Een havik i.p.v. vredesduif krijgt Nobelprijs voor de Vrede 2025

In Noorwegen – met sociaaldemocraat Dhr. Stoltenberg als gewezen NAVO-baas en nu topminister- kwam het Nobelprijscomité voor de Vrede in Oslo tot de beslissing om de Venezolaanse Maria Corina Machado (foto Vrede vzw) de prijs toe te kennen voor 2025.  Door Machado te kronen belicht het Comité het duister spel van koloniale overheersing geregisseerd vanuit de afdeling soft power van de NAVO en Washington. Het is niet verwonderlijk dat  de havik Machado de genocide oorlog van Israël steunt tegen de Palestijnen en beroep doet op zionistisch Israël (Mossad) om aan de macht te komen. Haar prijs is een symbolische staatsgreep van extreemrechts in Venezuela.

Het traditioneel Nobelprijs comité voor de Vrede is samengesteld uit vijf leden van het Noors parlement op voordracht van het regime. Het regime is door een quasi eenparige stemming in 10949 lid geworden van de NAVO en heeft dus de deur opengezet voor de machinaties van de Amerikanen.

Het Nobelprijscomité voor de Vrede in Oslo  reikt vandaag geen vredesprijzen uit. Het verstrekt loyauteitscertificaten, meestal aan iemand die het imperialistisch narratief loyaal dient. Het is vandaag meer dan ooit een soft power arm van de NAVO-octopus die via het Comité iemand een gouden medaille geeft en vraagt aan de wereld om te applaudisseren. 

Maria Corina Machado is een strategische pion voor de westerse oorlog tegen Venezuela. Ze past in hetzelfde rijtje als Henri Kissinger die in 1973 de Nobelprijs voor de vrede kreeg terwijl het Amerikaanse bommen regende op Hanoi. Of in 2009 aan Barack Obama die net de dodelijke droneoorlog opvoerde in Afghanistan en Irak die tientallen onschuldige burgers vermoordde.

Macaber theater

De Nobelprijs die de vrede zou moeten belichamen is een macaber theater geworden waar inmenging, desinformatie en lobbywerk samenkomen. De Nobelprijs is de uitkomst van een geraffineerde plot waarin Maria Corina Machado verre van een vredestrijder en bevrijder is, maar een havik gericht op de onderwerping van Venezuela aan Washington.

Machado is een vrouw die droomt van een Venezuela geregeerd door Exxon Mobile, beschermd door Amerikaanse mariniers. Het is een traditie geworden van het westers imperialisme: moorden in de ochtend en een medaille in de avond. Ze is een strijdster, een pion voor de soft- en hard power van de imperiale Pax Americana.

We noteren de steun aan de staatsgreep (2002) tegen president Hugo Chávez (foto), lobbyen voor sancties vermomd als humanitaire welwillendheid. Ze juichte toen Amerikaanse banken de Venezolaanse activa bevroren en Venezolaanse olieraffinaderijen in de VS in beslag namen. Ze was blij  toen de Britten de goudvoorraad van het land in Londen blokkeerden.

Vandaag paradeert Machado als een engel, als de belichaming van de deugdzaamheid. Handen schuddend van dezelfde westerse elites die dictators bewapenen voor moordcampagnes van volkeren die hun zelfbeschikkingsrecht nastreven. Met als meest recent voorbeeld de moordcampagne van de zionisten in Israël tegen de Palestijnen.

Machado droeg onmiddellijk haar prijs op aan haar extreemrechtse  spitsbroeder president Donald Trump. Vandaag vermoordt de Trump-marine, zonder enig onderzoek of proces, de door Trump geviseerde mensen op boten nabij Venezuela in naam van de strijd tegen drugshandel. De boten en de opvarenden worden gekelderd  naar de diepten van de Caribische zee als onderdeel van een groot scenario voor de destabilisering van Venezuela.

Enkele dagen geleden deed Trump er een schep bovenop: hij machtigde publiek de CIA om op Venezolaans grondgebied geheime operaties uit te voeren, lees het vermoorden van de president van Venezuela. Maar zover is het hoegenaamd nog niet. Al vlug werden voorbeelden uit het verleden aangehaald van Chili en Argentinië, waar de CIA mede fascistische dictaturen aan de macht hielp.

Vrede als de stilte van een kerkhof

Het imperium van Washington  wil vrede, maar de vrede van de stilte van een kerkhof. Het wil rustige markten waar het volk in overlevingsmodus te zwak en te hongerig is om in opstand te komen. Het wil “democratie” waar de rijken verkiezingen kopen en de armen gehoorzamen. Hun ‘vrijheid’ is het recht van multinationals om landen te plunderen. Als ze het over “vrede” hebben, bedoelen ze eigenlijk pacificatie of het beheersen van hun rooftochten.

