Carmen Parejo Rendón is een Spaanse onafhankelijke journalist, directeur van het Spaanse Revista la Comuna en medewerker van RT, TeleSur en Hispan TV. Op 28 juli 2024 maakte ze deel uit van de delegatie van internationale waarnemers die toezicht hielden op de verkiezingen in Venezuela (kaart) die leidden tot de herverkiezing van president Nicolás Maduro. We noteren een reactie en vragen aan C.P. Rendón. (*)
Vlak voor de verkiezingen kwamen in Spanje meer dan veertig representatieve organisaties van de arbeidersbeweging, sociale beweging en links in Spanje samen in de emblematische zaal van de Julián Besteiro School van de Algemene Unie van Arbeiders (UGT) om hun steun te betuigen aan het Bolivariaanse volk.
Er waren hoge vertegenwoordigers van de Spaanse vakbonden, van linkse Spaanse partijen zoals Izquierda Unida, de Communistische Partij, EH Bildu (Baskisch), schrijvers en intellectuelen zoals Sara Rosenberg, parlementsleden van de Sumar-fractie (coalitiepartner in de regering Sanchez), Europarlementsleden, vertegenwoordigers van de Palestijnse vrouwenbeweging en de ambassadeur van Venezuela Gladys Gutiérrez, die het slotwoord uitsprak.
x
Carmen Parejo Rendón (CPR)
(foto): “Als waarnemer bij de verkiezingen stellen we dat de dagen voor de verkiezingen als op de dag zelf de sfeer rustig was. Je kon praten met de mensen die de regering steunen en dezen die de verschillende oppositielijsten steunden. Ik ontving informatie uit Spanje en andere Europese landen over een vermeende politieke spanningen die ik werkelijkheid noch in Caracas, noch in andere steden en regio’s gezien heb. Het bestaan van twee parallelle realiteiten trof mij bijzonder”.
“Zowel de Grote Patriottische Pool als de oppositie voerden campagne op de donderdag voor de verkiezingen. Numeriek was de steun voor het Chavisme in de meerderheid op de Bolivar Avenue in Caracas. De belangrijkste oppositie, die van Edmundo González, concentreerde zich op een meer bescheiden manier in Las Mercedes, ook in Caracas.”
“Nicolás Maduro was de kandidaat van de Gran Polo Patriótico bestaande uit tien politieke partijen. De verdeeldheid binnen de oppositie tegen het Chavisme in Venezuela is een constante. Ze is ook bij deze gelegenheid aanwezig. Mariá Corina Machado kon haar kandidatuur niet indienen omdat ze niet voldeed aan de huidige wetgeving en Edmundo Gonzáles verving haar. Dit voorstel was echter niet in staat sectoren van Venezolaans rechts en de oppositie te verenigen. De oppositie werd bij deze gelegenheid vertegenwoordigd door negen kandidaten. Edmudo González was, hoewel hij niet de oppositiekandidaat was, de favoriet.
CPR: “Er zijn beschuldigingen van de Amerikanen en leiders zoals (de sociaaldemocraat) Boric (Chili) en (extreemrechtse) Milei (Argentinië) over fraude. Op X het digitaal platform van lon Musk (die voor de rechtse Venezolaanse oppositie en voor Trump heeft gekozen), zijn verschillende niet-geverifieerde video’s verschenen van vermeende fraude. (Toevoeging: foto, president N. Maduro die X 10 dagen geblokkeerd heeft voor oproepen tot haat, burgeroorlog, moord en confrontaties in Venezuela).
Alle waarnemers moesten in de dagen voor de verkiezingen deelnemen aan een trainingssessie waarin functionarissen van de CNE (Consejo Nacional Electoral) ons het Venezolaanse kiesstelsel en de werking van de verificatie- en garantiemechanismen uitlegden.
Tijdens de stemming hadden we in de stemcentra toegang tot controle ter plaatse over de werking van het systeem en konden we eventueel vragen stellen aan de CNE-operators die in het stembureau aanwezig waren.
Ik kon naar stemcentra gaan, zowel in gebieden met een Chavistische meerderheid als in gebieden waar de oppositie gewoonlijk wint. In beide gevallen was de sfeer feestelijk, kalm, ontspannen.
Zoals ik al zei was ik erg onder de indruk van wat ik las in de internationale media en van sommige politieke leiders van andere landen. In tegenstelling tot wat ik met mijn eigen ogen zag waaruit bleek dat er absolute democratische normaliteit bleek. Dat betekent niet dat er op verkiezingsdag geen incidenten plaatsvonden, maat dat gebeurt ook in ander verkiezingsprocessen waar ook ter wereld”.
