Nee, bovenstaande titel is niet geplukt uit één of ander communistisch blaadje. Het is de titel van een bijdrage van David Adriaen in het dagblad voor Vlaamse zakenlui, De Tijd, (6 maart jl.).
“Zijn de oerbarbaren van het kapitalisme, zoals de investeringsgroep KKR, binnenkort de baas in een honderdtal Belgische rusthuizen, waar ruim 9.000 landgenoten hun oude dag slijten”? Zo begint zijn bijdrage. Waarover gaat het? Volgens het financiële persagentschap Bloomberg overweegt de Franse rusthuisuitbater Korian zich te verkopen aan de Amerikaanse investeringsmaatschappij KKR en diens Franse sectorgenoot PAI Partners.
Korian, Armonea, Orpea,
Korian is in België marktleider in de uitbating van privé rusthuizen via zijn dochter Senior Living Group (SLG). Die telt 6.500 werknemers en baat 79 woonzorgcentra uit onder eigen naam en 18 onder de naam van Foyer De Lork. Daarnaast is SLG actief in de thuiszorg. Alles samen waren de activiteiten vorig jaar goed voor 363 miljoen euro omzet. De Belgische tak is één van de vele van Korian, dat in Frankrijk, Italië en Duitsland nog honderden rusthuizen uitbaat. De groep telt in totaal 49.000 werknemers en is op de beurs 2,3 miljard euro waard. KKR is het typevoorbeeld van een agressief, meedogenloos overname-investeringsfonds. Kapitalisme op zijn puurst.De groep met ruim 140 miljard dollar aan vermogen koopt- en verkoopt sedert 1976 tientallen bedrijven. De twee andere belangrijke bedrijven zijn Armonea, met in een centrale rol de families de Spoelberch en de Mévius, en de Franse groep Orpea, waarin de beursgenoteerde Sofina in participeert. Tot zover het bericht uit De Tijd.
Het winstbejag rukt op
Wat hierover te denken? Mede door een neoliberale politiek van besparingen, en dus onvoldoende staatsinvesteringen, wordt het terrein stilaan vrijgemaakt voor de private sector in de ouderenzorg waarin niet het belang van de oudere mens, maar het privaat winstbelang van de aandeelhouders hoofdzaak is. De optimale dienstverlening wordt weggedrukt voor kil winstbejag. De ouderen zijn in die cynische omgeving de grondstof, het personeel de verwerkers van de grondstof en de private groepen zijn de incasseerders van de winsten, letterlijk en figuurlijk ten koste van ouderen hun rechten en van het zorgend personeel. In een recente bijdrage aan deze BLOG (december jl.), schreven we “Minder uitgeven aan de oudjes levert meer winsten op. Aasgieren wachten tot de prooi dood is. In de rusthuizen niet. Laat de oudere mensen maar wat langer in hun vuile pamper zitten. Te weinig personeel betekent minder aandacht en affectie voor de bejaarde.Om de mensen kalm te houden geven we ze kalmeringsmiddelen. Tot meerder profijt van de farmawereld. En met goedkoop voedsel zitten oudjes permanent op dieet. De manager van een commerciële rusthuisketen die met zijn luxe Masserati- wagen (foto)op de parking komt aangereden, komt niet om te controleren hoe goed de kwaliteit van de zorg is, maar of de lokale directeur zijn kosten doet dalen en zijn winstmarges haalt”.
Ouderenzorg is geen koopwaar
Zorg aan oudere mensen is geen koopwaar. Daar speel je niet mee op de beurs of daarop bespaar je niet als politieke overheid. Het privaat winstbejag moet uit de ouderenzorg verbannen worden. De Vlaamse regering die dit jaar start met een nieuw organisatiemodel zal kleur bekennen. Zal ze de historisch gegroeide onderfinanciering rechttrekken? Of zal de regering daarin een aanleiding zien om de ouderenzorg verder te commercialiseren?
