Boek- De grote pensioenroof

Boek- De grote pensioenroof

Neoliberale strategen zien in de privatisering van de pensioenen een winstgevende  goudmijn. Daarom dat traditionele regeringen, van centrumlinks tot centrumrechts, sedert de jaren tachtig van vorige eeuw inspanningen doen de mensen naar de  pensioenmarkt te dwingen en het wettelijk pensioen verweesd achterlaten. Recent verscheen een boek “De grote pensioenroof” (*) van Kim De Witte,  docent aan de KULeuven. Hij levert een substantiële bijdrage aan het debat.

Duitsland- Oostenrijk:  het verschil

Het boek is concreet. Bijv.  over de manier waarop de sociaaldemocraat Gerhard Schröder als kanselier van een roodgroene regering(!), zowat vijftien jaar geleden, voor  een  gehoor van verkopers van financiële diensten van het bedrijf AWD orakelde dat “Jullie vervullen een staatsvervangende functie. Stel het pensioen van jullie klanten veilig., want de staat kan het niet. Private voorzorg, zo luidt het gebod vandaag”. G. Schröder bouwde het wettelijk pensioen, dat 70% van het gemiddelde inkomen uitmaakte, af naar 64% ervan. Dat was nog maar een begin. Later besliste de Duitse regering het geleidelijk nog te laten wegzinken, naar nauwelijks 46% voor het jaar 2020, en 43% voor het jaar 2030.1804-kim de witte-bok pensioenen Kim De Witte (foto): “Het gaf de doodsteek aan de jarenoude doelstelling van het wettelijk pensioen: het behoud van een zekere levensstandaard na je beroepsleven. In de plaats kwam een bedenkelijke doelstelling: die van een minimumverzekering. Wie naast het minimum een redelijk pensioen wil, moet zelf maar sparen, heet het nu”. In de omstandigheden van een alsmaar dalend wettelijk pensioen, kan een mens niet blijven optornen tegen de overmacht  en moet hij zich ook gaan toeleggen op privé pensioensparen. Volgens het Deutsches Institut für Wirtschaftsforschung zijn de meeste contracten ten nadele van de verzekerden, met miserabele rendementen, hoge vergoedingen voor de verzekeraars en gepeperde administratiekosten.

In Oostenrijk was het de rechts-conservatieve premier  Schlüssel die de pensioenen wilde privatiseren. In maart 2003 werd een pensioenhervorming besproken in het parlement. Maar, dat was buiten de bevolking gerekend. Ze kwamen massaal op straat tegen de pensioenplannen. Het was de grootste sociale actie sedert de Tweede Wereldoorlog. Schlüssel krabbelde terug. K. Dewitte: “Het stelsel van de wettelijke pensioenen bleef intact. Aan de blauwe Donau wordt vandaag geen  pensioengeld in onzekere beurs beleggingen gestopt. De hoge Oostenrijkse pensioenen zorgen  voor een hoog niveau van consumptie. Werknemers, zelfstandigen en nu ook de ambtenaren worden betrokken in één solidair stelsel. Om het in voetbaltermen te stellen Oostenrijk staat met 4-0 voor op Duitsland. De pensioenen zijn een pak hoger,  zijn toekomstzekerder,  het stelsel is eerlijk en  het beschermt tegen armoede”.

De demagogie van de demografie

In deel 2 behandelt de auteur het massaal verspreide verhaal dat omwille van demografische redenen de “ de actieve bevolking daalt, er moet langer gewerkt worden, de pensioenleeftijd moet opgetrokken worden om de sociale zekerheid en pensioenen nog betaalbaar te houden”. Hij noemt het in het boek “de demagogie van de demografie”.  In het boek citeert Kim Dewitte de Franse socioloog Bernard Friot. Hij zegt dat niet zozeer het aantal actieven telt, maar hoeveel er geproduceerd wordt. De Franse professor vindt de zogenaamde “demografische schok van de veroudering een  fantaisistische constructie. Hij schrijft: “Je kan evenveel produceren met één actieve voor één gepensioneerde, als met twee actieven voor één gepensioneerde. De stelling dat de terugloop van het aantal actieven de  financiering van de pensioenen  onmogelijk zou maken,  is even absurd als de voorspelling dat er hongersnood zou komen  omdat het aantal boeren ging terugvallen tot minder dan drie procent”. Ook uit de vergelijking  van hedendaagse economieën put Prof. Friot een argument tegen de demografische schok vermits de samenlevingen van het lange leven productiever zijn  dan samenlevingen met een lage levensverwachting. Voor hem gaat het wel degelijk om een maatschappelijke keuze, een  politieke keuze.  Niemand gaat ervan uit dat de toekomst geen groei van de productiviteit zal meebrengen. Maar het demografisch argument  gaat ervan uit dat die productiviteitswinst alleen naar de aandeelhouders zal blijven gaan”.

