Met de ontbinding van de Sovjet-Unie, bijna dertig jaar geleden, was het zelfbeeld van het Westen dat het de koude oorlog had gewonnen. Vandaag zeggen sommigen dat we een come back zien van de koude oorlog. De VSA willen de wereldsuprematie en een monopolaire wereld behouden. Vooral de dollar wordt gebruikt als belangrijkste economisch- en politiek drukkingsmiddel tegen landen die hun soevereiniteit voorop stellen. Er is verzet, ook vanuit Europese middens aan de top die de dictaten van Washington niet aanvaarden.
Kort nadat de Sovjet-Unie eindigde voorspelde Samuel Huntington de botsing der beschavingen. Hij beschouwde de beschavingen als concurrenten op mondiaal vlak. Deze vaststelling is ten dele waar, maar dient stevig genuanceerd te worden. Het spel dat gespeeld wordt is meer dan een botsing der beschavingen. De botsing is grotendeels enkele richting. Het gaat om imperialistische kernlanden van het mondiaal kapitaal, vooral De VSA en West-Europa, tegenover de rest van de wereld. De heersende ideologie is het neoliberalisme van een plutocratische elite en zijn politieke bondgenoten. De expansiezucht van het liberalisme vertaalt zich economisch in de fetisj van de oneindige groei van het kapitaal ten koste van het leefmilieu en de sociale welvaart. Politiek strategisch uit die expansie zich in steeds bewegende frontlijnen die grenzen van soevereine staten negeren. Deze strategie van de koude oorlog dateert niet van vandaag, of van 1945.
19e – 20e eeuw
Tom Zwitser schetst daarvan in zijn filosofisch-geopolitiek boek “Permafrost” (*) een overzicht. Volgens T. Zwitser zijn de Verenigde Staten de frontier natie bij uitstek. De oude frontier in de VSA bereikte de westgrens aan de Stille Oceaan enkele eeuwen geleden. Met de Amerikaanse superioriteit gevestigd over de indianen en de wildernis (met de afslachting van indianen en miljoenen bizons), zetten de Amerikanen die frontier voort, samen met de koloniale machten Engeland en Frankrijk, in oostelijke richting over de Atlantische Oceaan. Deze nieuwe frontier op en rond het Euroaziatische continent, die tot vandaag de inzet vormt voor de strijd om de wereldmacht, begon meer dan honderd jaar geleden, 19e– begin van de 20e eeuw . Tom Zwitser maakt een overzicht over de rol van Engeland en Frankrijk in de bewuste creatie van een archipel van conflictzones. Dat gebeurde op de Balkan en ook in het Midden Oosten. Die aanwezigheid in het Midden Oosten had een zuiver geopolitiek karakter, voordat er een druppel olie werd gevonden. Inzet was het verzwakken van het Ottomaanse rijk –Turkije- in die gebieden, en ook tsaristisch Rusland. Het bekende Sykes-Picot-verdrag (1916) regelde de oprichting van kunstmatige staten zoals Jordanië, Syrië, Irak, Palestina en Libanon. Het Westen werd nog intenser betrokken met de Balfourverklaring van 1917 die de kiemen legde voor de oprichting van de staat Israël in 1948. (Deze niet officieel toegegeven kernwapenstaat is , vandaag met Saoedi Arabië, de speerpunt van de westerse geopolitiek in het Midden Oosten). Het Sykes-Picot -verdrag trok grenzen zonder rekening te houden met religieuze, etnische en historische verschillen. Dat verdrag was een garantie voor een latente situatie van bevroren conflicten. Kunstmatige grenzen in een woeste leegte, zonder vaste plekken om te leven, gecontroleerd door dictatoriale regimes, creëerden een situatie waarin conflicten en oorlogen gecontroleerd benut konden worden door de westerse machten. Men creëerde in de 19e eeuw prefab conflictsituaties waar ingevroren conflicten, op ieder gewenst moment en voor elk doel konden verhit worden. Een gigantisch nomadengebied in Midden Azië werd een manipuleerbare biomassa die druk kon geven in alle windrichtingen: Europa, Rusland, Perzië en Afrika. Hiermee had Engeland in de 19e eeuw een enorme troef om op het Euroaziatische continent mee te dingen om de macht. Volgens T. Zwitser was de bedoeling van het Westen – Engeland en de Verenigde Staten -in de 19e eeuw om alle drie de rijken, Oostenrijk-Hongarije, het Ottomaanse rijk o.l.v. Turkije en het Russische Tsaristische rijk in kleinere natiestaten te verdelen. Ze slaagden daarin, behalve met Rusland.
