Portugese regering breekt met neoliberale dogma’s

Er heerst een merkwaardige stilte in de media en in politieke kringen over de toestand in Portugal. Nochtans zijn er merkwaardige, positieve dingen aan het gebeuren. Portugal wordt sinds 26 november 2015 bestuurd door een minderheidsregering van sociaaldemocraten onder de leiding van Antonio COSTA, met de steun van drie kleinere linkse  partijen, de communistische PCP, de partij Links Blok, en een ecologische partij PEP.

1808-antonio-costa-ps-portugal

De Portugese eerste minister Antonio COSTA, (samen met de Britse oppositieleider J. Corbyn), de enige sociaaldemocraat in Europa die breekt met het neoliberaal beleid.

De nieuwe regering die nu bijna twee  jaar Portugal bestuurt is het levend bewijs dat de natiestaten in Europa niet dood zijn, geen folkloristische provincies zijn geworden zoals de voorstanders van een neoliberale Europese superstaat graag zouden zien. Er is al het voorbeeld van de samenwerking van nationale vakbonden in Europa in de staking bij de Ierse lage kostenmaatschappij  Ryanair tegen het 19e eeuwse schrikbewind van de baas. Ook Portugal heeft de EU niet nodig om een sociaal vooruitstrevend beleid te voeren.

Portugees beleid haaks op de neoliberale EU-doctrine

1808-KP-meeting in Portugal

Meeting van de PCP in Portugal. De PCP steunt de minderheidsregering van Antonio Costa vanuit de oppositie. De PCP is vooral sterk in het midden-zuiden van Portugal.

Te oordelen naar de uitstekende cijfers van Lissabon, blijkt dat het liberale dogma van de besparingen waarvan de EU het vlaggenschip is, serieus in vraag kan worden gesteld. Met een werkloosheidsgraad die constant daalt tegenover 2015. Portugal heeft sindsdien , na aan de rand van de economische afgrond te hebben gestaan, meer dan het hoofd boven water gehouden. Het “model” Portugal steekt zelfs gunstig af tegenover bijv. Frankrijk, ook na jaren sociaaldemocratisch bewind. Terwijl de werkloosheid in 2013 in Portugal 17,5% bedroeg, is dit begin 2018 slechts 7,9% in Portugal, lager dan in Frankrijk met 8,9%! Als goede Europese leerlingen zouden de Portugezen een fikse loondaling moeten ingevoerd hebben. Maar het tegendeel gebeurde. Het minimumloon werd opgetrokken van 530 à 557 euro in 2017, naar 600 euro tegen 2019. Portugal heeft het voorbeeld van de Europese landen zoals België, Nederland, Frankrijk, Duitsland niet gevolgd die aan het patronaat fiscale cadeau’s hebben gegeven. De Portugese regering legde een belasting op aan alle ondernemingen die een zakencijfer van meer dan 35 miljoen euro realiseren. De economische politiek van de Portugese regering gaat regelrecht in tegen de aanbevelingen van Brussel en door sociaaldemocraten toegepast sinds jaren in de resp. regeringen waarvan zij deel uitmaken (maakten)! Het budget voor 2018 van Portugal voorziet ook een stijging van de pensioenen, een progressieve opwaardering van de openbare dienstverlening, het decriminaliseren van de drugsproblematiek en ook een daling van de belastingen voor zelfstandige ondernemers en kleine en middelgrote ondernemingen.

Terwijl de bureaucraten en de dromers van een Europese superstaat een doctrine oplegt van besparingen op lonen, op sociale uitgaven, spreekt Portugal alle Europese lessen tegen  op het vlak van het economisch beleid. De regering van Antonio Costa heeft met succes een ambitieuze linkse, nationale  economische politiek uitgevoerd in het kader van de natiestaat. In Vlaanderen en België met neoliberalen van belgicistische en Vlaams-nationalistische signatuur in de regeringen wordt het omgekeerde beleid gevoerd.

Waarom zwijgen de media over de positieve ervaring in Portugal?

Vraag is: waarom wordt het Portugese model zo weinig besproken en aanbevolen in de EU? De reden is duidelijk. Portugal  is een stoorzender voor twee narratieven die de kern vormen van het huidig neoliberaal model: de natiestaten hebben geen rol meer te spelen en laten dit best over aan de EU als neoliberale superstaat in wording en twee: linkse economische politiek heeft geen maatschappelijk draagvlak. Portugal bewijst het tegendeel.  De (neo- keynesiaanse) economische relancepolitiek leidt tot positieve resultaten voor het volk. En dit alles steunt op een eenvoudig idee: de volksconsumptie bevorderen, de lonen verhogen en zo de vraag stimuleren wat ten goede komt aan de investeringen van het bedrijfsleven. De Portugese eerste minister A Costa aarzelt niet om frontaal in de aanval te gaan tegen de politieke lijn van rechts dat in de EU domineert. A. Costa: “De besparingspolitiek die de jongste jaren door rechts gevolgd werd, heeft voor gevolg gehad dat de werkloosheid enorm steeg, met rampzalige sociale en psychologische gevolgen vooral voor de jongeren en dezen die laaggeschoold zijn.”

Inleveringsbeleid is geen natuurwet

De linkse economische politiek heeft in Brussel de anonieme technocraten en de Commissie zenuwachtig gemaakt. De Europese Commissie oordeelt dat het Portugees budget van 2018 niet beantwoordt aan de EU-eisen van verminderingen van de openbare uitgaven. De EU schijnt moeilijk te kunnen verteren dat het Portugese beleid, het Brussels dogma, als zou alleen snijden in de openbare uitgaven het begrotingstekort zou kunnen doen verminderen,  als een leugen ontmaskert. De Portugezen bewijzen dat de stimulering van de vraag bij de volksklassen een mechanisme op gang brengt dat de staatsinkomsten doet stijgen en dus zo het begrotingstekort vermindert.  Het dogma van besparingen lijkt voor de EU in de stenen gebeiteld en behoort tot het DNA van de Europese constructie.1805-Europa

De resultaten van de Portugese regering bewijzen dat het sociaal afbraakbeleid geen natuurwet is zoals de EU-technocraten beweren én opleggen. Het is een politieke keuze. De echte agenda van het EU-monstertje is het herschikken van de machtsverhoudingen tussen arbeid en kapitaal, ten gunste van de plutocratische elite. Om die machtsverhoudingen te bereiken moeten de sociale welvaartsstaat en de natiestaten  worden ontmanteld. Portugal is vandaag de stoorzender. Wie volgt?

 

 

  • Over mij

    • Miel Dullaert
      °1948 Enkele stipmomenten… Kind en tiener Ik ben geboren in Merksem. Ik behoor tot wat men noemt, de babyboomgeneratie of de eerste
      Meer lezen...
  • Citaat

    De utopie is de noodzakelijke droom,
    de realiteit de permanente uitdaging
    (D. Cohn Bendit, ex-politicus)

  • Edward ELGAR, NIMROD

  • Tag cloud

  • Deel onze pagina op:

    © Copyright 2024 ‐ Miel Dullaert ‐ Alle rechten voorbehouden

    Disclaimer | Privacybeleid

    Webdesign by Eye