Het hoerageroep van de regering Ch. Michel (MR)

Het  hoerageroep  van de regering Charles Michel.

Premier Charles Michel is, zoals alle liberalen, de man van het opgefokte optimisme. De liberalen kunnen terecht optimist zijn. Hun vrienden leven in de zevende hemel: winsten en aandelenkoersen stijgen, bedrijven krijgen hun belasting bijna volledig terug via subsidies en bijdrageverminderingen, de strijd tegen grote fiscale fraude is piepschuim, , fiscale paradijzen floreren. Maar de rest van de bevolking?

.

“Jobs, jobs, jobs”

Het economisch beleid van de regering Ch.Michel (MR)- J.Van Overtveldt (N-VA) biedt minder stof voor optimisme dan de propagandamolen van de regering wil doen geloven . In een betoog in het weekblad Knack (11 oktober jl.) worden de prestaties van België vergeleken met deze in Europa door Prof. Gert Peersman (UGent). Op het vlak van werkgelegenheid en fiscaal beleid. Precies drie jaar geleden op 11 oktober 2014 legde de nieuwe regering Michel haar regeerverklaring af en begint de tekst met het hoofdstuk “werkgelegenheid, concurrentievermogen”. Het was de hoofdambitie van de regering Michel “Jobs, jobs, jobs”. Prof. G. Peersman onderzocht op basis van de beschikbare cijfers een 5-tal indicatoren. We pikken er een tweetal uit: werkgelegenheid en economisch beleid. Onder de titel “Waar zijn al die jobs, jobs, jobs?” wordt een analyse gemaakt van de jobcreatie. Alles bijeen werden zo’n 59.000 bijkomende jobs in vnl. de privé bedrijven gecreëerd. Concreet wordt nagegaan wat dat nu betekent voor de werkgelegenheidsgraad. Onze werkgelegenheidsgraad (mensen aan de slag op arbeidsleeftijd, 20-64 jaar) is met 0,8% gestegen. Daarmee staan we op de 23^e plaats op 30 Europese landen. Sommige landen achter ons hebben een kleinere stijging omdat ze na de crisis van 2008 weinig arbeidsplaatsen verloren (Zweden, Noorwegen, Denemarken, Oostenrijk). Prof G. Peersman stelt dat bij ons de werkgelegenheidsgraad zeer laag is, 67% en dat er dus veel marge voor verbetering was. En die verbetering is ondermaats gebleven. De maatregelen voor flexijobs vindt hij overroepen. Die zullen niet mèèr mensen aan het werk helpen, ze geven de mensen gewoon de kans om wat bij te verdienen. Met die flexi jobs bestaat de kans dat je mensen die nu een voltijdse job hebben juist uit hun voltijdse job duwt. Bijvoorbeeld in de horeca.(zie foto) Als de liberalen “jobs, jobs, jobs” toeteren dan bedoelen zij in feite drie jobs voor de prijs van één.

Wat het economisch beleid in het algemeen betreft is de prof streng voor het fiscaal beleid. In de verklaring van de regering werd aangekondigd, onder druk van de CD&V, dat er werk moet gemaakt worden van een rechtvaardige fiscaliteit. Daar kwam niks van terecht. Onze fiscaliteit blijft een  kluwen. De speculatietaks was barslecht en goed dat de regering hem heeft afgeschaft (wellicht tot optimisme van de minister van Financiën, dè specialist van maatregelen die slecht berekend zijn, altijd in het nadeel van de staatskas, maar daar zal deze donkerblauwe liberaal niet minder optimist van worden). De effectentaks is opnieuw een gedrocht en het is nu al duidelijk dat hij niet de verwachtte 254 miljoen euro zal opbrengen. Een billijke vermogensbelasting is er nog altijd niet. Andere landen hebben dat wel, dus het is een kwestie van politieke wil. Grote vermogens blijven onaangeroerd, aldus Prof. G. Peersman.

