Corona virus, gekraakte gezondheidszorg

Jarenlange pijnlijke besparingen op zorgpersoneel ondermijnen een degelijk antwoord op de besmetting. Met dramatische gevolgen. Mondkapjes e.d. moeten van 10.000 km ver ingevoerd worden uit lage loon landen. Groter kan de waanzin niet zijn van de ‘vrije markt’. De neoliberale globalisering heeft de gezondheidssystemen in Europa murw bespaard. Ze kraken.(foto Rode Kruis)

de zieke welvaartsstaat

In tijden van globalisering en crisis die ermee gepaard gaan zijn het de nationale staten die de laatste redplank zijn om samenlevingen van de ondergang te redden. In 2008 was er de financiële crisis, vnl. in het Atlantisch kapitalisme blok (VS-EU).  De staat mobiliseerde gemeenschapsgelden, zelfs via tijdelijke nationaliseringen,  om banken te redden. Nu vandaag staan we in een heel andere crisis: een medische crisis van zich snel verspreidende besmettingen die het sociale en economisch leven tot stilstand brengen en waar de staat de centrale crisis manager is geworden. Vandaag zien we in de openbare gezondheidssystemen in West-Europa de ravages van een jarenlang verspilling-  en besparingsbeleid. Ook in België. Herinner U 2010 toen we de minder dramatische Mexicaanse griep ondergingen. We gaven toen ook volmachten aan de regering. Volgens het Rekenhof heeft deze paniek toen 85 miljoen euro gekost, 9 miljoen ongebruikte vaccins werden vernietigd, de farmaceutische sector telde zijn winsten.  De jarenlange besparingen van de traditionele partijen, plus de N-VA,  maakt dat vandaag het extreem professionalisme en voluntarisme van artsen, van verpleegsters en zorgpersoneel (foto) nog enigszins de druk van de catastrofe van het covid-19 kunnen weerstaan. Dr. Antoine Dumont, spoedarts in Luik schreef in Le Vif-Knack (zie ook eerdere Blog): “Veel van de mensen die nu applaudisseren, stemmen elk jaar voor hufters die besparen op de zorgsector. Ze vergeten dat de huidige eerste minister Sophie Wilmès (MR) als minister van begroting miljarden euro’s uit de gezondheidszorg haalde. En de mensen zijn bang dat we ons leven riskeren? Mensen die shifts draaien en stressvolle banen aannemen sterven niet aan een infectie. Ze sterven omdat ze werken aan een hels tempo waardoor 10-15-20 jaar levensverwachting verliezen. Dus toch bedankt voor uw applaus, maar het ziekenhuispersoneel werkt al jaren in erbarmelijke omstandigheden en verpest zijn gezondheid door hun werk zo goed mogelijk te doen”. Het is wraakroepend dat onze zorgverstrekkers in bejaardentehuizen, op de baan en in ziekenhuizen, moeten werken met onvoldoende bescherming. Pijnlijk duidelijk wordt het hoe dom het is om de productie van dit soort beschermingsmaterialen te verplaatsen naar lage loon landen duizenden km. van hier, waar we nu van afhankelijk zijn. Het is waanzinnig dat we hoogtechnologische producten kunnen produceren zoals straaljagers en munitie die klaarligt om ooit in een oorlog te belanden. Maar eenvoudige producten zoals beschermingsmaterialen voor onze artsen, verpleegsters, zorgverleners kunnen we niet maken. We moeten nu al improviserend primitief beroep doen op gevangenen, vrijwilligers en lingerie fabrikanten om enkele maskertjes ter beschikking te hebben.