In de negentiende eeuw waren de oorlogen van het imperiale Westen (de Opiumoorlog in China, de Krimoorlog, de Afghanistan oorlog, de oorlog van de VSA tegen Spanje) oorlogen met massale, rechtstreekse deelname van soldaten en materieel van de betrokken landen. Die strategie veranderde. In plaats van zelf oorlogen te voeren, rechtstreekse ‘hete’ oorlogen, waarbij veel eigen manschappen op de slagvelden sneuvelden en te veel eigen middelen eisten, ontwikkelde zich een nieuwe strategie om de wereld te domineren. De koude oorlog waarin anderen gecontroleerde oorlogen voeren. Het creëren van bevroren conflicten, die onmiddellijk gebruikt kunnen worden in een strategie van de spanning. Waarbij het er niet zozeer om gaat een oorlog winnen, maar de conflicterende partijen beiden te voorzien van wapens, geld, ideologie, drugs, adviseurs,…zodat in het conflict beide partijen verzwakt worden. De Tweede Wereldoorlog kan in Europa ook als één grote burgeroorlog gezien worden waarbij de sterkste continentale landen in oorlog, te weten Duitsland en de Sovjet-Unie, beiden gesteund werden door de Verenigde Staten. Waarna de Verenigde Staten versterkt uit de oorlog kwamen als dominerende supermogendheid na WOII.
Islamterrorisme
Om een helder beeld te krijgen van de huidige koude oorlog verwijst Tom Zwitser naar het boek van de Duitse journalist Peter Scholl-Latour (1923-2014) onder de titel: “De onbegrensde oorlog” (2002). De neoliberale oorlog zonder grenzen in tijd en ruimte.
Julian Assange (foto, gevlucht naar de Ecuadoriaanse ambassade in Londen), van Wikileaks zegt dat 1979 de cruciale datum is voor de onbegrensde oorlog. Eind 2016 geeft Wikileaks een half miljoen Amerikaanse telegrammen vrij. Assange stelt daarbij het jaar 1979 het absolute jaar nul is als het erom gaat de huidige geopolitiek en oorlogen te begrijpen. Sinds 1979 is er een nooit gezien rekrutering gebeurd van duizenden islamisten, jihadisten, van Indonesië, Oezbekistan, Kirgizië, West China, Tsjetsjenië, tot Algerije. Ze trekken de wereld rond om conflict na conflict te creëren. Het Westen schildert deze conflicten af als “burgeroorlogen” of als opstanden van burgers tegen hun regime. Het leger van kosmopolitische jihadisten, kan steeds worden geactiveerd, gemanipuleerd, uitgerust, gecontroleerd, en betaald door het Westen. Uit de door Wikileaks gelekte mail van ISIS, de kalifaatstrijders, blijkt dat de CIA ISIS heeft gefinancierd, maar ook Frankrijk en Israël hebben wapens en instructeurs aan ISIS en Al Qaida geleverd, en trainen deze om B. Assad van het geostrategisch gelegen Syrië uit te schakelen. Het bestaan van ISIS en Al Qaida, Al-Nusra is een droom die uitkomt voor de VSA. De VSA kunnen de onder Amerikanen impopulaire “boots on the ground” vervangen en kunnen hun oorlogen in het Midden-Oosten Rusland en Azië, West-China, uitvechten met een proxy-leger en tegelijk voorwenden dat ze het terrorisme bestrijden. De bruikbaarheid voor westerse belangen van proxy- legers is erg groot. Want tegelijk worden er ook islamitische aanslagen in de VSA en Europa gepleegd die het potentieel conflict tussen moslims en westerlingen