Fiscale fraude

Het vermogen in ons land is zeer ongelijk verdeeld. De 10% rijkste Belgen bezit ongeveer 44% van de rijkdom. De top 1% rijksten bezit meer dan die 50% Belgen aan de onderkant van de vermogensverdeling. Vermogen wordt ondermaats belast. De meerwaarde op eigendom en de meerwaarde op aandelen wordt bij ons niet belast. Ook de belasting op ondernemingswinsten, op de uitkering van dividenden en op de roerende voorheffing op interesten bij ons, ligt lager dan gemiddeld in de OESO- landen. De Michels, de De Croo’s, Ruttens en Tommeleins van de Open VLD en de Van Overtveldts en Jambons van de N-VA mogen ook optimistisch zijn voor de manier waarop hun superrijke vrienden vanuit hun villa’s in Brasschaat en Ukkel meer belastingen ontduiken dan Johnny en Marieke in een sociale woning. Voor het eerst toont een studie aan dat de superrijken het meest de belastingen omzeilen. Dat toonden de economen Annette Altstadsaeter (Noorwegen), Niels Johannesen (Koenhagen) en Gabriel Zucman (Berkeley Californië) aan. Onze inlandse fiscaal expert Michel Maus schreef enkele jaren geleden een boek over belastingontduiking in België met als titel Iedereen doet het (volgens hem loopt de fiscus ca 30 miljard euro mis door fraude). Daarbij bleef onduidelijk wie qua percentage het meest ontduikt, vooral omdat superrijken buiten de samenleving leven, met zo weinig zijn en aan de meeste statistieken ontsnappen. Eigenlijk is die titel van Dhr. M. Maus misleidend met de kennis die de studie van vermelde economen ons geeft. In een bijdrage daarover voor Knack (11 oktober jl.) schrijft Ewald Pironet: “De studie van de drie economen concludeert dat de belastingontduiking extreem geconcentreerd is en scherp toeneemt met de rijkdom. In 2006 betaalde een gemiddeld Scandinavisch gezin 3% te weinig belastingen. De rijkste 1% van de gezinnen met een netto vermogen van minstens 2 miljoen dollar, betaalde 10 % te weinig. Stuitend wordt het pas echt als de superrijken onder de loep komen: de rijkste 0,01 procent met een nettovermogen van meer dan 45 miljoen dollar stortte 30 procent te weinig aan de fiscus. Iedereen doet het, ja. Maar superrijken vele keren meer dan gewone gezinnen”. Voor ons is dat een kwalijke  vorm van incivisme.  Daarbij moet vermeld dat het onderzoek gaat over de Scandinavische landen. Landen die algemeen geacht worden moreel “properder” te zijn dan andere landen qua respect voor de wetten,de  minste corruptie,…Wat moet het dan in andere staten zijn? Schurkenstaten, falende staten, bananenrepublieken? Gelukkig is van entertainmentsterren, politici, zakenlui, wapenhandelaars, drugdealers,…veel aan het licht gekomen met de Swissleaks, Panamapapers, Wikileaks, Lux Leaks, (zie foto)…En recent de Paradisepapers. Er werd naar aanleiding van de Panamapapers een Kamercommissie opgericht. Deze commissie heeft aanbevelingen geformuleerd, maar het werd geen eensgezinde zaak. De linkse oppositie vreest dat de liberale partijen weinig willen doen aan de grote fraude. Het parfum van de superrijke families en grote vermogens hing over deze commissie. Zo  wordt de Bijzondere Belastingsinspectie (BBI) in het rapport  voorzien van een advies als zou “zij de begrenzingen en onderzoeksbevoegdheden beter moeten respecteren”. Wat volgens de sociaaldemocraat Peter Vanvelthoven neerkomt om de mogelijkheden van de BBI de facto ernstig te beperken. Ook de minnelijke schikkingen en de fiscale regularisaties zouden moeten verdwijnen als men de fiscale fraude wil aanpakken. Die minnelijke schikkingen geven een zeer fout signaal dat mensen die bewust voor miljoenen euro’s de kluit belazeren nog altijd aan de gevangenis kunnen ontsnappen. Met de fiscale regularisaties voor zwart geld uit het buitenland moeten ook stoppen, omdat je geen speciale regeling nodig hebt vermits het wetboek inkomstenbelasting daarin al voorziet.