De campagneleider van Nicolas Maduro, Jorge Rodriguez, sprak voor de verkiezingen over een hackeraanval op het kiesstelsel door ‘extremistische sectoren van Venezuela’ waarbij hij ook verwees naar externe inmenging.
CPR: “Een cyberaanval zou ertoe hebben geleid dat het voorlopige resultaat, dat openbaar werd gemaakt toen de trend onomkeerbaar was, te laat door de CNE werd gecommuniceerd. Er waren eerder al sabotagepogingen geweest. Nog maar een dag eerder waren zes mensen gearresteerd onder wie twee Colombiaanse paramilitairen die hadden getracht het elektriciteitssysteem aan te vallen. Waardoor zes staten zonder elektriciteit hadden kunnen zitten. Gezien het feit dat het Venezolaanse kiesstelsel elektronisch is, zou deze sabotage, als deze was geslaagd, de verkiezingsprocedures moeilijker hebben gemaakt en beschuldigingen van fraude hebben aangewakkerd. Uiteindelijk werd het probleem opgelost, omdat eerdere aanvallen de beveiligingssystemen hadden gewaarschuwd.”
De extreemrechtse Argentijnse president Milei had een beroep gedaan op de strijdkrachten om de wil van het volk te verdedigen.
CPR: “ Het is belangrijk het feit aan de kaak te stellen dat de president van het ene land Argentinië publiek heeft opgeroepen tot een militaire staatsgreep in een ander soeverein land. Dat is niet alleen een daad van inmenging, maar ook een criminele oproep. De strijdkrachten van de Bolivariaanse Republiek Venezuela reageerden zoals vroeger toen hen werd gevraagd tegen de wil van het volk in te gaan. Zij verdedigen de soevereiniteit van hun land en stellen zich ten dienste van het volk. Het is niet de eerste keer dat het leger wordt opgeroepen tot het plegen van hoogverraad. Maar sinds de eerste couppoging tegen president Hugo Chávez in 2002 is het leger
(foto tijdens tweede couppoging in 2019) altijd trouw is gebleven aan de regering Chavez en Maduro”.
In tegenstelling tot eerdere verkiezingen lijkt de stemming in Venezuela het Latijns-Amerikaanse continent te verdelen in pro-Maduro landen en anti-Maduro landen. Deze oppositie weerspiegelt het mondiale scenario. Zijn het slechts verkiezingen of is het een groot spel voor de bevestiging van een nieuwe wereldorde?
CPR: Het is duidelijk dat de algemene situatie in de wereld is veranderd. In Latijns-Amerika is de diversificatie van handelspartners een realiteit. De betrekkingen met China en Rusland groeien, maar ook met andere actoren zoals Turkije, Iran, India.
In die zin zien we hoe allianties worden gesmeed. Het is geen geheim dat belangrijke landen betrokken zijn bij processen van neokoloniale emancipatie, zoals Venezuela. Deze landen delen vandaag gemeenschappelijke belangen met de belangrijkste machten van het groeiende multilateralisme, zoals Rusland en China. Deze machtsverhoudingen zijn al aanwezig, maar ik geloof dat ze de komende maanden en jaren zullen verdiept worden.”
De extreemrechtse president van Argentinië, Milei probeert acties te coördineren met andere Latijns-Amerikaanse presidenten. Wat moeten we verwachten van de anti-Venezuela-coalitie?
CPR: Milei vertegenwoordigt rechts en extreemrechts in de regio en in de wereld. De steun van westerse landen voor zijn regering en Milei’s steun voor de belangen van de Verenigde Staten en de Europese Unie creëren een solide en gevaarlijke alliantie voor de huidige emancipatiepropcessen in Latijns-Amerika.
We zien hoe de VS en de EU in het huidig scenario een ondergeschikte rol spelen in de agressie tegen Venezuela. Eén reden zou kunnen zijn dat de Verenigde Staten, na de sancties tegen Rusland en de escalatie van het conflict in Oekraïne, de oliehandel met Venezuela hebben hervat. Wetende dat de VS de oliebronnen van Venezuela nodig heeft en dat grotere instabiliteit (prijzen, leveringen,…) niet in hun belang is. Naar mijn mening zouden landen als Chili, Peru, Ecuador in de voetsporen van de (pro-Amerikaanse) Lima-groep kunnen treden en althans tijdelijk een pressiegroep op Venezuela kunnen worden.
(*) Bron: www. L’Antidiplomatico.it, 5 augustus 2024.
