De Europese elites belijden met een grote mond de democratische waardengemeenschap waarvoor zij zeggen op te komen. Soms ontploffen daarvoor zelfs bommen en raketten om de “democratie” te exporteren of wordt in stilte de steun aanvaard van fascisten (Oekraine). Of wordt in Spanje partij gekozen voor een conservatieve partij Partido Popular (PP) tegen de volkswil in van Catalonië?
Catalonië kan je niet op zich zien. Er is een ruimer plaatje. Een van de meest significante uitlopers van de globale crisis van de gemondialiseerde economie is de afgenomen legitimiteit van de machtsapparaten in onze maatschappij. De huidige staten en hun elites aan de stuurknuppel van de staat kunnen de huilende orkaanwind van een op hol geslagen mondiale economie niet controleren. Niet moeilijk. Want ze hebben er dertig jaar actief aan meegewerkt. Ze verankerden in wetten de door het grootkapitaal gevraagde dereguleringen, (cfr. de financiële crisis van 2008), de privatiseringen, onrechtvaardige belastingen, de afbraak van de sociale zekerheid, en uitholling van de macht en het gezag van de welvaartsstaten.
Democratie als uithangbord
De neoliberale, mondiaal gerichte elites werken tot vandaag mee aan het afwentelen van de kosten van de crisis op de welvaartsstaat en op de arbeidskrachten. Groei en aandeelhouderswinst zijn de dogma’s van het marktfundamentalisme. We maken vandaag een oorlog mee van het mondiaal grootkapitaal tegen allen, wereldwijd– tegen arbeidskrachten, tegen kleine en middelgrote ondernemingen, tegen grondstofrijke staten, tegen staten die af willen van het dollar- imperialisme,…Het logische gevolg: we bevinden ons in een oorlog van verscherpte conflicten en opstanden. Er ontstaan nieuwe, linkse partijen in Europa.
Ook naties en volkeren nemen steeds meer het heft in handen. Volkeren lijden onder de dictaten die opgelegd worden vanuit mondiale technocratieën (EU), multinationals en banken. Gevolg: minder inspraak en democratie, culturele verarming. Kortom, volkeren zien dat hun belangen ernstig geschaad worden door de mondiale elites en hun politieke onderaannemers. Er is niets zaliger voor de macht van de elite als een volk in meerderheid keuzes steunt die de neoliberale elites graag willen. Zoals vandaag in Vlaanderen bijvoorbeeld. Door de diepe crisis kan het verkeren. Het volk mort. Het volk zet de dure elite een neus. Niet alleen vandaag. Het steunt nieuwe elites die hun zorgen en belangen beter vertolken. In 2005 stemden Nederland en Frankrijk in meerderheid tegen het ontwerp van Europese neoliberale grondwet. In Ierland hetzelfde. In Vlaanderen en België was het grof: hier heerste de politieke omerta, werd niet gedebatteerd en zeker niet gestemd.
Matrakken en rubberkogels
Over Catalonië is de jongste weken veel geschreven en gezegd. Op het eerste zicht zou je kunnen verwachten dat de zelf benoemde democraten blij zouden zijn dat een volk in een referendum zich wil uitspreken over al dan niet onafhankelijkheid. Het is een bevrijdende gedachte dat een volk zich bewust is van zijn nationale identiteit en dit via vreedzame, democratische weg gestalte wil geven in een eigen staat (net zoals in Schotland gebeurde, waar na een heftige politieke campagne, de independisten het referendum met een nipt verschil verloren). Maar al gauw worden legalistische, formele argumenten gebruikt en haalde de Spaanse regering oude autoritaire recepten van het rek (dreiging opdoeken autonomie art. 155 grondwet, politietroepen, …) hierin gesteund door de Spaanse Falangisten en de eurocraten van Brussel.
De Catalanen kregen op de dag van hun referendum op 1 oktober jl. matrakken en rubberen kogels met honderden gewonden van baby’s, jongeren tot oude mensen tot gevolg. De demonen van het Franco fascisme zijn nog niet dood. Meer nog, ze blijken terug springlevend te zijn . De Falangisten liepen weer met gestrekte fascistenarm door de straten van Madrid en doen wellicht hun mollenwerk in de conservatieve Partido Popular( PP) van eerste minster Mariano Rajoy. Is het toeval dat de PP vandaag een vijandige, onverzoenbare houding aanneemt tegen de Catalaanse independisten? Is het omdat de PP de steun geniet van de Europese Volkspartij (EVP), de grootste conservatieve partij in het Europees parlementair halfrond, waarvan de PP deel uitmaakt? De EVP levert eurocommissarissen waaronder commissievoorzitter dhr. J.C. Juncker (die zijn c.v. mag opfleuren met corrupte belastingsdeals als minister in het belastingsparadijs Luxemburg). EVP-woordvoerders keuren het Guardia Civil- geweld goed en noemen het “proportioneel geweld”.