in het Westen zelf doet groeien. Ze vormen een potentieel voor destabiliseringsoperaties als dat de westerse elites, en vnl. de Amerikaanse, uitkomt. In het boek van P. Scholl-Latour wordt uitgelegd hoe de VSA Al Qaida, destijds de Moedjahedien geheten, creëerde in de zomer van 1979 en deze rebellengroep trainde en bewapende tijdens de jaren 1980 vnl. in Afghanistan in hun oorlog tegen een seculier, progressief regime gesteund door de Sovjet-Unie. Delen van deze groepen, contactpersonen en financiers zijn, in nauw overleg met de VSA, nadien verplaatst naar Europa in Bosnië, in de Joegoslavië oorlog van de jaren negentig van vorige eeuw. (vandaag hebben financiers uit de Golfstaten grote stukken land opgekocht in de groene heuvels van Bosnië. Ze bouwden er residenties en dorpen exclusief voor moslims, het is het eerste gebied onder volledige moslimcontrole in Europa)
Later in de jaren negentig vormden de VSA de Taliban om de “Texas” pijplijn te beschermen. De Taliban werden vnl. gerekruteerd in de duizenden Madrassa’s, koranscholen in Afghanistan en Pakistan. P. Scholl-Latour laat in het boek zien dat de enige reden waarom de Taliban zo eenvoudig Afghanistan onder de voet konden lopen was, omdat ze de lokale warlords omkochten met Amerikaanse dollars. De Taliban regeerden over steden en dorpen en hakten handen en hoofden af, van ketters en zondaars in dagelijkse massa executies. De verovering van Afghanistan door de Taliban werd door de VSA gepland en gefinancierd. Nadat de VSA in 2001 Afghanistan binnenvielen verdwenen de Taliban snel van het toneel en losten op in lokale stammen en milities. Naast Syrië is vandaag Rusland Centraal Azië, en het Westen van China één van de belangrijkste doelen van de jihadisten.
Zoals de site Wikileaks van Julian Assange onthuld heeft, rekruteert, traint, en bewapent en betaalt de VSA al bijna 40 jaar terroristische groepen. Dat doen ze ofwel alleen of met de hulp van bondgenoten in de NAVO, of met afzonderlijke landen zoals Israël, Saoedi-Arabië, Qatar,…De president van Libanon, Michel Aoun,verklaarde in een toespraak voor het Europees Parlement in Straatsburg op 11 september 2018: “De Amerikaanse oorlog tegen het terrorisme heeft het terrorisme niet gestopt, maar verder verspreid”. Ken Livingstone (foto),de linkse burgemeester van Londen van 2000-2008 (en voormalig Labour-parlementslid) stelt: “Terrorisme zal nooit stoppen, indien we niet begrijpen wie er aan de oorsprong en de financiering ervan ligt”.(RT -19-09 jl.)
De bevolkingen in het Westen en in de islamitische landen worden met twee kreten bestookt: respectievelijk “For Freedom en Democracy” en “Alluha Akbar” Tussen deze twee kreten is er geen fundamenteel verschil, behalve dat ze door twee verschillende massa’s worden gebruikt. Tom Zwitser: “ Zoals het islamitisch geïdealiseerde zelfbeeld gebukt gaat onder credo’s, gelijk met een even zwaar behangen vijandbeeld, gaat dat ook op voor het liberale geïdealiseerde zelf- en vijandbeeld. Voor wat betreft het Westen werken die ideeën als rechtvaardiging van de echte frontlijnen en van de vele oorlogen die het Westen tegen de rest uitvecht”.
