Parlementslid Grete REMEN verlaat N-VA

Lijstvorming verkiezingen 26 mei e.k. De partijmachines draaien op volle toeren in de lijstvorming voor de komende verkiezingen. Wat opvalt is de Limburgse bedrijfsleider Grete Remen. Ze heeft als gevolg van de ongunstige lijstvorming voor haar in de N-VA  afscheid genomen van de politiek. Ze werd in 2014 verkozen. Haar optreden als parlementslid in de voorbije legislatuur ging niet onopgemerkt voorbij.

 Je vraagt je soms af: waar is de sociaal-progressieve vleugel  van de Vlaamse Volksbeweging gebleven? Ooit was de sociale, progressieve vleugel van de Vlaamse Volksbeweging zichtbaar in de tweede helft van vorige eeuw. In de Volksunie van toen bepaalde hij mee het ritme van de standpunten en congressen van de partij. Betreffende de  ecologie,de  sociale vooruitgang, de vrouwenrechten, de cultuur, de democratie en internationale solidariteit. Die vleugel  bepaalde  voor een groot stuk het programma en het image van de Volksunie en de Vlaamse Volksbeweging. Ze stelden toen de uit de collaboratie stammende rechtse strekking in de schaduw. De Volksunie ging ten onder aan interne tegenstellingen toen ze het Egmontpact ondertekende (1977). Het extreemrechtse Vlaams Blok ontstond (1978), een goede twintig jaar later gevolgd door de stichting van de N-VA (2001). Het sociaal- progressieve flamingantisme verdween in de catacomben op enkele actieve kernen van activisten na. Toch zijn er ook opgemerkte Vlaamse dissidente stemmen in de N-VA of nadat ze de partij verlaten hebben.

Dissidente stemmen

De tegengeluiden met een Veerle Wouters en Hendrik Vuye doen denken aan de progressieve vleugel van de Volksunie indertijd.Maar ze werden vlug het leven onmogelijk gemaakt en stapten uit de N-VA. Of een Jan Peumans, voorzitter van het Vlaams parlement, die in de partij nog weinig voorstelt, gezien hij op pensioen gaat. In het bronsgroen eikenhout van Limburg zong ook één parlementslid van de N-VA, Grete Remen (foto)1805-grete remen-KMO,  een dissident lied ter verdediging van de lokale Vlaamse economie, onmisbare peiler voor een soeverein Vlaanderen. (cfr.ook Meervoud en deze Blog mei 2018 : “Pleidooi voor de lokale economie”). Mevr. G. Remen werd binnen gehaald door de huidige voorzitter van het Vlaams Parlement, Jan Peumans. Mevr. G. Remen is een succesvolle Vlaamse ondernemer in Limburg. Ze is juriste en al jaren bedrijfsleider van het familiebedrijf Damhert Nutricion en stelt 140 werknemers te werk.  Zij is bij mijn weten de enige in de grootste partij van Vlaanderen, de N-VA, die het als volksvertegenwoordiger opneemt voor de Vlaamse ondernemers. Niet door te zagen en te klagen  over de te hoge  loonkosten, of de te grote invloed van de ‘drukkingsgroepen’, lees de vakbonden.

Maar door de vinger op de wonde te leggen, namelijk waar zij letterlijk zegt: “De N-VA rijdt voor het groot kapitaal, en niet voor de Vlaamse ondernemers”.   Iedereen weet dat het Vlaams Ondernemersplatform VOKA  de vertegenwoordiger is van het multinationaal kapitalisme, dat vnl. in de Antwerpse haven een grote invloed heeft. Het is niet toevallig dat Dhr. Bart De Wever bij het begin van zijn voorzitterschap ondubbelzinnig verklaarde “Het VOKA is mijn baas”. Mijnheer Philippe Muyters, afgevaardigd- bestuurder van  de drukkingsgroep VOKA werd als waakhond  in de Vlaamse regering gedropt. Het is ook tekenend dat de studiedienst van de N-VA geleid wordt door Edwin De Boeck, gewezen hoofdeconoom bij een grootbank KBC . Vermeldenswaard is ook N-VA burgemeester Jan Jambon van Brasschaat, één van de rijke villapark- gemeenten rond Antwerpen. Hij ligt mee aan de basis van de oprichting van een lobbyclub voor de Diamanthandel in Antwerpen in 2011. Politiek lobbywerk heeft de Diamantsector de jongste jaren kunnen gebruiken toen zij geconfronteerd werd met de fiscus en het gerecht voor grootschalige fiscale fraude, bloeddiamanten,enz…En natuurlijk mogen we havenbaron Dhr. Fernand Huts van Katoennatie in de haven van Antwerpen niet vergeten. Hij is ervaringsdeskundige in belastingparadijzen. En als laatste parel aan zijn kroon:  de betwiste aankoop van 450 ha landbouwgrond van het OCMW- Gent in het Nederlandse Zeeuws Vlaanderen, via een Luxemburgse vennootschap.  Het stuk grond werd als geheel verkocht tegen 17,5 miljoen euro, terwijl het in 2016 al 22,5 miljoen euro waard was. De Zeeuwse boeren die de koop betwistten stapten naar de rechtbank in Gent. Maar kregen ongelijk. Diezelfde mijnheer F. Huts stelde een aantal jaren een zekere mevr. Annick De Ridder te werk. Een overloper van de Open VLD naar de N-VA. Dhr. Huts: “Ik deed haar cadeau aan de N-VA”. Maar voor wat hoort wat: ze is nu schepen van de Haven (foto) in de nieuwe coalitie.170901-VL-NDL