Pensioenen betaalbaar

In het boek worden de argumenten van de huidige Belgische minister van Pensioenen, de liberaal Daniel Bacquelaine (een man die uit de 1802-euro'sprivate verzekeringswereld komt, met name Ethias) onderuit gehaald. Bekende economen zoals Paul De Grauwe lachen met het fabeltje van de “onbetaalbaarhed” van de vergrijzingkosten. De Pensioenexpert  van het ACW, Gilbert De Swert schreef in een verhelderend boek over de toekomst van de financiering van onze pensioenen onder de titel “50 grijze leugens over vergrijzing en langer werken” (2004).” Hij zegde na zijn analyse: “Ja, er is een stijging. Maar eerder iets al de glooiingen van Scherpenheuvel, helemaal niet in de orde van de Franse cols buiten categorie zoals de Mont Ventoux of Alpe d’Huez.” ‘s Lands begroting heeft voor veel grotere hindernissen gestaan. De bankencrisis bijv. deed in één jaar de sociale uitgaven van de overheid met 3% stijgen. Met dank aan de graaicultuur van de banken. De pensioenen zijn een meerkost, vooral in de gezondheidszorg, maar een minkost voor de werkloosheid en de kinderbijslagen. Kim De Witte: “Onze pensioenen zijn perfect betaalbaar. Op voorwaarde dat de financiering van de sociale zekerheid niet wordt ondergraven”.

ACV en ABVV: 1 miljoen informatiekranten verdeeld

In het boek wordt nog aandacht besteed aan het afschaffen van het brugpensioen  dat als onderdeel gezien moet worden van de schrik van de economische elite voor een krappe arbeidsmarkt, de genderpensioenkloof, het pensioen van de jongeren, ouderdomsarmoede,  het puntenpensioen als tombola ipv een recht.

In vakbondsmiddens werd het boek positief onthaald. Marc Leemans van het ACV: “Waardige pensioenen zijn mogelijk. Kim De Witte reikt daarover nieuwe inzichten en een pak munitie aan. Laten we ons de kop niet zot maken door de vergrijzingspessimisten. Het is een politieke keuze: geen we de sociale zekerheid uithollen en financiële lobby’s een fikse winstmarge geven op private pensioenrekeningen of gaan we elkeen een waardig pensioen geven?” Rudy De Leeuw van het ABVV: “Het wettelijk pensioen moet de levensstandaard verzekeren, niet alleen in een minimum voorzien. Dit boek verschaft een deskundige bijdrage in die richting. We verwelkomen het van harte”.

De vakbonden geven niet alleen steun aan het boek, maar deelden enkele weken geleden 1 miljoen kranten uit met heel wat cijfers en voorstellen voor de pensioenen. Alle werknemers een minimumpensioen van 1.500 euro per maand  waarborgen, kost zowat 1,6 miljard euro. Met de zelfstandigen erbij 2,1 miljard. Het vakbondsprogramma voor leefbare pensioenen kost volgens de vakbonden 6,5 tot 7 miljard euro. Het is net evenveel als de stijging van de nettowinsten van de 18 grootste beursgenoteerde bedrijven in België in 2017. De nettowinsten namen met 7 miljard toe tot 21 miljard. Hopelijk vindt dit boek zijn weg in brede vakbondmiddens en zal het de acties inspireren om het wettelijk pensioen terug volwaardig uit te bouwen.

(*) Kim Dewitte, “De grote pensioenroof” , 291 blz., Uitgeverij EPO vzw, 2018.

 

 

 

 

  • Over mij

    • Miel Dullaert
      °1948 Enkele stipmomenten… Kind en tiener Ik ben geboren in Merksem. Ik behoor tot wat men noemt, de babyboomgeneratie of de eerste
      Meer lezen...
  • Citaat

    De Journalist is de historicus van zijn eigen tijd
    (Oriana Fallaci, Italiaanse journaliste 1929- 2006)

  • Edward ELGAR, NIMROD

  • Tag cloud

  • Deel onze pagina op:

    © Copyright 2024 ‐ Miel Dullaert ‐ Alle rechten voorbehouden

    Disclaimer | Privacybeleid

    Webdesign by Eye