Nicaragua: Daniel Ortega opnieuw verkozen

Op zondag 7 november jl. werden in Nicaragua presidentsverkiezingen georganiseerd. Nicaragua, onder de leiding van de Sandinisten van Daniel Ortega (foto Telesur) verdreef in 1978-1979 de extreemrechtse dictator en marionet van de VS,  Anastasio Somoza na een bloedige burgeroorlog. Iets wat de Amerikanen de Sandinisten nooit vergeven hebben. Tot op vandaag. Toch slaagt het kleine Centraal Amerikaanse land zijn revolutie met vallen en opstaan overeind te houden. Daniel Ortega werd opnieuw verkozen als president op 7 november jl.

Het socialistische staatshoofd van Nicaragua, Daniel Ortega, zal een vierde termijn opnemen na de presidentsverkiezingen van 7 november jl. Maandag 8 november maakte de Nicaraguaanse Hoge Kiesraad met 49% van de stemmen geteld dat de zittende president 75% behaalde. Ortega zei dat de recente verkiezingen een overwinning waren die werd behaald door een overweldigende meerderheid van Nicaraguanen. Honderden internationale verkiezingswaarnemers namen deel aan de verkiezingen. Een groep waarnemers zeiden dat het verkiezingsproces succesvol was. Die stelden dat de overheid en de mensen actief deelnamen aan deze inspanningen en al het nodige deden om een passende transparantie en vrije omgeving te behouden. Onafhankelijke waarnemers (232) volgden het verkiezingsproces vooral uit Latijns-Amerikaanse landen, Rusland, De VS en het VK, Duitsland, Spanje, Frankrijk, en de vertegenwoordigers van alle politieke krachten in Nicaragua. Daniel Ortega kreeg felicitaties van zittende presidenten van Mexico, Venezuela (president Nicolas Maduro: “Net als Venezuela ligt Nicaragua in het vizier vaan het Amerikaans imperialisme”, ex-president van Bolivia, Evo Morales sprak over “Ortega’s triomf tegen het yankee-imperialisme”.

Regime change- tevergeefs

Voor de verkiezingen al verwierpen de VS en de EU de uitslag. Dat is niet verwonderlijk gezien de heersende elites in het Westen  sinds de machtsovername van de Sandinisten in 1979 onder de leiding van Daniel Ortega  alles geprobeerd hebben om regime change te bewerkstelligen. Tevergeefs. Ortega had sommige leden van de oppositie die samenwerken met de Amerikanen hard aangepakt. Ze werden beschuldigd van illegale acties zoals samenzwering tegen de staat om de nationale soevereiniteit te ondermijnen en het witwassen van misdaadgeld.

De Verenigde Staten hebben en lange geschiedenis van bloedige inmenging in de naties van Centraal- en Latijns-Amerika. Tot vandaag. Begin november jl. hebben de Amerikaanse Senatoren en Afgevaardigden wetten goedgekeurd waarin wordt opgeroepen tot meer sancties en druk op president Daniel Ortega in de aanloop naar de presidentsverkiezingen van 7 november jl. Het Huis van Afgevaardigden nam het wetsvoorstel aan als de Reinforcing Nicaragua’s Adherence tot Conditions for Electoral Reform (Renacer-Act). Deze stap werd gezet als reactie op het vermeend hardhandig optreden tegen de oppositie. Het belette niet dat Daniel Ortega opnieuw werd verkozen tot president. De Amerikanen verwierpen de verkiezingen bij voorbaat als een schijnvertoning. De vraag is of iemand de Amerikanen nog ernstig kan nemen? Zijn er nog mensen die geloven dat het de Amerikanen te doen is om de democratie en de belangen van het Nicaraguaanse volk? Nicaragua, Argentinië, Brazilië, Colombia, Venezuela, Bolivia, Mexico en bijna elke soevereinde staat van het continent tellen duizenden verminkten, doden, ballingen als gevolg van het inmengingsbeleid van de VS.