Kosovo- Krim
Na de matrakken en rubberkogels van de Madrid vragen veel Catalanen zich af waarom ze geen vreedzaam referendum mogen organiseren van Madrid en Brussel over Catalaanse zelfstandigheid en wordt er met geweld gereageerd? Of heeft het Westers neoliberale elite dan toch andere criteria van de invulling van de democratie? Kijken we bijvoorbeeld naar Servië en Kosovo in de jaren negentig van het Joegoslavië van toen. Daar is het “onafhankelijke” Kosovo een bijproduct van de NAVO-bommencampagne, met deelname van België, om Servië de ‘liberale democratie’ in te bombarderen. Zonder referendum werd Kosovo onafhankelijk gemaakt (voornamelijk om er een Amerikaanse militaire basis “Bondsteel”op te bouwen, de grootste van het Pentagon buiten de VSA). Kosovo is momenteel een “parel” aan de kroon van de Westerse liberale democratie als een narco- maffia staatje. De Servische president heeft al grappend gevraagd dat de NAVO Madrid 78 dagen zou bombarderen, zoals ze deden met de hoofdstad Belgrado in de jaren negentig, omdat Belgrado Kosovo als provincie wilde behouden. Neoliberale Westerse elites huilden als wolven in het bos toen de Krim- bewoners in een referendum in 2014 zich in grote meerderheid uitspraken voor hereniging met Rusland, als reactie van de Krim-bewoners op de Westers georchestreerde staatsgreep met steun van fascistische milities in Oekraïne- Kiev.
Een onafhankelijkheidsstrijd is geen cocktail party, en nog veel minder als die formele onafhankelijkheid moet uitmonden in soevereiniteit (dat laatste is een ander verhaal, want een vlag hijsen en het nationaal volkslied spelen is goed, maar je eet er niet van).
“Madrid”, herinner U Ierland 1916
Trouwens, zeggen de Catalanen,waarom hebben we niet evenveel recht op een staat als andere volkeren in Europa? En wat zou ons nadien beletten samen te werken met de rest van het Iberisch schiereiland en Europa? Zal de wereld vergaan als Catalonië onafhankelijk wordt? Natuurlijk spelen in Catalonië grote economische belangen, niet alleen van aandeelhouders maar ook van het volk. Formele onafhankelijkheid kan een stapsteen zijn naar een breuk met het nefaste neoliberaal inleveringsbeleid van Madrid en Brussel.
Catalonië is belangrijk en kan vergeleken worden met de economische betekenis van Denemarken. Catalonië heeft een bevolking van 7,6 miljoen op 46,5 miljoen Spanjaarden; het heeft een BBP van 212 miljard euro tegenover 1.118 voor Spanje; 25% van het toerisme in Spanje komt naar Catalonië met 16 miljard euro inkomsten (Spanje 75,3). Catalonië telt 5.000 hotels met 250.000 bedden. Barcelona is een wereldluchthaven met 40 miljoen passagiers per jaar. Door de crisis is de werkloosheid in Catalonië zeer hoog: 19%, in Spanje nog hoger 23%! Catalonië draagt aan de Spaanse staat 62 miljard belastingen bij waarvan het er via allerlei kanalen 45 miljard van terug ontvangt.
Catalanen verwijzen naar Slovenië en Kroatië, Tsjechië en Slowakije, de mini-Baltische republieken, en niet te vergeten de nog kleinere landjes als Luxemburg, Malta, Cyprus.
Als Madrid in Franco-light- stijl de repressieve toer zou opgaan tegen Catalonië, dan is het goed de Ierse geschiedenis te herinneren. In 1916 was het Ierse volk tegen de opstand. Maar de brutale Britse repressie had het omgekeerde effect en leidde de onafhankelijkheidsoorlog in…De week die komt zal duidelijk maken wel weg de Spaanse staat en de technocraten in Brussel zullen kiezen: de weg van de dialoog of de repressie.
