Joden en zionisten, één zelfde strijd? Dat is wat de leiders van de (uiterst) rechtse regering van premier Benjamin Netanhayu willen doen geloven. Het dient om hun misdaden en genocide tegen de Palestijnen te rechtvaardigen en elke criticus te criminaliseren als antisemiet. Prof. José Antonio Egido beschrijft dat veel Joden zich keren tegen het agressieve zionisme. Hij neemt ons mee in een korte helikoptervlucht over de geschiedenis van het Joodse verzet tegen het zionisme. In wat volgt geven we een uittreksel van zijn bijdrage met zelf gekozen illustraties. (*)
Theodor Herzl, geboren in Boedapest, gaf in 1896 met zijn pamflet ”Der Judenstaat” de start van het militante, nationalistische zionisme dat naar een eigen staat voor de joden streefde. In 1897 kwam het eerste internationale congres van de zionisten bijeen. Er zouden nog vijf congressen volgen die uitmondden in de stichting van de “World Zionist Organisation” in 1902.
Het zionisme wilde de joden uit de diaspora verenigen in één staat met eigen territorium, eigen taal één cultuur en één leger. Het rechtse nationalisme voerde de boventoon. De marxistische vleugel van de zionisten bleven echter één Joodse staat afwijzen in naam van de solidariteit tussen Arabieren en Joden.
De geopolitieke machtsverhoudingen en de complicaties van de Tweede Wereldoorlog en de Koude Oorlog na 1945 zouden de kaarten doorheen schudden (we verwijzen in dit verband naar het standaardwerk “Tussen Rode Ster en Davidster” van Chris Borms (foto, Yasser Arafat schrijft een boodschap in het boek)
gewezen hoofdredacteur van de BRT-televisienieuwsdienst. In 2000 verscheen het boek, in hetzelfde jaar overleed hij kort na het verschijnen van het boek).
X
Prof. J.A. Egido stelt dat de Joodse oppositie tegen het zionisme breed is en gevarieerd.
Het omvat veel religieuze gemeenschappen: modernistische en verlichte bewegingen zoals ‘Haskalah’ en de universele Joodse alliantie. Het zionisme vertegenwoordigde in het begin niet alle Joodse gemeenschappen die over de hele wereld verspreid waren
In Katowice-Polen werd in 1912 de partij Agudat Israël (Unie van Israël) opgericht om de religieuze oppositie tegen het zionisme te coördineren. Het orthodoxe jodendom hekelde het zionisme als een valse satanische religie. De opperrabbijn van Warschau van 1874 tot 1912, Eliyahu Hayim Maizel, leidde de strijd tegen het zionisme in Polen. De Universele Conferentie van Sefardische Joden, opgericht in 1925 in Wenen bevestigde haar identiteit tegenover het agressief zionistisch nationalisme.
Israël agent westers imperialisme
In 1909 richtte het Sefardische proletariaat van de Griekse stad Saloniki (red. ook Thessaloniki), in alliantie met Bulgaarse en Macedonische proletariërs, de Socialistische Federatie van Saloniki op. Zij bestond voornamelijk uit Joodse arbeiders uit de tabaksfabrieken, de haven maar ook ambachtslieden. Ze verspreidde zich in de moslimlanden. Ze werd door de Tweede Internationale van de Socialistische Arbeidersbeweging erkend. Destijds was het de enige georganiseerde arbeidersbeweging in moslimlanden.
De Federatie gaf kranten uit in Joods Spaans of Djudesmo, de taal van de Sefardische Joden. Ze hadden bijv. Jurnal del Lavorador, Solidaridad Ovradera of Avanti. Eén van de oprichters en leiders was Abraham A. Benaroya. De Federatie verwierp het reactionaire joodse nationalisme en het zionisme. In 1918 sloot de Federatie zich aan bij de Griekse Arbeiderspartij.
De Marokkaans-Joodse intellectueel Abraham Serfaty (1926-2010) (foto)
ontkent het bestaan van één Joodse natie of een Israëlisch volk. Hij meent dat de Israëlische bevolking een “kunstmatig menselijk geheel is, gestructureerd op basis van etnische kasten. Ze wordt gedomineerd door een politiek-militaire kliek die op zijn beurt deel uitmaakt van de Euro-Amerikaanse kaste genaamd Askhenazi. Deze structuur is gebaseerd op het machtsapparaat van het zionistisch imperialisme, dat op zijn beurt gedomineerd wordt door het Amerikaans imperialisme.”