Nieuwe frontlijnen rond Europa
Na de val van de ‘oude frontlijn’ , het IJzeren Gordijn midden in Europa, zijn er door het Westen zorgvuldig nieuwe geconstrueerde frontlijnen opgericht waarin het Sovjet- communistische gevaar werd vervangen door de islam. Om te beginnen in de Kaukasus (Tsjetsjenië) van Rusland in de jaren negentig van vorige eeuw. Ook in de Balkan waar, gebruik makend van etnische en religieuze tegenstellingen, Joegoslavië uiteenspatte onder Westerse militaire bemoeienis en Kosovo afgescheurd werd van Servië ( Kosovo heeft op zijn grondgebied vandaag de grootste Amerikaanse militaire basis – “Bondsteel” – in Europa). In Irak (2003) kwam voor het eerst openlijk een barst in de Westerse militaire pletwals. De Angelsaksische landen, de VSA en Groot-Brittannië, konden niet rekenen op de goedkeuring van Frankrijk, onder president Jacques Chirac en Duitsland, onder kanselier Gerhard Schröder. Massale betogingen tegen de oorlog in Irak in het Westen knaagden aan het maatschappelijk draagvlak voor de Irak- oorlog.
Alle Westerse, vnl. door de Amerikanen opgepookte new frontiers, veroorzaken hete regionale conflicten rond Europa en drijven grote aantallen mensen op drift richting Europa. Het is in feite indirect een destabilisatiecampagne van de VS ten aanzien van Europa. Over land via de Balkanroute, over de Middellandse Zee vanuit Noord- Afrika. Met de grote aantallen mensen op drift zullen ook de religieuze, etnische spanningen naar Europa geëxporteerd worden. De oorlogsstemming in Europa wordt dagelijks gevoed: binnenlands door de spanning tussen de Verlichtingswaarden en de islam. En naar buiten worden de spanningen onderhouden en gevoed richting Rusland, Iran en China. Het zijn landen die in de militaire doctrine van het Pentagon als de grootste bedreigingen voor de VS belangen worden gezien. Europa, zijn sociaal weefsel en naties, dreigen te destabiliseren indien het niet in de pas loopt van Washington en Londen. Er hoeft niet veel te gebeuren om in Europa duizenden moslims, in precaire sociale omstandigheden, te mobiliseren. Onderzoeken onder Europese moslims tonen dat 75% van hen het gewelddadig jihadisme steunen. Jonge crimineeltjes uit de moslimhoek zijn gemakkelijk op te zwepen voor terroristische aanslagen.
Libië
Libië, vlakbij ten zuiden van Europa, aan de andere zijde van de Middellandse zee, is een schoolvoorbeeld van indirecte destabilisatie van Europa. Libië was voor de vernietiging door de NAVO het land met de hoogste ontwikkelingsindex in Afrika op het vlak van onderwijs, gezondheidszorg. Khadaffi wilde af van de suprematie van de petrodollar. Wat voor hem zoveel als een doodvonnis opleverde van Washington, gesteund door alle politieke krachten in Europa, van de liberaal Verhofstadt (foto, ontvangst van Khadaffi in België door eerste minister G. Verhofstadt) tot de groenen.Wat na de vernietiging van het rijke olieland door de NAVO overblijft zijn: rokende puinhopen, willekeur, terugkeer naar middeleeuwse toestanden van slavenmarkten, mensenhandel, orgaanhandel, warlords, rondtrekkende milities, kleine terroristen en westerse oliewinning (Total, ENI) zonder inspraak en belastingen van het land omdat het vernietigd is. De wapenopslagplaatsen in Libië van het vroegere regime werden geplunderd. Ze worden nu gebruikt door milities, islamfundamentalisten in het grote gebied ten zuiden van Libië. In Mali, Niger, verschijnen nu westerse troepen om die milities te bestrijden. De NAVO bombardeerde in 2013 Libië’s omvangrijke infrastructuur voor water, elektriciteit, waterzuivering, e.d. De NAVO deed er alles aan om niet alleen Libiërs op de vlucht te krijgen en hen naar Europa te doen vluchten, maar ook om het land te destabiliseren zo, dat het als doorvoerland voor emigranten uit Afrika naar Europa functioneert. Wat ook gelukt is. Het zijn dezelfde politieke krachten in Europa, die Libië vernietigden die nu de kampioenen zijn van de menselijke opvang van de mensen in/uit Libië na het land tot puin te hebben gebombardeerd.
