Als ik vandaag de pre-electorale strubbelingen hoor tussen meerderheid, oppositie, Vlaams Belang etc. in de Antwerpse gemeenteraad met Erik Van der Paal, naar verluidt de belangrijkste vastgoedmakelaar van het Antwerpse, denk ik meteen aan 50 jaar geleden.
Gastschrijver: Joost Vandommele
Eriks vader, Rudi (2 oktober 1925 – 19 oktober 2010), die als fondsenwerver voor de prille Volksunie in het Antwerpse, zowat onaantastbaar was, ging toen op strooptocht in de brede Vlaamse beweging, die veel vrije beroepen en zelfstandigen telde… Hij wist verduiveld goed dat daar veel zwart geld circuleerde en beloofde onwaarschijnlijk hoge opbrengsten. Hij specialiseerde zich in verkoop van vastgoed in Spanje en op Sardinië. Hij werd zelfs ‘de koning van Sardinië’ genoemd.
Hij ging zover fictieve stranden in Sardinië te verkopen en zette in feite een variant van een piramidenspel op, wetende dat vele van die vrije beroepen hun zwart geld toch niet via de rechtbank zouden durven terug eisen. Ik ben er als jonge gast getuige van geweest dat mijn ongehuwde tante Elza in die val getrapt was. Ze had enkele schilderijen van Frits Van den Berghe en Gust. De Smet uit de nalatenschap van haar vader, René de Clercq, verkocht en bezwoer de hele familie hun zuurverdiende (witte) spaarcenten te investeren… Zo’n kans kreeg je immer maar eens!… Ik hoor mijn vader nog zeggen ‘dat hij zijn eieren niet allemaal in dezelfde mand zou leggen…’ Een loopjongen van Van der Paal, een zekere Decru, die zelf te goeder trouw intekenaars had geronseld, kreeg de zaak nog op tijd door en kwam op de valreep mijn tante waarschuwen zich nog op tijd terug te trekken. Die was spijtig genoeg afwezig op dat moment en verloor haar witte centen op slag. Het kostte bloed zweet en tranen om enkele moedigen te vinden om Van der Paal aan te klagen.
Die werd in 1970 voor de correctionele rechtbank gebracht op beschuldiging van verduistering en oplichting. Hij werd bij verstek tot 5 jaar cel veroordeeld, maar werd later vrijgesproken… In Antwerpse Vlaamsnationale kringen, met spreekbuis ’t Pallieterke inkluis, werden de rangen rond Van der Paal gesloten. Hij had later als goede vriend van Karel Dillen nauw contact met het VB en nog later met de opkomende NVA. Men leze in de Nieuwe Encyclopedie van de Vlaamse Beweging het lemma over hem door Bart De Wever. Het is al in die tijd dat ik aanvoelde dat de Vlaamse Beweging niet met dergelijke sujetten mocht geassocieerd worden maar een pure volkszaak moest zijn…