Nationale stakingen in ons land komen niet zo vaak voor. Het ongenoegen moet dan ook diep zitten eer de bedienden, arbeiders, mannen en vrouwen, alle beroepen en bedrijven samen het werk neerleggen in gemeenschappelijk vakbondsfront. Het is een gongslag van sociaal bewustzijn, van strijdvaardigheid voor een beter, kwaliteitsvol leven dat steeds meer bedreigd wordt door het wilde kapitalisme.
Het gemeenschappelijk vakbondsfront heeft in de loop van de geschiedenis in ons land, in vaak moeilijke omstandigheden onnoemelijk veel gerealiseerd voor de welvaart en het zelfbewustzijn van de werkende bevolking. Dat ging niet als een wandeling in het park. Wie de voorbije anderhalve eeuw bekijkt, ontdekt een steeds terugkerend patroon: periodes van harde botsingen tussen kapitaal en arbeid, of beperkte onrust n.a.v. bedrijfssluitingen, saneringen, gebrek aan personeel (witte woede bijv.). In ons land is het de verdienste van de socialisten dat zij durfden Algemene Stakingen uitroepen. Met de komst van nieuwe vakbonden, gebeurt het nu in gemeenschappelijk vakbondsfront. ABVV, ACV en ACLVB (foto) hebben de 
krachten gebundeld met hun honderdduizenden leden en gestaalde vakbondsmilitanten. Rode, groene en blauwe hesjes trekken aan een zeel. Ook misschien gele? Net zoals in Frankrijk waar, na een aanvankelijk afwachten, de vakbond en de gele hesjes samen betogen voor dezelfde eisen.
Algemene Staking: meer dan koopkracht
Algemene stakingen hadden in de 19e– en voorbije 20e eeuw in een paar gevallen directe resultaten. In 1893 (algemeen meervoudig stemrecht), 1936 (minimumloon en betaalde vakantie), 1950 (de troonsafstand van Leopold III (foto rechts). De andere algemene stakingen (1902, 1903, 1960-1961, 1982, 1986, 1993, 2005, 2014) kenden echter nauwelijks of geen direct succes. Maar de geschiedenis hangt samen van strijdbewegingen die geen direct resultaat boekten. Maar daarna er wel toe leidden dat in onderhandelingen, in het algemeen sociaal- en politiek klimaat, de sociale krachtsverhoudingen tussen arbeid en kapitaal in de richting schoven van de arbeidersbeweging. Bijv. met het wanhoopsoproer in 1886, betaald met doden en bloed, werd door de arbeidersklasse een eerste bres geslagen in de laisser-faire houding van het kapitalisme en de politieke klasse. Door de angst voor een herhaling in verhevigde, meer opstandige vorm, werden de heersende klasse en haar politieke acolieten wat toegevender. Want zonder buitenparlementaire druk, met de algemene staking als een topmoment van de klassenstrijd, zou de heersende klasse niet snel toegevingen doen. Zonder grote stakingen tot en met de algemene staking geen algemeen enkelvoudig stemrecht, de afschaffing van kinderarbeid, de achturendag, het sociale zekerheidsstelsel, en het betaald verlof.
Morgen op 13 februari 2019 is niet alleen een algemene staking voor meer koopkracht, meer respect voor de werknemers op de werkvloer. De verdediging van de sociale zekerheid, de strijd tegen de grote fiscale fraude, de ecologisch verantwoorde mobiliteit en energievoorziening, enz… worden mee opgenomen in de motivatie voor de Algemene Staking. Het verzet tegen neoliberale saneringen van de overheid, gericht op privatiseringen, geven aan de staking een politiek karakter door de verdediging van de openbare dienstverlening.
Even belangrijk is dat de staking van morgen een gemeenschappelijk sokkel heeft: het wakker geworden bewustzijn, of verscherpt bewustzijn in de afkeer van een sociaaleconomisch systeem dat over zeer verschillende beroepsgroepen, met verschillende achtergrond, van spoorwegen tot onderwijs tot uniform dezelfde aanval op de rechten van de werkers, mannen en vrouwen leidt: afbraak van de tewerkstelling met verscherpte uitbuiting, het niet meer goed kunnen combineren van privé leven en werken met als gevolg burn-outs, ziekten. Het niet delen in de resultaten van de economie terwijl de werkers instaan voor de groei en bloei van bedrijven, maar de aandeelhouders gaan met de winsten lopen.
Verscherping crisis
Werkgevers zijn nooit te vinden geweest voor inter-professioneel onderhandelde of wettelijk vastgelegde sociale wetgeving. Ook niet de conservatieve partijen zoals de Open VLD en de N-VA. Zij willen de onderhandelingen op het niveau waar de werknemers het zwakst staan: de bedrijfstak of het bedrijf. Het is dan de individuele werknemer tegen de oppermachtige patroon. Sommigen denken dat met de de-industrialisering en tertialisering van de economie, de collectieve belangenbehartiging zou uitdoven. Dat de vakbonden, ontstaan in massaal geconcentreerde arbeid in grote fabrieken, nu tot machteloze, uitgeholde instituten zouden evolueren in de gewijzigde economie van de 21e eeuw. Vandaag wordt met de Algemene Staking aangetoond dat de arbeidersbeweging in België, Vlaanderen en Wallonië, deze diepgaande mutaties van het kapitalisme heeft verteerd en haar slagkracht behouden heeft. Misschien zelfs versterkt, met werknemers en vakbondsmilitanten die beter geschoold en beter geïnformeerd zijn. En een vakbondsorganisatie die over studiediensten, militanten en geld beschikt. En vooral de steeds scherper worden crisis op alle vlakken van het leven en pensioenen bijv.(foto) veroorzaakt door een sociaal- economisch regime dat enkel draait voor het succes van de aandeelhouders van banken, grootindustrie, met incivisme in het niet betalen van belastingen en de winsten versluist naar belastingparadijzen.
Op moment dat we deze regels schrijven zeggen alle signalen dat de Algemene Staking grote bijval zal kennen. In het onderwijs zullen scholen voor opvang moeten zorgen, bij de stadsdiensten en ziekenhuizen zullen de gevolgen zichtbaar zijn, bij hhet Postbedrijf, dat juist een harde staking achter de rug heeft, zal de impact beperkt zijn. Bij de politie is de onvrede groot en zal stevig gestaakt worden, bij de medewerkers van de omroepen VRT en VTM ligt staken moeilijk gezien zij dichtst aanleunen bij het huidig regime met neoliberale libertijnen, en in een modus zitten van een cordon sanitaire of minimale routine aandacht voor de vakbonden. Toch zal de staking voelbaar zijn bij de VRT. Bij de trein, tram en bus zal de staking zeer voelbaar zijn, zelfs met minimale dienstverlening, bij de luchtvaart zullen de luchtverkeersleiders staken en het luchtverkeer grondig over hoop halen. In Antwerpen en in Gent zal de haven volledig plat liggen.