Als het Nobelprijscomité Machado decoreert, belonen ze loyauteit aan dat project. En is het een opstekertje voor de oligarchieën in Zuid-Amerika en het Caribisch gebied, geconfronteerd met de strijd van het volk voor democratie en sociale rechtvaardigheid. Zoals succesvol gebeurt sedert (wijlen) Hugo Chávez werd verkozen in het grondstoffenrijke en ontwikkelde Venezuela en onder zijn opvolger Nicolás Maduro.(foto)

Nobelprijs voor Machado: symbolische staatsgreep                                                

Al meer dan 100 jaar zijn Zuid-Amerika en het Caribisch gebied het toneel van een bloedige, bittere strijd tussen de volkeren die soevereiniteit, democratie en sociale rechtvaardigheid willen en daar tegenover oligarchieën die vastbesloten zijn hun voorrechten in stand te houden

Alle middelen zijn goed: bloedige staatsgrepen, fascistische regimes, fysieke en psychologische martelingen, repressie (hulp van uit Europa van gevluchte SS-ers) met volledige dekking door de imperiale centra van Washington.

De oligarchie vertrouwt hun strijd toe aan advocaten, politici, generaals, militairen die vaak zijn opgeleid in Amerikaanse instellingen.

Machado pleit al jaren voor een Amerikaanse militaire aanval op Venezuela. Ze heeft nauwe banden met de Britse en Amerikaanse inlichtingendiensten. Ze krijgt miljoenen dollars.  Zo wil ze de afstammelingen van slaven, inheemse volkeren en armen uit de macht verdrijven en een junta installeren.

Met andere woorden erfgenamen van slavenhouders, collaborateurs met de Spaanse en Portugese kolonisten willen met de hulp en onderdanig aan Washington de macht grijpen. Het gaat zover dat Machado de hulp van Benjamin Netanyahu en de beruchte moordmachine Mossad inriep om  president Nicolás Maduro te vermoorden.

Het Comité van Oslo stinkt

Het Comité dat de vredesprijs aan M. C. Machado toekent stinkt.  De verzadigde welriekende dames en heren zullen op de plechtige prijsuitreiking  in Oslo niet kunnen verbergen dat hun winnaar stinkt naar verraad, oligarchische dictatuur en het verkwanselen van de rijkdommen van het land aan Amerikaanse multinationals.

De heren en dames van het Oslo-comité kronen een figuur die wortelt in de koloniale geschiedenis en slavenhouderij van Venezuela. Ze geven een gouden medaille aan een figuur die deel uitmaakt van een wereldwijde alliantie van techno fascisme (Elon Musk en cs.), zionisme en neoliberalisme (de genocide in Gaza laat zien tot hoever ze bereid zijn te gaan om volkeren naar het stenen tijdperk te bombarderen die streven naar zelfbeschikking).

In Venezuela is er gelukkig een machtige civiel-militaire alliantie van een goed bewapend leger en miljoenen burgers die de wapens zullen opnemen in hun strijd voor soevereiniteit en vrede.

De Venezolaans-Amerikaanse Michelle Ellner stelt “dat de imperialistische overheersing wordt gerechtvaardigd in de taal van democratie en vrede. Machado is het gepolijste gezicht van de regime-change machine van Washington, de gepolijste miljonairsdochter die sancties tegen haar volk toejuicht (die naar schatting 228 miljard dollar hebben gekost), voor privatiseringen, en buitenlandse militaire agressie vermomd als democratie en humanisme”.(cfr. DeWereldMorgen, Katrien Demuynck, 12 oktober 2025) (foto kaartje)

Vandaag is de Nobelprijs voor de Vrede een moraliserend ratelend geluid geworden vanuit Oslo, gemanipuleerd door occulte krachten. In dit geopolitieke circus is de toekenning van de prijs een symbolische staatsgreep van extreemrechts in Venezuela. De toekenning van de prijs aan een wansmakelijk extreemrechts figuur, illustreert tegelijk de onmacht van de potentiële rovers en onderdrukkers van het volk, om na twee decennia van hybride oorlog, de wil van de Venezolanen te breken in hun strijd voor zelfbeschikking, sociale rechtvaardigheid en democratie.

  • Over mij

    • Miel Dullaert
      °1948 Enkele stipmomenten… Kind en tiener Ik ben geboren in Merksem. Ik behoor tot wat men noemt, de babyboomgeneratie of de eerste
      Meer lezen...
  • Citaat

    Als je grenzen aangeeft,
    kunnen mensen zich daarbinnen vrij bewegen
    (Lous Van Gaal, voetbaltrainer)

  • Edward ELGAR, NIMROD

  • Tag cloud

  • Deel onze pagina op:

    © Copyright 2025 ‐ Miel Dullaert ‐ Alle rechten voorbehouden

    Disclaimer | Privacybeleid

    Webdesign by Eye