Jean Luc Mélenchon (foto) was aanvankelijk vooraanstaand lid van de Parti Socialiste (PS) in Frankrijk en werd er minister van onderwijs (2000-2002). In 2008 brak hij met de PS en richtte Le Parti de Gauche (PG) op. In 2016 deed hij voor de tweede keer mee aan de presidentsverkiezingen met de inmiddels opgerichte beweging ‘La France Insoumise’ (IS). Hij behaalde in de eerste ronde 19,58% of 7.059.951 stemmen. Hij werd derde achter Macron (24,01%) en Marine Le Pen (21,30%). Vandaag is hij parlementslid voor de fractie van Insoumise-Franse communisten (PCF).
Op 14 januari 2018 organiseerde de Duitse partij Die Linke in Berlijn, een politieke conferentie voor kaders, militanten en sympathisanten waarop Jean- Luc Mélenchon, gastspreker was voor een paar duizend aanwezigen. In wat volgt enkele belangrijke thema’s van zijn toespraak.
J.L. Mélenchon verwees naar het gemeenschappelijk politiek verleden van hem en één van de kopstukken van Die Linke, Oscar Lafontaine (zie foto, rechts onder). Oscar Lafontaine was van 1998-1999 minister van Financiën in een sociaaldemocratische SPD- regering. J.L. Mélenchon en O. Lafontaine braken met de sociaaldemocratie naar het zeggen van J.L. Mélenchon omdat ze de “rotte compromissen op de rug van het volk niet meer konden aanvaarden”.
Rechts, Oscar Lafontaine, Die Linke.
Europa is niet het centrum van de wereld
Hij stelde dat Europa zich nog te veel het centrum van de wereld waant. Nochtans zijn er belangrijke revolutionaire ervaringen recent en vandaag buiten Europa. Hij beklemtoonde dat de volkeren zich beginnen mobiliseren om zelf terug actor te worden van hun lotsbestemming. Wij Europeanen moeten leren van de ervaringen van bijv. het Tunesische volk dat, in zijn revolutie van 11 januari 2011, een einde maakte aan de dictatuur van Ben Ali. En vandaag bij de herdenking, van zowel vakbonden als islamitische organisaties, weer betoogt, niet alleen om te herdenken, maar ook om actuele eisen te steunen tegen de neoliberale besparingsprogramma’s en privatiseringen die het IMF oplegt aan het land. Hij verwees ook naar de Latijns- Amerikaanse volkeren die in de recente jaren positieve maar ook pijnlijke ervaringen hebben opgedaan om hun lot in eigen handen te nemen. “Wij zien en weten hoe moeilijk het is om dit op een democratische en vreedzame manier te doen, geconfronteerd als zij worden met de oligarchieën van het grote geld, de manipulaties, het IMF, de Wereldbank en bij ons de wrede heersers en hun technocraten van de Europese Unie die bijv. Griekenland op de knieën dwongen”.
De samenwerking van Insoumise met de Franse communisten loopt niet altijd van een leien dakje.
Hij benadrukte de inzet van vandaag: de strijd om het algemeen humanitair belang waarin vandaag existentiële vragen voor het voortbestaan van de beschaving, van mens en milieu en de vrede, de inzet zijn.
Rusland is onze partner
Jean Luc Mélenchon is verontrust met de oproepen in heel Europa om meer geld aan bewapening uit te geven, en het militair bondgenootschap te versterken. “Jarenlang werd de plaatsing van antiraketsystemen aan de grens met Rusland in Polen en Roemenië voorgesteld alsof ze gericht waren tegen de langeafstandsraketten van Iran. Vandaag heeft iedereen begrepen dat het niet om Iran ging. Maar om de Russen! Wat men ook moge denken over Rusland en de Russen, Rusland is niet onze vijand. Het is onze partner. Wij willen geen Europese Defensiegemeenschap omdat we niet weten tegen wie Europa zich moet verdedigen! Deze bewapening moet dienen om aan te vallen. Nee aan de bewapening! Nee aan de oorlog! Nee aan de NATO!” (langdurig, luid applaus). Vandaag lijkt het erop alsof Frankrijk en Duitsland zich voorbereiden op een mogelijk Frans- Duits condominium over Europa. Dat is niet eerlijk tegenover de Italianen, de Spanjaarden, de Grieken, de Belgen, de Denen, enz…Het zijn allen onze broeders en zusters op voet van gelijkheid in Europa! Hij verwerpt het valse “romantisme en sentimentalisme” om het Frans- Duitse duo te legitimeren als de wegbereiders voor geheel Europa.