Vlaams economisch weefsel 

Met die N-VA-top, volledig in handen van Antwerpen en nauw verbonden met  VOKA, met hoofdzetel in Antwerpen, en met de Indische en Joodse diamantsector, haven en industrie,  kan een N-VA-er uit de “provincie” weinig beginnen.  Grete  Remen ziet met lede ogen aan hoe het Vlaams economisch weefsel gewoon opgekocht wordt door de multinationals en de Vlaamse ondernemers wegmaaien. Je zou stuitende voorbeelden kunnen geven van multinationals die in Vlaanderen in het verleden als sprinkhanen het veld zijn komen leeg vreten. Grete Remen: “De ondernemer moet ondernemen hoor ik in de politiek. En concurrentie is goed. Maar wat kunnen lokale, Vlaamse ondernemers beginnen als we hen niet beschermen tegen het doorgeslagen geglobaliseerde kapitalisme? Lokale ondernemers kunnen nu Vlaamse subsidies krijgen om ook in de e-commerce te stappen. Mijn schoonzus die een meubelwinkel heeft, heeft dat geprobeerd. Drie jaar later stelt ze vast dat het alleen maar geld gekost heeft. Een Vlaamse ondernemer kan niet concurreren met een grote speler als Zalando. Die keten geeft zijn klanten 30 dagen de tijd te betalen en alles gratis laat terugsturen. Dat is waanzin en daar gaat onze Vlaamse lokale economie aan ten onder. Ik pleit voor een gezond protectionisme. We moeten de lokale ondernemer weer recht geven op zijn eigen markt. Multinationals moeten niet doordringen tot de consumentenmarkt en scherm het lokale niveau voor hen af. Aan de lokale economie heeft heel Vlaanderen baat. Een lokale economie is een economie die bijdraagt aan de sociale zekerheid, die beter zijn belastingen betaalt,voor haar buurt zorgt, het verenigingsleven sponsort. Het is een economie met minder leegstand in de stadskernen, verloedering en eenzaamheid. Het is ook een klimaat bewustere economie. Als we ons dan toch zorgen maken over de CO2 uitstoot, laten we dan stoppen met de waanzin van het een en weer rijden van pakjes van de e-commerce!” (DS weekblad, januari jl.). En voegen eraan toe: de catastrofe van de 500.000 bedrijfswagens.

Grete Remen mag dan wel op een onverkiesbare plaats gedropt zijn en haar conclusies getrokken hebben. De problemen die zij schetst zijn van existentieel belang voor Vlaanderen. Ze zullen zeker met de huidige politieke klasse aan de macht nog verscherpen. De kleine aristocratie en parvenu’s van ondernemers, vrije beroepen,  een deel van de werknemers kiest voor de plutocratie van het Vlaams- en internationaal grootkapitaal,  met de N-VA als vlaggenschip. Vlaanderens autonomie is verder af dan ooit met deze N-VA. Doch, steeds meer mensen zoeken een uitweg voor de verstikkende greep van de havenbaronnen, van de auto- en betonlobby en van haar partijpolitieke lobbyisten. Ten bewijze: de succesvolle nationale staking van 13 februari jl. en de klimaatbetogingen.  De strijd van de gele-, groene-, blauwe- en rode hesjes geeft vandaag gerechtvaardigde hoop.

 

 

 

 

 

 

 

  • Over mij

    • Miel Dullaert
      °1948 Enkele stipmomenten… Kind en tiener Ik ben geboren in Merksem. Ik behoor tot wat men noemt, de babyboomgeneratie of de eerste
      Meer lezen...
  • Citaat

    De utopie is de noodzakelijke droom,
    de realiteit de permanente uitdaging
    (D. Cohn Bendit, ex-politicus)

  • Edward ELGAR, NIMROD

  • Tag cloud

  • Deel onze pagina op:

    © Copyright 2024 ‐ Miel Dullaert ‐ Alle rechten voorbehouden

    Disclaimer | Privacybeleid

    Webdesign by Eye