De ontmanteling van de sociale welvaartsstaat is voor de conservatieve politieke krachten en economische machtsgroepen in de EU een topprioriteit. Menselijke arbeid moet als handelswaar zo goedkoop mogelijk zijn. Neoliberalen willen het recht op arbeid vervangen door de plicht tot arbeid. Vandaag zien we tot welke sociale afbraak het neoliberaal EU-project leidt in de afzonderlijke landen En we hebben het dan niet alleen over de dramatische werkloosheid, armoede en honger in de Zuid-Europese landen. Criminele netwerken beroven grote kapitalen van onze sociale verzorgingsstaat met bedrieglijke praktijken. In Nederland lekte de jongste weken een schandaal uit van Bulgaarse crimineel netwerk dat miljoenen euro’s roofde aan huur- en zorgtoeslagen van de Nederlandse overheid via valse verklaringen, schriftvervalsing, namaak van officiële documenten.Ondanks waarschuwingen van de ambtenaren en vakbonden deed de bevoegde staatssecretaris Weekers (VVD) niks. Het schandaal veroorzaakte heel wat politieke opschudding. In Gent ging enkele maanden geleden een proces door waarbij een Bulgaars- Turks crimineel netwerk is veroordeeld voor grootschalige oplichting van de sociale zekerheid, huisvestingmaatschappijen, banken. In totaal gaat het hier om zo’n 170 miljoen euro.
Het zegt veel over het beleid van de politieke klasse in de nieuwe Oost-Europese EU-landen. Ze duwen een groot deel van hun landgenoten inde uitzichtloosheid zo, dat ze in feite gedwongen worden uit te wijken. Tegelijk zien we dat zakenlui van onze landen de Oost-Europese landen exploiteren als lage loon landen waar grotendeels alleen de elite, al dan niet verbonden met criminele netwerken, er beter van wordt. Het recht van EU burgers zich vrij in een of andere lidstaat te vestigen leidt in die omstandigheden vaak tot misbruik. Het wordt zo erg dat regeringen van vier landen, te weten Duitsland, Nederland, Groot-Brittannië en Oostenrijk, samen, recent een brief naar de Europese Commissie hebben gestuurd waarin gesteld wordt dat steden en gemeenten in hun land sterk te leiden hebben onder de kosten van de instroom van immigranten uit andere EU-landen en dat aan het vrij verkeer van personen beperkingen moeten opgelegd worden. Wat kon verwacht worden deed de Europese Commissie: ze reageerde als door een wesp gestoken.
Steeds meer Europese volkeren krijgen genoeg van het EU- beleid van hun nationale politieke elites. In Frankrijk zakte het vertrouwen van de Fransen tot een dieptepunt. In 2007 had volgens de eurobarometer 47% van de Fransen geen vertrouwen, dan is dit nu gestegen tot 59%. De sociaaldemocratische president François Hollande blijkt zich niks aan te trekken van dit groeiend wantrouwen in zijn land voor de EU. De sociaal- democraten steunen kritiekloos het neoliberaal EU-beleid als je afgaat op hun stemgedrag in het Europees parlement. Ze zijn mee verantwoordelijk voor de catastrofes in de zuidelijke Europese landen. Hier en daar duiken nu fundamenteel kritische geluiden op. Zo ondermeer bij de ideoloog van de Nederlandse PvdA René Cuperus die het project van de EU een “fata morgana” vindt. Naar aanleiding van het schandaal (zie boven) noemde hij in een column in de Volkskrant: “Nederland,de pinautomaat van Europa” en kreeg de eurofiel en “weldenkend” Nederland over zich heen. R. Cuperus: “Europa is ook een criminogeen project: het zijn zakenmannen en criminele bendes die het eerst gebruik maken van het Europees recht op vrij personenverkeer. Dat is op lange termijn onhoudbaar, want het tast het vertrouwen, de fairness en de wederkerigheid aan waarop onze naoorlogse sociale rechtsstaten zijn gebouwd…” (cfr. Knack, 8 mei jl.). Het zou ons niet verwonderen indien tijdens de Europese verkiezingen van volgend jaar de eurofiele partijen gevoelig zouden verliezen.
V-SB, 2013
