Onder die titel verscheen een boek over het hoofddoekenverbod dat op 1 september 2009 in het K. Atheneum van Antwerpen werd ingevoerd. Het is geschreven door Karin Heremans, romaniste, die sinds 2001 directrice is van het Atheneum.Het boek plaatst het hoofddoekenverbod in de brede context van de integratieproblematiek, de Arabische wereld en de islamgeschiedenis. De schrijfster verwijst uitgebreid naar de nota van moraalfilosoof Etienne Vermeersch over de hoofddoek en de aanbevelingen die hij daarin doet (cfr. ook MV, nr. 156, april 2010). In dit verband verwijst Vermeersch en de auteur terecht naar de noodzaak een algemene maatregel uit te vaardigen liefst ondersteund door een decreet of wet. Maar ook hier pleegt de overheid een onduldbare vaandelvlucht, volgens de auteurs en laat mensen op het terrein de hete kastanjes uit het vuur halen. In hoofdstuk 4 wordt de ”kroniek beschreven van een aangekondigd verbod”. Na een lang verhaal schrijft de auteur: “De ondoordringbaarheid van hun (=islam-hoofddoekdraagsters) argumentatie, de hardnekkigheid waarmee de leerlingen vasthouden aan hun letterlijke interpretatie van de Koran, het totale gebrek aan bereidheid tot compromissen en de grote druk van medeleerlingen heeft me na jaren doen inzien dat er eigenlijk maar één oplossing bestaat: heel erg duidelijk zijn. En dat zijn we in 2009 geweest”(blz.76). De dominerende invloed van het islam-obscurantisme blijkt ook uit de houding tegenover de wetenschap waardoor de discussie over de hoofddoek meer is dan een symbolische discussie. In een onderzoek (2005) bij de laatstejaars moslims verwierp 43% de evolutietheorie volledig.”De bevraging uit 2005 maakte duidelijk dat een hardnekkige extremistische onderstroom aanwezig is en dat 71,5 % het gezag van de religie hoger achtte dan wetenschappelijke bevindingen. In 2006 stelde 78% de religie boven de wetenschap. Uit een bevraging van het tijdschrift Klasse blijkt dat 4 op 5 islamleraren van mening is dat het creationisme moet onderwezen worden (cfr. ook de christelijke fundamentalisten vnl. in de VS).
- Heremans laat zich echter niet opsluiten in een statisch beeld over het obscurantisme. Hoewel de Arabische cultuur één van de hoekstenen is van de moderne wetenschap, worden exacte wetenschappen in moslimlanden, nu amper onderwezen. Moslimgeleerden bouwden mee aan de grondslagen van de wetenschap en bereidden de renaissance van West- Europa voor. Bijvoorbeeld. De naam van Musa al Khwarizmi, een wiskundige uit de 8e eeuw in Bagdad, legde de basis van algoritme; Arabische etymologie vinden we terug in het woord algebra,…De grote wetenschappelijke en wiskundige triomf van de islamitische wetenschappen eindigde in de 15e eeuw. Fundamentalistische strekkingen nekten de wetenschap. Wiskunde kon de mens niet helpen in zijn weg naar het hiernamaals, een visie die tot vandaag bestaat bij islamgeleerden. Niet alleen interne religieuze druk heeft de wetenschap de das omgedaan. Ook de druk van Westerse koloniale machten was verantwoordelijk voor de vernietiging van wetenschap. Scholen en universiteiten werden op bevel van Europese koloniale machten gesloten. Nederlanders weerden in Indonesië moslims uit het hoger wetenschappelijk onderwijs,…(blz.80). Vandaag werken de Westerse elites samen met moslimtirannen: olieaankopen, miljardencontracten in de bouw, wapenuitrusting, zijn schering en inslag (bevorderd door handelsreizigers w.o. Prins Filip). Diezelfde tirannen investeren hier petrodollars om het fundamentalisme te verspreiden….In naam van de godsdienstvrijheid dreigen andere fundamentele vrijheden op een intimiderende manier beknot te worden.
x
Het boek van mevr. Heremans is er één van een moedige vrouw die strijd tegen het nieuwe obscurantisme, ondanks de lafheid van de heersende politieke elite. Het boek is een lesje in “werkelijkheidsonderricht” uit één van de meest prestigieuze scholen van Vlaanderen. Nu het katholieke obscurantisme in Vlaanderen quasi verdwenen is, moeten we ons opnieuw voorbereiden op een geuzenstrijd tegen een woestijnfundamentelisme, waarin de Belgische elite deel van het probleem is?
Miel Dullaert
(*) Een tip van de sluier, Karin Heremans, Houtekiet, Antwerpen-Utrecht, 160 blz, 2010.