Tegelijk doet het Westen alsof ze het islam terrorisme bestrijdt. Het is de gespleten tong van het Westen. Schijn bedriegt. In Irak zijn de Irakezen al getuige geweest van Amerikaanse wapen droppings voor IS. The Daily Mail legde zo’n dropping vast in 2014. Wanneer die droppings op één of andere manier bekend geraakten, komt de VSA steevast met de smoes dat die droppings bij vergissing in IS- gebied terecht zijn gekomen. Het is ook opmerkelijk dat het Syrische leger in Aleppo grote wapenopslagplaatsen van de “rebellen” (Al-Nusra) ontdekte waarin louter Amerikaanse en Duitse wapens lagen.
Oekraïne
Het gaat niet alleen om islamitische proxy legers die van nut zijn voor de Westerse belangen vnl. in het Midden Oosten en Azië. In Venezuela (foto) bijv. 
wordt op alle fronten, behalve de direct militaire interventie van de VSA, een westerse oorlog gevoerd om de linkse president Nicolas Maduro van de macht te verdrijven. De niet te vermijden fouten van N. Maduro en zijn bewind worden maximaal uitvergroot voor propagandadoeleinden.Alles wordt uit de kast gehaald: economische en financiële boycot, boycot van levensnoodzakelijke goederen, de mediaoorlog tegen de president gesteund door alle politieke krachten van atlantisch links en rechts in Europa, moordaanslagen, couppogingen.
In Oekraïne bijv. speelden in de staatsgreep van “euromaidan” in 2014 fascistische milities een eerste rangsrol met steun van de VSA en de EU. Vlaamse Liberalen zoals G. Verhofstadt, V. Van Quickenborne steunden de staatsgreep. Zo werd de fascistische woordvoerder van Svoboda op het Maidanplein, Oleh Tyahnybok, omhelsd door de Amerikaanse senator en ex-presidentskandidaat, de pas overleden John Mc Cain. De Amerikaanse onderminister van Buitenlandse Zaken, Victoria Nuland, onthulde in een afgeluisterd telefoongesprek, de omvang van de rol die de VSA speelden in de samenstelling van de nieuwe regering en bepaalde dat sommige fascistische leiders belangrijke regeringsposten moesten innemen. De Nederlandse journalist Hubert Smeets, die Rusland en Oekraïne sinds 1990 op de voet volgt schrijft in zijn boek “De Wraak van Poetin”(**) : “Het valt niet te ontkennen dat westerse mogendheden en dan vooral de Verenigde Staten, actief zijn in Oekraïne. Een detail ter toelichting. Medio mei 2014 ben ik voor een interview in het gebouw van de Nationale Veiligheids- en Verdedigingsraad iets buiten het centrum van Kiev. Eén van de vragen die we willen stellen gaat over intelligence en andere buitenlandse hulp voor Oekraïne. Het is eigenlijk na binnenkomst in het gebouw niet meer nodig. Vanuit het trappenhuis rolt het Amerikaans Engels ons tegemoet. Het barst in het gebouw van Amerikanen. De Amerikanen geven trainingen aan de Oekraïense krijgsmacht. Eén jaar later runt het Internationaal Monetair Fonds (IMF) het land zo ongeveer (blz. 300). De Nederlandse journalist Karel van Wolferen denkt aan een staatsgreep en burgeroorlog. “In de Donbas in het oosten is een burgeroorlog uitgebroken omdat de Russisch sprekende Oost- Oekraïners niet geregeerd wilden worden door een verzameling schurken, erfgenamen van Oekraïense nazi’s en oligarchen gecharmeerd door het IMF en de Europese Unie. Vooral de VSA zijn tussen gekomen. Het is onwaarschijnlijk dat de Amerikaanse ngo’s naar eigen zeggen 5 miljard dollar hebben uitgegeven aan politieke destabilisatiepogingen voor de februaricoup 2014 in Kiev, en plots uit Oekraïne zouden verdwenen zijn. Of dat Amerikaanse militaire adviseurs en gespecialiseerde huurlingentroepen werkloos hebben toegezien. “ (De Groene Amsterdammer, augustus 2014).
