Het wordt steeds duidelijker dat het de VS niet te doen is om democratie, mensenrechten, maar simpelweg om de klauwen te leggen op de vele grondstoffen, zoals olie, die Venezuela rijk is. De poging om voedsel van de VS langs Colombia in Venezuela binnen te brengen botste op een gesloten grens en mislukte. Steeds meer tekenen wijzen erop dat de VS een militaire interventie voorbereiden. Tegelijk wijzen steeds meer landen een Amerikaanse militaire oplossing af.
Zaterdag 23 februari 2019. Het zou een grote dag worden worden voor de Venezolaanse oppositie onder de leiding van een VS-marionet die zichzelf op straat tot president ad interim van Venezuela had uitgeroepen. Dat moment zou erin bestaan aan de grens met Colombia een “wit” concert te organiseren waaraan de rechtse Britse miljardair Richard Branson zijn volle steun had gegeven. In de Westerse media werd gelogen over het aantal toeschouwers dat het concert bijwoonde, 200.000. terwijl kritische media via drone- waarnemingen op amper 10.000 deelnemers kwamen. Het werd de veldslag van de concerten want 350 meter verder langs de Venezolaanse grens, werd een parallel concert georganiseerd door de rode Maduro aanhang. Het witte concert zou de aanloop moeten geweest zijn voor een triomftocht van een colonne Amerikaanse vrachtwagens, vanaf de Colombiaanse grens richting Venezuela, met Amerikaanse hulpgoederen van de USAID organisatie. Deze “hulpverlening” werd georganiseerd door de witte oppositie omdat het Rode Kruis en de Verenigde Naties hadden geweigerd die hulp onder haar hoede te nemen omdat dit volgens deze organisaties geen neutrale maar gepolitiseerde hulp was van de oppositie en de Amerikanen.
Mislukt concert en geblokkeerd VS-hulpkonvooi
President N. Maduro weigerde deze zogenaamde hulp, die hij beschouwde als een provocatie van de Amerikanen. Hij beschouwde dit als een vergiftigd geschenk. Deze truc werd dertig jaar geleden ook al gebruikt in El Salvador en Nicaragua om wapens binnen te smokkelen voor milities die de Amerikanen steunden in hun oorlog tegen de wettige regeringen toen. Nu ook vreesde president N. Maduro hetzelfde, zeker nu een zekere Elliot Abrams, die vroeger van dichtbij betrokken was bij contra terreur in El Salvador en Nicaragua,die duizenden doden op zijn geweten heeft, nu door Donald Trump benoemd werd als speciale afgezant voor Venezuela. Daarenboven wenste president N. Maduro alleen hulp te aanvaarden van bevriende landen, en hulp onder de auspiciën van de Verenigde Naties. Wat hij dan ook gedaan heeft. President Nicolas Maduro gelastte de Nationale Garde en het leger de grens met Colombia te sluiten en zo te beletten dat de Amerikaanse hulp het land zou binnenkomen. Als de Amerikanen dan toch zo graag hulp geven, zegde president Nicola Maduro (foto), dat zij dan de economische sancties opheffen, met miljarden dollar economische schade voor Venezuela.
Wat verwacht werd gebeurde: de oppositie zocht de confrontatie op, er werden vrachtwagens in brand gestoken. De schuld werd natuurlijk gelegd bij de Venezolaanse autoriteiten. De triomfantelijke intocht van Amerikaanse hulp werd een dode mus, samen met het mislukte concert van de Britse miljardair Richard Branson met de tandpasta grijnslach. Het leger, de Venezolaanse Nationale Garde en de milities stonden pal achter N. Maduro.
Naar gewapende confrontatie?
