Het plascontract in ouderenzorginstellingen: barbarij

Plascontracten zetten de bejaardenzorgsector sinds begin deze maand Nederland in rep en roer. Waarover gaat het? Het verzorgend personeel van het verpleeghuis Grootenhoek in de gemeente Hellevloetsluis bleek immers instructies te krijgen om een “contract” vast te leggen waarin ouderen maximaal drie keer per dag naar het toilet mogen gaan. Om 11uur, 14 en 18 uur. In Nederland reageerde de SP-Nederland van Emile Roemer op dit schandaal.

De SP klaagt het neoliberaal beleid van de VVD aan van bezuinigen, ontslagen van personeel en miljardenwinsten voor de verzekeraars. “Zes jaar achteruitgang van zorg, zes jaar die ertoe hebben geleid dat oudere mensen die het land hebben opgebouwd een plascontract krijgen waar in staat dat ze naar de WC mogen. De VVD koos ervoor dat de budgetten voor zorg naar papieren van de bureaucratie en de managers ging”. Ook in Vlaanderen hanteren heel wat rust- en verzorgingstehuizen een soortelijk ‘plasbeleid’. Sinds hooliganachtige  parvenu’s in driedelig pak en met hun blitse wagens hun intrede gedaan hebben in meer en geprivatiseerde zorginstellingen telt bovenal één wet: het maken van winst voor de aandeelhouders en dus zoveel mogelijk besparen op “kosten”. De taal van de zorg voor oudere, ooit sterke maar nu zwakke mensen die het land hebben opgebouwd, moet steeds meer wijken voor de zogenaamde “managementtechnieken”, de taal van de winst, de taal van de kosten en besparingen. Want zorg op maat van de oudere mensen kost tijd, kost werkuren van het personeel. En wat tijd kost is niet efficiënt. Wat tijd kost, rendeert niet. Voor de poenpakkers zijn de kosten, het aantal personeelsleden, de besparingen op alles en nog wat het hoogste “target”(!). Niet de nood of het comfort van de bejaarde, de zwakke medemens. Het humanisme is vervangen de harde kapitalistische wetten. Met steun van de politieke klasse die zorgt voor de wetten zodat alles “legaal” is. Mensen die het kunnen weten zeggen dat in sommige “verzorgingstehuizen” (!) het incontinentiemateriaal letterlijk op de weegschaal wordt gelegd alvorens het te vervangen. Door hergebruik van vuile, gedroogde pampers kan er heel wat worden bespaard. Maar incontinentiemateriaal gaat na een tijdje jeuken, irriteren, of kleverig aanvoelen, niet enkel door de opgenomen urine, maar ook door zweet. Zorg kan je niet produceren aan de lopende band, met kant-en-klare oplossingen. Het gaat niet op van zeer individuele noden van kwetsbare ouderen in strikte tijdschema’s te willen gieten. Het leidt tot excessen, en barbaarse, ontmenselijkte behandeling van oudere mensen. Plassen is een mensenrecht, zelfs als men beroep moet doen op hulp.

  • Over mij

    • Miel Dullaert
      °1948 Enkele stipmomenten… Kind en tiener Ik ben geboren in Merksem. Ik behoor tot wat men noemt, de babyboomgeneratie of de eerste
      Meer lezen...
  • Citaat

    Geduld is een bittere plant met een zoete vrucht
    (Chinees spreekwoord)

  • Edward ELGAR, NIMROD

  • Tag cloud

  • Deel onze pagina op:

    © Copyright 2024 ‐ Miel Dullaert ‐ Alle rechten voorbehouden

    Disclaimer | Privacybeleid

    Webdesign by Eye