(kaart zionistisch plan voor Groot-Israël) Isaac Deutscher stelt dat “Israël in het Midden-Oosten verscheen als beruchte agent van machtige westerse belangen, niet via zijn eigen fragiele kapitalisme, maar als protegé van het neokolonialisme. Israël is vandaag een agent van het late en overrijpe imperialistisch kapitalisme.” ( toegevoegd vet, kaart Groot-Israël)
De Arabische Jood A. Serfaty hekelt ook dat de “zionistische leiders niet aarzelen om de nazi-holocaust te gebruiken om het hele Europese Jodendom mee te sleuren in hun avonturen en deze van Amerika”.
De Holocaust industrie
Prof. Norman G. Finkelstein, een Noord-Amerikaanse Jood, afstammeling van slachtoffers van de nazi-holocaust, drukt zijn verontwaardiging uit over de schaamteloze uitbuiting door de zionistische bourgeoisie van de Verenigde Staten van de miljoenen joden die door de nazi’s zijn vermoord.
Prof. G. Finkelstein beweert dat deze bourgeoisie sinds 1967 een Holocaust ‘industrie’ heeft gelanceerd die haar politieke voordelen, ideologische invloed en veel geld heeft opgeleverd. (red. we verwijzen naar zijn boek “De Holocaust-industrie”, 2000 bijv. “De abnormaliteit van de nazi-Holocaust zit niet aan de gebeurtenis zelf, maar de uitbuitende industrie die er omheen tot ontwikkeling is gekomen (blz. 125)”.
Prof. N.G. Finkelstein is hierin niet alleen. Hij citeert een belangrijke Israëlische schrijver Boas Evron die beweert dat “het Holocaustbewustzijn officiële propagandistische indoctrinatie is, een massaproductie van slogans en valse wereldbeelden. Het doel is niet het begrijpen van het verleden, maar de manipulatie van het heden”.
De algemeen secretaris van de Communistische Partij van Israël (CPI) Meir Vilner, stelt duidelijk dat Israël de rol speelt van “agent van de Verenigde Staten zowel in het Midden-Oosten als in andere regio’s waar de bevrijdende strijd van de volkeren groeit. In andere delen van de wereld vervult Israël de vuile functies, die de Nood-Amerikaanse regering niet op zich wil nemen. Israël levert wapens aan fascistische dictaturen. Het biedt militaire instructeurs overal ter wereld, het organiseert en ondersteunt subversieve activiteiten tegen progressieve bewegingen en regimes”.
Joden in de Arabische wereld niet onderdrukt
A.Serfaty ontkent fors dat het “Israëlische volk” een samenleving is omdat zij van buitenaf bedreigd wordt met ontwrichting. We verwerpen de grove zionistische leugens die beweren dat ”Joden vaak werden gemarginaliseerd in Syrië en Egypte” en dat “Arabische Joden onderdrukte minderheden waren die rechtvaardigde dat ze onmogelijk in een moslimland konden leven. Daartegenover staat de realiteit van tolerantie en goede moslim- en Arabische betrekkingen die de Joden behandelen op een manier die “onvergelijkbaar beter is dan het Europees-, christelijk-, tsaristisch- en nazi antisemitisme”.
In de 19e eeuw waren de joden in Damascus respectabele burgers wier moedertaal het Arabisch was. Het waren de persoonlijke artsen van de sultan in Istanbul, bankiers of de armen in Caïro en Haifa. Tegenwoordig leven er in Damascus nog steeds 2.500 Joden, die Arabisch spreken en zichzelf als Syriërs beschouwen, samen met moslim-Palestijnen en Koerden. We vonden ze ook in één van de mooiste wijken van Beiroet met Arabieren van moslim-, druzen- of christelijke religie, met Turken, Armeniërs, Assyriërs en zelfs Italianen. In Aleppo en Hebron bloeiden grote Sefardische gemeenschappen. Er wonen vandaag nog zo’n 1.200 Joden in Aleppo. Voor Serfaty is respect voor anderen één van de diepe kenmerken van het Arabisch jodendom.
Tot de gewelddadige creatie van de staat Israël in 1948 telde de Arabische wereld bijna 1.000.000 Arabische Joden. Van Jemen tot Syrië, van Irak tot Marokko. Joodse gemeenschappen leefden er vreedzaam sinds de laat-Romeinse tijd. Nadien kwamen daarbij grote groepen Joodse vluchtelingen bij uit Oost-Europa.