In 1978-1979 rondden de Nicaraguanen, na een bloedige burgeroorlog, de revolutie met succes af  tegen een door de VS gesteunde rechtse dictator Anastasio Somoza. Hij ontvluchtte het land. De Nicaraguaanse revolutie gebeurde onder de vlag van de Sandinisten onder de leiding van Daniel Ortega. Nationale soevereiniteit, socialisme en het christendom (bevrijdingstheologie) zijn de topprioriteiten van de Sandinisten. Dat was voor de Amerikanen onvergeeflijk. De Amerikaanse geheime dienst CIA besloot wapens en gelden te leveren aan drugs smokkelende terroristische organisaties die bekend werden als de Contra’s. De Contra’s vermoordden duizenden Nicaraguanen in de jaren tachtig van vorige eeuw. Deze terreur leidde tot de beruchte Iran-Contragate affaire die Washington in rep en roer zette onder de uiterst rechtse president Ronald Reagan. Het ging om wapenverkopen aan Iran, met bemiddeling van Israël. Met een deel van de winst van de verkoop werden de Contra’s in het geheim gefinancierd. Welke morele geloofwaardigheid heeft de huidige president Joe Biden, in de voetstappen van presidenten die doodseskaders en drugssmokkelaars financierden waaraan hij ook zijn goedkeuring gaf indertijd als Senator? Latijns- en Centraal Amerika zien vandaag dat het beleid van Biden ten aanzien van Nicaragua, maar ook Cuba en Venezuela in dezelfde lijn ligt als de bloedige traditie die al decennialang duurt. De eerstelijns vazal van Washington, de Europese Unie, kon niet achter blijven en noemde Daniel Ortega een dictator. Tegelijk wordt als vermoord gezwegen over de narcostaat Columbia, over het verschrikkelijk geweld in Honduras, over de Amerikaanse  en Britse diefstal van Venezolaanse goederen, zoals de goudvoorraad en een olieraffinaderij. Er is Brazilië. De incompetentie racist president Jair Bolsonaro (foto) heeft tienduizenden doden op zijn geweten. Een Senaatscommissie lanceert officieel negen klachten tegen hem waaronder misdaden tegen de mensheid, onder meer voor de meer dan 600.000 Braziliaanse covid doden. In deze geeft Washington niet thuis. Hetzelfde met Bolivia toen een extreemrechtse staatsgreep met de steun van Washington de linkse president Evo Morales verdreef en bedreigde met de dood. Hij vluchtte naar Mexico.

Steun

Nicaragua is een klein land dat door de meeste mensen zou kunnen worden afgedaan als onbelangrijk voor de mondiale geopolitieke belangen. Nicaragua is qua bevolkingsaantal even groot dan Vlaanderen, maar wel het grootste qua oppervlakte (130.000 km²) van de drie Centraal-Amerikaanse staten Costa Rica, El Salvador, Panama en Honduras. De vraag is: Waarom maken de oligarchieën van de grote machtsblokken zoals de Europese Unie en de VS zich zo druk om het piepkleine Nicaragua? Het is eenvoudig. Net als talloze andere linkse sociale bewegingen vormt het kleine Nicaragua een bedreiging. Als een mogelijk aantrekkelijk, soevereinistisch  alternatief voor het neoliberale, kapitalistisch Westen. Nicaragua heeft een zeer laag bbp per hoofd van de bevolking. Toch heeft het land een elektrificatiegraad van 98%, waarbij 75% van de energie wordt geproduceerd met hernieuwbare middelen.  Het Nicaraguaanse socialisme heeft geleid tot een grote afname van ondervoeding, kinder- en moedersterfte. De armoede is meer dan gehalveerd. Coöperaties, kleine bedrijven en de volkseconomie blijven gedijen en dagen de neoliberale kapitalistische logica uit door het belang van de mensen boven de nooit eindigende zoektocht naar private winsten te plaatsen. Sinds midden de jaren 2000 heeft Nicaragua een nieuw ontwikkelingsmodel aangenomen met prioriteit aan het ontwikkelen van het menselijk potentieel en het verbeteren van de welvaart van het volk. Het is niet toevallig dat in de vluchtelingenstromen naar de VS vanuit Centraal Amerika, er relatief weinig Nicaraguanen te vinden zijn. Immers, het land is relatief veilig in vergelijking met omringende landen. Nicaragua, bevindt zich net als Mexico, Cuba, Bolivia, Venezuela ( foto: President van Venezuela Nicolas Maduro links en rechts president Daniel Ortega, la Prensa Panama), in de frontlinie van de sancties, roof en moord van het westers imperialisme (inbegrepen fellow travellers in de media en bij sommige van westerse groenen en sociaaldemocraten).

De poging van de Sandinisten onder de leiding van president Daniel Ortega om een ander model en beschaving op te bouwen, verdient alle steun. Zelfs, als door eigen tekorten en vooral onder de druk van de vijandigheid van het westers imperialisme,  fouten gemaakt worden. Fidel Castro zei ooit: “Geen enkel revolutionair land kan perfectie claimen. Het revolutionair proces is geen bed van mooie bloemen”. Het Nicaraguaanse volk, de Sandinisten, president Daniel Ortega kunnen erover meespreken.

 

 

 

 

 

 

  • Over mij

    • Miel Dullaert
      °1948 Enkele stipmomenten… Kind en tiener Ik ben geboren in Merksem. Ik behoor tot wat men noemt, de babyboomgeneratie of de eerste
      Meer lezen...
  • Citaat

    De Journalist is de historicus van zijn eigen tijd
    (Oriana Fallaci, Italiaanse journaliste 1929- 2006)

  • Edward ELGAR, NIMROD

  • Tag cloud

  • Deel onze pagina op:

    © Copyright 2024 ‐ Miel Dullaert ‐ Alle rechten voorbehouden

    Disclaimer | Privacybeleid

    Webdesign by Eye