De ecologische problemen van planeet aarde bedreigen iedereen. Zowel rijk als arm, links en rechts. Terwijl grote groepen van rechts nog altijd ontkenningsgedrag vertonen, wil rechts geen toekomstgerichte oplossingen voor het ecologische vraagstuk,maar kijkt het achteruit, wil ze terug naar het verleden. Hij verwerpt de “cochonnerie” van de kerncentrales en pleit voor duurzame vormen van energie, ecologisch verantwoord voedsel, duurzame mobiliteit,…
We leven in de rijkste landen, met miljoenen die een slecht leven hebben
In een rijke wereld, massa’s krottenwijken.
J.L. Mélenchon herinnert eraan dat we in de rijkste landen ter wereld leven. We hebben veel miljonairs en miljardairs. Dat is geen zaak om fier op te zijn, maar om zich te schamen. Tegelijk zien we de samenleving uiteen vallen. Psychisch, sociaal en ook materieel. Vele scholen, ziekenhuizen, de gezondheidszorg zijn in een slechte staat. Vele wegen en bruggen vertonen tekenen van verval, in de steden zijn er hele woonwijken waar de behuizing verouderd, aftands is en gebrek aan ruimte geeft voor de gezinnen. En wat geeft de rijke oligarchie aan de top mee als levensperspectief aan de jeugd? Verrijkt U individueel! Voor links is de enige rijkdom die de moeite waard is, de rijkdom die we gemeenschappelijk delen voor iedereen: de muziek, het toneel, de film, de schilderkunst, de opvoeding, de buurten en wijken, de liefde, een eerlijk inkomen om decent te leven, de gezondheidszorg,…Die gemeenschappelijk, gedeelde rijkdom is de enige rijkdom die links wil accumuleren. Miljoenen mensen in Europa vandaag zijn er door het wreed besparingsbeleid er slecht aan toe. Massa’s mensen lijden, materieel en psychisch. Het is het gevolg van het wrede en brutale besparingsbeleid, gebrek aan investeringen in wat gemeenschappelijk is, het gebrek aan eerlijke arbeid. Honderdduizenden mensen emigreerden uit Spanje, Griekenland, Portugal, op zoek naar eerlijk werk en een waardig bestaan. (applaus)
Immigratiestromen: gevoed door het Westerse oorlogen (Libië, Irak…)
En het gaat verder dan Europa. In bepaalde rechtse middens wordt de migratie afgedaan als een soort toeristische tocht van Afrikanen, Afghanen, Libiërs, Irakezen,…die thuis rustig hebben samen gezeten en overlegd hebben waar ze het best naartoe kunnen reizen. En waar ze de beste arbeidsplaats en sociale zekerheid kunnen vinden. Maar de migranten komen niet voor hun plezier. Ze zouden liever thuis wonen en werken in waardigheid. Ze worden gedwongen! Ze worden verdreven door oorlogen en vernietiging, waarvan het Westen mee aan de basis ligt, ze worden verdreven door armoede en lokale elites, dictators, die met het Westen collaboreren. Ze worden verdreven door klimaatveranderingen die de mensen verdrijven van hun gronden, uit hun dorpen en steden. Het beleid in dienst van de rijke oligarchie dat in onze landen op een wreedaardige manier besparingen oplegt bij de werkende bevolking is ook het beleid dat in Afrika en het Midden Oosten de immigratie naar onze landen voedt. Het is niet verwonderlijk dat die lagen van onze bevolking die er op de meeste terreinen op achteruit zijn gegaan, weigerachtig staan tegenover de immigratie.
Europese volkeren gaan voor meer autonomie, interne grenswijzigingen
Tot slot van zijn toespraak wijst Jean Luc Mélenchon ook op wat intern in Europa te gebeuren staat: de wijziging van binnenlandse grenzen omdat 
steeds meer volkeren in Europa hun lot in grote mate zelf willen bepalen. Hij verwijst naar de Ieren, de Schotten, de Corsicanen, de Vlamingen, de Catalanen (foto links), de Basken,.. Om die processen vreedzaam te laten verlopen, zoals bijv. gelukkig ook bij de scheiding tussen Tsjechië en Slowakije, is het volgens de spreker noodzakelijk dat er op Europees vlak een Europese overlegconferentie komt waarin overleg gepleegd wordt en beslissingen genomen worden met die volkeren die naar autonomie en zelfstandigheid streven. (einde van de toespraak, luid en langdurig applaus).