Zionisme leidt naar impasse
In 1938 voorspelde de joodse fysica geleerde Albert Einstein
(foto) dat “het zionisme het Joodse volk naar de impasse leidt”.
Het zionisme veroorzaakte ook massale weigeringen van Joden om naar Israël te migreren. Enkele voorbeelden. Het gaat bijv. om 100.000 Joden uit Turkije, 20.000 Egyptische Joden. Joden die de antisemitische vervolgingen van reactionaire regimes in Oost-Europa ontvluchtten probeerden niet naar Palestina te emigreren, maar vluchtten naar de Verenigde Staten, Canada, Europese en andere landen.
Het Joods Comité voor het Midden-Oosten kent aan Israël een racistische ideologie toe. De Franse historicus Maurice Rajsfus denkt dat “Israël een geblokkeerde samenleving is, niet in staat zich voor te stellen in vrede te leven met de Palestijnen”. Nathan Weinstock is van mening “dat Israël zelf de oorzaken van zijn eigen verdwijning creëert”.
Michel Warshawsky, zoon van opperrabbijn van Straatsburg, emigreerde in 1967 naar Israël. Hij is antizionist, medeoprichter van het Alternatieve Informatiecentrum van Jeruzalem in 1984. Het leverde hem acht maanden gevangenisstraf op. Hij bevestigt “dat de leiders van Israël ons naar “zelfmoord” leiden. In hun relatie met het Joodse volk zijn ze cynisch en manipulatief. Israël is verre van een instrument om het Joodse volk te helpen, maar gebruikt het volk.”
De Marokkaanse jood Mordejai Vanunu stelde het bestaan van het zionistische kernwapenarsenaal aan de kaak . Hij kreeg daarvoor 18 jaar gevangenisstraf. Hij stelt: “We hebben geen Joodse staat nodig”.
De boven vernoemde Marokkaanse jood Abraham Serfaty analyseerde de religieuze traditie van het Arabische jodendom, gebaseerd op de verwachting van de Messias. Hij concludeert dat het zionisme de absolute ontkenning ervan is. Deze terugkeer van de Messias kan niet dienen als rechtvaardiging voor welke koloniale verovering dan ook. De hoop op de komst van ‘rijk van God’ wil zeggen: het rijk van gerechtigheid over de hele aarde en voor alle mensen.
Israël voedt antisemitisme
Serfaty beschuldigt de “zionistische leiders ervan de religie van onze voorvaderen te hebben omgezet in een ideologie van rassenhaat en oorlog”. Hij ontmantelt ook de manipulatie door het zionisme van het bijbels concept van “uitverkoren volk”. Hij stelt vast dat de grote joodse denkers van de Andalusische mystiek en hun Arabische opvolgers dit concept hebben omgezet in een plicht voor joden om zich overal en altijd als rechtvaardige mensen te gedragen.
De Frans-Joodse Unie voor de Vrede bevestigt dat Israëls repressieve en koloniale beleid in de bezette gebieden catastrofaal is voor de joden over de hele wereld. Het brutale beleid van Israël veroorzaakt de wederopstanding van het antisemitisme over de hele wereld.
Progressieve joden in België
We kunnen aan deze bijdrage van Prof. J.A. Edigo toevoegen dat in België de Franstalige Union des Progressiste Juifs de Belgique (UPJB) bestaat. Hun leden zijn aanwezig op betogingen in Brussel (foto)
,voor solidariteit met de slachtoffers van Hamas en van het Israëlisch leger in de Gazastrook en voor een onmiddellijk staakt-het-vuren.
De UPJB is de enige Joodse vereniging in België, in het geheel van de georganiseerde Joodse Gemeenschap, die haar identiteit niet baseert op trouw aan de staat Israël en nog minder aan haar opeenvolgende regeringen. Dat is ook de reden waarom ze geen zitting heeft in het Coördinatiecomité van Joodse Organisaties in België (CCOJB). Wie lid wil worden van dit comité moet steun geven “met alle middelen die passend zijn voor de staat Israël”.
(*) Prof. José Antonio Egido, socioloog en antropoloog, is van Spaanse en Venezolaanse nationaliteit, zijn bijdrage verscheen op de Franse site Investig’Action, 23 november 2023. (De tekst werd uit het Spaans naar het Frans vertaald door mevr. Nicole Garcia)