Koopkracht

De povere prestaties van deze centrumrechtse regering uiten zich niet alleen op het vlak van de creatie van jobs en het falen om stappen te zetten in de rechtvaardige fiscaliteit maar ook de koopkracht van de Vlamingen daalt. Dat komt niet alleen door de indexsprong waardoor de lonen niet werden aangepast aan de stijgende prijzen, maar ook door de door deze regering opgelegde loonblokkering. Koopkrachtdaling voor de werkende bevolking is de blauwe draad doorheen het liberalisme van Ch.Michel en cs. Enquêtes van sociale organisaties en vakbonden wijzen op een zorgelijke trend.

Vijf procent van de Belgische gezinnen geeft aan dat ze hun woning niet adequaat te kunnen verwarmen omdat andere basisbehoeften ook geld kosten en voorrang krijgen. Bij alleenstaanden met kinderen loopt dit op tot 12,4% van de gezinnen. Eén van de oorzaken van energiearmoede  is de stijging van het btw-tarief voor elektriciteit.  Maar de stijgende energiearmoede is niet de enige zorgwekkende trend. Het aantal mensen dat zijn facturen niet kan betalen en daardoor in een systeem van collectieve schuldbemiddeling terecht komt, is de voorbije 10 jaar, sinds de financiële crisis, verdubbeld. Eén Belgische volwassene op 100 zit in een procedure van collectieve schuldenregeling. Een derde factor zijn de medische zorgen(foto links). Een groeiend aantal mensen stelt medisch uitgaven uit om financiële redenen. Bij de 20% laagste inkomens neemt dit uitstelgedrag toe. In totaal stelt 2,2% van de bevolking, of 250.000 personen, medische zorgen uit omwille van hun financiële situatie.

Opvallend is dat de inkomens niet op dezelfde wijze evolueren. Voor werknemers stegen de lonen in de periode 2015-2016 met 0,3%. Bedrijfsleiders zagen hun inkomsten toenemen met zomaar eventjes 13%. Bedrijven maken volop winst. Maar meer extra inkomen voor de producenten van de rijkdom, de werknemers, gaat niet. De winst gaat naar de aandeelhouders in de vorm van winstuitkeringen of dividenden. Terwijl de lonen in 2015 geblokkeerd waren, stegen de netto uitgekeerde dividenden dat jaar met 41%! Voor aandeelhouders en bedrijfsleiders is het feest, en dat maakt de neoliberalen en allerlei soort conservatieven optimistisch. Het Voka en VBO  klagen als verwende kinderen  over “hoge lasten”. Maar ze vergeten dat ze een pak heffingen niet doorstorten aan de sociale zekerheid en de fiscus. In totaal ging het over zowat 10 miljard euro! De inkomsten uit de vennootschapsbelasting bedroegen 13,8 miljard euro. Winst maken is niet moeilijk als  je de belasting bijna volledig terugkrijgt via subsidies en patronale bijdrageverminderingen.

Het liberale optimisme. Terecht.

De regering Ch. Michel-J. Van Overtveldt  heeft vele redenen om optimist te zijn. Ze bedient haar vrienden uit het bedrijfsleven, de superinkomens heel goed. De werkende bevolking wordt opgezadeld met een onwaardig werkgelegenheidsbeleid, daling van de koopkracht, stille afbraak van de sociale zekerheid en bedreiging van de pensioenen. Niet te verwonderen dat onze pensioenen tot de laagste van Europa behoren. We zitten in de staart van het peleton van de EU-landen qua werkgelegenheidsgraad, ondermaats belast vermogen.

Gelukkig is er nog wat verstrooiing voor het volk zodat het wat afleiding heeft en niet teveel mort. Met het islam- en terrorismedossier waarin terroristen,  gesausd met de nodige sensatie, TV- vedetten worden. En  de perikelen rond de Bende van Nijvel,  ontstaan in de jaren van de grote anti-rakettenbetogingen in de jaren tachtig van vorige eeuw, zorgen nog eens voor spanning en hogere kijk- en leescijfers.