“Nord Stream 2”: naar meer Europese autonomie?

De grote regionale spelers in West-Europa Duitsland, Frankrijk en Italië lopen niet meer aan het handje van Washington.  Zoals de in aanbouw zijnde gaspijpleiding Nord Stream 2  van Rusland naar Duitsland (foto) die door de Amerikanen bestreden wordt. En op die manier de soevereiniteit van Duitsland aantast. De Duitsers willen geen bevelen krijgen van buitenlandse mogendheden over hoe hun economisch beleid moet gevoerd worden.

De Amerikaans- Europese alliantie, het Atlantisch bondgenootschap onder Amerikaanse vlag  bestaat sinds 1945. De gemeenschappelijke vijand in de Koude Oorlog was Sovjet- Rusland. Door het wegvallen van de vijand uit het oosten, de steeds grotere  interesses van de VS  in Azië en met  de rechts nationalistische president  D.Trump in de VS aan de macht,  versnelt het besef dat Europa zelf zijn eigen boontjes zal moeten doppen. Vooral toen Trump de Europese NAVO-lidstaten een donderpreek gaf over het verhogen van de militaire uitgaven, lees de aankoop van militair materiaal in de VS. Hij trok de VS terug uit inter- statelijke akkoorden die voor Europa van groot belang zijn: het klimaat akkoord van Parijs, het nucleair akkoord met Iran. Ook dreigt hij hèt Duitse exportproduct, de wereldvermaarde Duitse auto’s,  te belasten met importheffingen.

Irak oorlog in 2003 zonder Duitse steun

Het begon in 2003 toen het Duitsland o.l.v. kanselier Gerhard Schröder samen met Frankrijk o.l.v. president Jacques Chirac  (en België onder premier Guy Verhofstadt) weigerden zich in te schakelen in de Amerikaans- Britse oorlog tegen Irak. Vandaag bevindt  Duitsland in een geo- economisch conflict met de Verenigde Staten niet alleen in verband met tariefmaatregelen tegenover Europese exportgoederen naar de VS, de Iran kwestie, maar ook in verband met de aanleg van een tweede pijpleiding voor de invoer van gas uit Rusland, onder de Oostzee, naar Duitsland, het zogenaamde Nord Stream 2 project.

Nord Stream 2 is een tweede  gaspijpleiding (kaartje) met een totale capaciteit van 55 miljard m3 per jaar. De leiding passeert de territoriale wateren van Rusland, Finland, Zweden, Denemarken, Duitsland. De gaspijpleiding heeft een lengte van 1.200 km en wordt wellicht einde dit jaar in gebruik genomen. Hier en daar worden vanuit de EU en Denemarken, onder Atlantische druk,  nog obstakels opgeworpen, maar die kunnen hopelijk overwonnen worden. Het is een groot project dat 10 miljard euro kost. Naast het Russische Gazprom nemen 5 Westerse energiebedrijven te weten  Engie (Frankrijk), Shell (GB-Nederland)l, OMV (Oostenrijk), Uniper en Wintershall  (Duitsland) deel aan het project. Gazprom neemt 50% van de financiering voor zijn rekening, de rest elk 10%. Aan het project nemen 1000 ondernemingen deel uit 25 landen. De Amerikanen ontpoppen zich als fervente tegenstanders van het Nord Stream 2 project met dreigbrieven vanuit de Amerikaanse ambassade aan het Duitse bedrijfsleven, wetten die sancties voor zien voor de aan het project deelnemende bedrijven.

Liever aardgas dan schaliegas

Oscar Lafontaine (foto) één van de boegbeelden van Die Linke  (Lafontaine was ooit SPD-voorzitter en minister van Financiën ) steunt (samen met de Duitse regering van Angela Merkel) het Nord Stream 2 project en plaatst het in een bredere context. O. Lafontaine verwijst naar de uitspraak van de Amerikaanse veiligheidsspecialist George Friedman die zegt dat de VS een groot probleem hebben als Duitse technologie en Russische grondstoffen samenwerken. Het hoofddoel van de VS is zowel onder het tsarisme, het communistische Sovjet-Rusland als nu onder het kapitalisme, een wig te drijven tussen Rusland en Duitsland. Prof.David Criekemans wijst  in zijn boek “Geopolitieke kanttekeningen 2011-2018” erop dat reeds in 1919 de Britse geopoliticoloog Halford Mackinder stelde dat er alles moet aan gedaan worden om een samenwerking tussen Duitsland en Rusland te verhinderen, die de toekomst van Europa zou bepalen (de Amerikaanse NAVO-uitbreidingen van 1999-2004 lijken in velerlei opzichten wel op het originele plan van Mackinder).