De koude douche die de Amerikanen en de witte oppositie aan de grens over zich hebben gekregen, was voor hen even slikken. Daarenboven kwamen de Amerikanen niet heel ver met hun oorlogsplannen. Op een bijeenkomst in Bogota-Colombia van de landen die de VSA en de witte oppositie steunen, kwam duidelijk tot uiting dat ze geen oorlog willen in Venezuela. De buurlanden Brazilië en Colombia zijn ervoor beducht, gezien deze hun landen zou mee zuigen in een gewapend conflict en hun publieke opinie in beweging zou brengen voor of tegen de oorlog. Daarenboven zouden vluchtelingenstromen ontstaan naar hun land. Ondanks deze tegenvaller voor de Amerikanen, wijzen vele tekenen erop dat ze toch een militaire interventie voorbereiden. Er wordt melding gemaakt van Amerikaanse militairen en speciale eenheden in Colombia. Er zijn bewijzen dat Amerikaanse militairen verplaatst werden naar het eiland Puerto Rico, Amerikaans grondgebied, 900 km ten noorden van Venezuela in de Caraïbische Zee. In Curaçao, Nederlands eiland, op 70 km van de Venezolaanse hoofdstad Caracas, werd de landing van Amerikaanse verkenningsvliegtuigen gesignaleerd. Al deze signalen zijn niet van aard om de Venezolanen gerust te stellen. En het verhoogt de geloofwaardigheid van de boodschap van de president N. Maduro naar zijn volk “ dat de VS uit zijn op een militaire confrontatie”. Nu de Amerikaanse voedselprovocatie mislukt bestaat de kans dat er nog straffere provocaties komen, “False Flag” operaties waarin de Amerikanen meesters zijn, zoals het verleden aantoont. Bijv. is het niet ondenkbaar dat de CIA de huidige oppositieleider zou vermoorden, en die moord dan afwentelen op de president N. Maduro om zo een militaire interventie te rechtvaardigen wijd uitgesponnen in de media (bij ons bv. Knack en De Morgen die vandaag blijkbaar hun instructies krijgen van de Amerikanen, in dit verband verwijzen we naar de maatschappijkritische nieuwssite De Wereld Morgen over Venezuela). Zo zouden de landen die vandaag een interventie afwijzen over de streep kunnen getrokken worden.
Dominique de Villepin over Venezuela
Dominique de Villepin (foto)
is een oud gaullistische politicus en diplomaat. Hij was van 2002-2004 minister van buitenlandse zaken onder president Jacques Chirac. De president en zijn minister verzetten zich toen openlijk tegen de Anglo-Amerikaanse invasie van Irak in 2003. Dominique de Villepin was van 2005-2007 eerste minister van Frankrijk. Dhr. D. de Villepin woonde lang in Venezuela en kent het land goed.
Vandaag verklaart hij dat een eventuele militaire interventie van de Amerikanen onvoldoende rekening houdt met de Venezolaanse omstandigheden van het land en zijn bevolking. De interventie zal een groot bloedbad aanrichten. Als kenner van het land zegt hij dat de Venezolanen één van de meest uitgesproken tegenstanders zijn van Amerikaanse tussenkomsten in Zuid-Amerika. Het land zal zich fel verzetten. In dit verband stippen we aan dat naast het goed uitgeruste leger, met vnl. modern Russisch oorlogsmateriaal, er een Nationale Garde is (een soort Rijkswacht van vroeger bij ons) en de zogenaamde colectivos, dat is een burgermilitie van ca 1.000.000 leden in 50.000 lokale eenheden, naar Cubaans model, die nu samen met het leger in stelling worden gebracht voor wat eventueel komt.
Volgens D. de Villepin heeft Donald Trump gedacht, en de meeste Europese landen (behalve Italië en Griekenland) dat Nicolas Maduro als een rijpe vrucht te plukken was. Dominque de Villepin stelt vast dat president N. Maduro al één maand standhoudt onder immense druk van de VS en de oppositieleider die zich op straat heeft uitgeroepen tot interim-president. Dominque de Villepin: “We hebben dezelfde vergissing begaan met Syrië. Het is president Bachar al-Assad die nog altijd aan de macht is. Een Amerikaanse interventie in Venezuela zou ook een grote vergissing zijn.”
