Elk jaar, januari 2018, komt het kruim van de mondiale kapitalistische wereld samen in het Zwitserse dorpje Davos, midden in de sneeuw van de Alpen(zie boven foto)
Oude rijken, nieuwe rijken, plutocraten, die meer en meer de politieke macht overnemen , technocraten, gladjanussen in de grijze zone tussen witteboordcriminaliteit en legaal zakendoen, presidenten en ministers van de oude en nieuwe kapitalistische wereld. Zelfs NGO’s die wat graag aanpappen met de machtigen der aarde. Maar de tijden veranderen, de sociale en ecologische tegenstellingen in het mondiale systeem nemen dramatische vormen aan, volkeren willen terug hun lot bepalen en de duur betaalde mondiale elites een rode kaart geven.
Labour stuurt een antikapitalist, een socialist
Opmerkelijk dit jaar is dat de Britse oppositiepartij Labour o.l.v. Jeremy Corbyn (links op foto), zijn schaduwminister van Financiën, John McDonell (foto rechts) als witte
John McDonell tijdens het jongste verkiezingscongres van Labour onder de slogan “For the MANY, not the few”.
merel naar het Wereldeconomisch Forum stuurt in Davos. Het zal de blinkende heren en wat dames in het sjieke Davos even doen slikken. Want, de schaduwminister en Jeremy Corbyn hebben het als hun levensmissie in geest en hart ingeprent om het “kapitalisme te helpen omverwerpen”. J. Corbyn en McDonell willen terug naar de roots van het socialisme waarin de economie in dienst staat van de gemeenschap en het volk, en niet omgekeerd. Ze willen een radicaal andere maatschappijopbouw: met 250 miljard pond aan overheidsinvesteringen en de her-nationalisering van sleutelsectoren zoals de spoorwegen en de financiële sector en onderwijs… Schaduwminister McDonell wil in Davos zijn alternatief uitleggen voor het huidig kapitalisme dat op alle vlakken gefaald heeft: sociaal, ecologisch, op het vlak van duurzaamheid, van rechtvaardigheid, democratie…
Hopelijk niet Syriza of de PS achterna
Indien Labour aan de macht zou komen, en de polls wijzen ernaar bij verkiezingen, dan is te hopen dat het niet vergaat met Labour zoals met het linkse Syriza van de Heer Alexis Tsipras in Griekenland dat volledig geplooid is onder de druk van de neoliberale elites van de EU- Brussel, het IMF en nu zelfs wetten maakt om het stakingsrecht te beperken. Wat België betreft is er in geen velden een SP.a-er te bespeuren met het discours van John McDonell van Labour. Nog minder geloofwaardig is de Waalse PS, na de horror van de schandalen in Luik en Brussel.