Duitsland beslist soeverein over zijn beleid

Volgens Oscar Lafontaine wil president D. Trump de ecologisch vriendelijker aardgasleveringen van Rusland afbreken en vervangen door het ecologisch  vervuilende Amerikaanse schaliegas, dat daarenboven duurder is. Om dat te bewerkstelligen is in Duitsland een ‘leugencampagne’ gestart door  “Bild” en andere “kwaliteitsmedia” en bij bekende Atlantisten van de christendemocraten (CDU-CSU)  en de Groenen. Zij verwerpen het Nord Stream 2 project omdat dat de invloed van president Poetin op Duitsland zou vergroten.  O. Lafontaine antwoordt hierop met een aantal retorische vragen: “ Niet Poetin spoort Duitsland aan zijn militaire uitgaven drastisch te verhogen, maar Trump. Niet Poetin verbiedt Duitsland handel te drijven met andere landen, maar Trump. Niet Poetin zegt welk gas de Duitsers moeten consumeren, maar Trump. Niet Poetins ambassadeur schrijft dreigbrieven, maar wel Trumps ambassadeur in Berlijn die zich gedraagt als een consul van het oude Romeinse rijk.”

Lafontaine verwijst naar het tweede net van de Duitse openbare omroep ZDF (Zweites Deutsches Fernsehen) (foto) waar uit reportages en enquêtes blijkt dat de Duitsers veel meer bezorgd zijn over Trumps beleid dan dat van V. Poetin. In die enquêtes blijkt dat de Duitsers voor bijna tweederde D. Trump een grotere bedreiging voor de wereldvrede beschouwen dan V. Poetin.

Europa eigen lot in handen?

Trump heeft de Duitse reus (de vierde economie van de wereld na de VS, China, Japan) uit haar geopolitieke slaap doen ontwaken. Gezien het oorlogsverleden, heeft Duitsland sinds 1945 aan ‘Selbstbeschränkung’, zelfbeperking gedaan op het internationale toneel.  Maar dit tijdperk loopt stilaan ten einde. Met het dossier Nord Stream 2, de verhouding met Rusland en Iran,…beseft Duitsland dat het land, en bij uitbreiding andere nationale staten in Europa, zijn lot zelf in handen zal moeten nemen.

Ook Frankrijk komt in botsing met Washington over een taks die in Parijs gestemd is  voor  grote multinationals zoals de digitale bedrijven Amazon, Google, Facebook en Apple (GAFA). Dit, tot groot ongenoegen van Washington dat al gedreigd heeft met sancties. En Italië kiest ook meer en meer zijn weg los van Washington. De regering wil af van de sancties tegen Rusland die het Italiaanse bedrijfsleven pijn doen.  President Vladimir Poetin werd enkele weken geleden ontvangen in het Vaticaan door de paus Franciscus (voor de derde keer sinds 2013, het aantreden van paus Franciscus) (foto) en in Rome  werd hij officieel ontvangen door de (soevereinistische) regering van premier Giuseppe  Conte.

 

 

  • Over mij

    • Miel Dullaert
      °1948 Enkele stipmomenten… Kind en tiener Ik ben geboren in Merksem. Ik behoor tot wat men noemt, de babyboomgeneratie of de eerste
      Meer lezen...
  • Citaat

    Geduld is een bittere plant met een zoete vrucht
    (Chinees spreekwoord)

  • Edward ELGAR, NIMROD

  • Tag cloud

  • Deel onze pagina op:

    © Copyright 2024 ‐ Miel Dullaert ‐ Alle rechten voorbehouden

    Disclaimer | Privacybeleid

    Webdesign by Eye