trommels van de witte woede

De struisvogelpolitiek en harde besparingen, en privatiseringen in de gezondheidszorg ouderenzorg bijv. is al jaren bezig. Al vele jaren waarschuwen de vakbonden voor zware personeelstekorten. Iedereen in de sector is van oordeel dat jaren geleden al had moest ingezet worden op investeringen in de zorg. Meer handen aan het bed is nog steeds een utopisch ideaal. Het jarenlange sociaal afbraakbeleid van de politieke klasse in de Vlaamse regering en op federaal vlak, drukte zich uit in een typische manager term, uit de neoliberale school, “efficiëntiewinsten”. In gewone taal betekent dat meer werk presteren met minder handen aan het bed. Dit werd geïntroduceerd door het management uit de winstbedrijven die zich kwamen moeien in de zorgsector. Er ontstond een verticale, hiërarchische laag, een bureaucratie van veelverdieners, onder meer in geprivatiseerde instellingen voor ouderenzorg – directeurs, managers, middenkaders – die met hun blitse wagens de werkers en ouderen op het terrein verstikken en alleen naar de kosten kijken en winstcijfers voor de aandeelhouders. Deze neoliberale boys brachten een proces van industrialisering en ontmenselijking binnen in de zorg. Met de patiënt aan de lopende band en de dokters en verplegers als robot. De geest in de oude film Modern Times van Charlie Chaplin (foto) is actueler dan ooit. Eén van de gevolgen van die rationalisatie en inbreng van managementtechnieken is het houden van kleine voorraden, net zoals in de winstbedrijven. Het “just in time “principe is één van de oorzaken van het tekort aan beschermingsmateriaal. Door dit tekort moet creatief omgesprongen worden met de veiligheidsmaatregelen door het personeel. Het brengt het personeel in gevaar, maar ook de patiënten. Het personeel wordt als kamikazes  de strijd ingestuurd tegen het corona virus.  Hun beroepsernst, voluntarisme compenseren vooralsnog de zware besparingen in de zorgsector. In de extra corona editie van “Linkse Socialist” wordt door een verpleegster een concreet voorbeeld geschetst. In een regionaal ziekenhuis waar één van de eerste corona doden te betreuren vielen, werden onlangs voor langere tijd 20 van de 70 chirurgische bedden gesloten wegens personeelsgebrek. Nu komt de coronacrisis daar bovenop. In  sommige ziekenhuizen worden alle verloven en recups geannuleerd. Eénmaal de laatste kruitdampen van de corona- oorlog opgetrokken zijn, zullen de politici verantwoordelijk voor de malaise in de zorg de trommels van de witte woede luider horen dan ooit tevoren. Samen met Dr. Dumont (boven) hopen we dat de bevolking die nu applaudiseert voor de witte helden, de hufters in de politieke elite zullen afstraffen voor hun jarenlang besparingsbeleid in de gezondheidszorg. Prof. Dr. Erika Vlieghe, lid van het expertencomité dat de regering vandaag adviseert in de strijd tegen de corona besmetting,  sluit in een vraaggesprek in De Morgen (30 maart) hierbij aan: “We hebben geluk dat de besparingen nog niet helemaal doorgevoerd zijn. Zoals de vermindering van de ziekenhuisbedden. We zijn blij dat we nu deze buffer hebben. Maar een dergelijk bed is meer dan alleen een ding op vier wielen. Er is in eerste instantie hoger opgeleid personeel nodig en apparatuur. Vooral op het vlak van verpleging is dat een probleem. De diensten blijven erg onderbemand. Ik hoop dat deze epidemie een eye opener is en toont wat het risico is van eindeloze besparingen in de zorg.”

Het virus van de ‘vrije markt’

Er is niet alleen een probleem in België –Vlaanderen. De dramatische toestanden in Italië en Spanje zijn voor een deel het gevolg van de nog straffere besparingen dan in België die in de openbare gezondheidssector werden doorgevoerd in de voorbije jaren door de heersende politieke elites. In Italië telt het land meer dan 10.000 doden, Spanje zit nu aan 8.000 (foto). Professor economie gezondheidszorg, de Spanjaard Sergi Jimenez Martin is van mening dat de overheid veel te laat gereageerd heeft, omdat zij eerst aan de economische impact van haar beslissingen dacht. Vandaag betaalt Spanje de prijs van de financiële crisis van 2008. In 2012 is er 10 procent bespaard in de gezondheidssector. Sindsdien is het langzaam verbeterd, maar er wordt nog altijd te weinig geïnvesteerd in ziekenhuizen, bedden, en apparatuur. Te weinig beschermend materiaal is een systeemfout volgens de prof.

Krakende gezondheidssystemen zijn de tol van de afbraak van de welvaartsstaat. Het zal een lange strijd worden om veertig jaar neoliberale indoctrinatie overboord te gooien die als een rattenvanger van Hamelen ons geleid heeft tot het rampenkapitalisme. De financiële crisis in 2008, nu de corona crisis en de krakende gezondheidssystemen zijn geen incidenten, maar endemische verschijnselen van een ziek regime. We moeten van het corona virus af, maar ook en vooral  van het virus van de geglobaliseerde “vrije markt”.

  • Over mij

    • Miel Dullaert
      °1948 Enkele stipmomenten… Kind en tiener Ik ben geboren in Merksem. Ik behoor tot wat men noemt, de babyboomgeneratie of de eerste
      Meer lezen...
  • Citaat

    Als je grenzen aangeeft,
    kunnen mensen zich daarbinnen vrij bewegen
    (Lous Van Gaal, voetbaltrainer)

  • Edward ELGAR, NIMROD

  • Tag cloud

  • Deel onze pagina op:

    © Copyright 2024 ‐ Miel Dullaert ‐ Alle rechten voorbehouden

    Disclaimer | Privacybeleid

    Webdesign by Eye