Van een monopolaire- naar een multipolaire wereld?
Vandaag bevinden we ons zoals gezegd wordt in intellectuele en politieke middens in een nieuwe koude oorlog. In die nieuwe koude oorlog wordt de confrontatie scherper tussen de Amerikanen die nog steeds een claim hebben op de wereldheerschappij, en nieuwe machtscentra die dit Amerikaans machtsmonopolie doorbreken naar een multipolaire wereld, met China, Rusland, Iran, als protagonisten. Tom Zwitser: “De grote lijn van het Westen in de 20e eeuw was, dat Rusland ofwel verdeeld moest worden onder de Westerse landen (Joegoslavië- scenario), ofwel vijand nummer één was, ongeacht of het tsaristisch, communistisch of kapitalistisch is”. Het Westen heeft in vorige eeuw driemaal geprobeerd Rusland ernstig te verzwakken. Zowel gedurende de interventies (1918-1920) in de strijd tussen de “Witten” en de “Roden”, als in de Tweede Wereldoorlog waar Rusland tegenover Duitsland werd geplaatst en recent in de jaren negentig onder Boris Jeltsin waar het Westen mee de drijvende kracht was van de grote uitverkoop van de Russische economie. Een alcoholverslaafde Boris Jeltsin (foto) werd door het Westen geprezen omdat hij westerse hervormers toeliet Rusland te privatiseren
. Deze hervorming vernietigde veel van het land. Miljoenen mensen verloren hun pensioenen, spaargeld en huizen, terwijl een handjevol mensen in korte tijd miljardair werden. Maar dit vernietigde de reputatie van Boris Jeltsin in het Westen niet. Integendeel, in de westerse media werd de zuipschuit warm en schattig afgebeeld. Toen hij in 1996 dreigde de presidentsverkiezingen te verliezen tegen de communist Zjoeganov, sprongen Russische oligarchen en het Westen hem bij, met miljoenen dollars om uiteindelijk de communistische kandidaat te verslaan. (cfr. ook Naomi Klein in haar boek: “De shockdoctrine”, de opkomst van het rampenkapitalisme 2007).***
Het neoliberalisme als wereldsysteem ondermijnt niet alleen de soevereiniteit van de naties op economisch vlak (dollarhegemonie). Grenzen van natiestaten hebben in de politiek-militaire zin vandaag geen enkele betekenis voor het neoliberaal wereldsysteem. Alleen de frontier heeft betekenis. De landen achter de frontier staan onder enorme economische, politieke en militaire druk van de imperiale, messianistische elite in Washington. Inbegrepen grote landen als Iran, China, Rusland en Duitsland (cfr.Nord Stream2). Naomi Klein en anderen noemen het roofkapitalisme : de voortdurende druk van het vnl. Amerikaanse grootkapitaal op economische infrastructuur en de soevereiniteit van landen. De dollarhegemonie is, in plaats van betaalmiddel, een Amerikaans politiek wapen geworden in de economische oorlog. Zeker als deze landen beroep doen op hun soevereiniteit om uit de neoliberale logica te stappen en bijv. een einde willen maken aan de dollarhegemonie. Economische druk en politieke expansie van het neoliberalisme leidt tot conflicten en verzet.
Europa en Rusland partners in een multipolaire wereld ?
De centrale vraag voor de toekomst voor de Europese volkeren is: Gaat Europa zijn Atlantische vazalstatus tegenover Washington vaarwel zeggen en de VSA herleiden tot een gewone partner net zoals Rusland er één zou moeten worden? Dat laatste scenario is een nachtmerrie scenario voor Washington. 
Zoals Oscar Lafontaine ( foto, gewezen voorzitter van de Duitse SPD, Minister van Financiën en nu boegbeeld van Die Linke) verwijst naar de gekende Amerikaanse geopolitieke analist Georges Friedman. Deze zegde dat: “de VSA sedert 100 jaar bezig zijn te verhinderen dat de economische kracht van West-Europa, vnl. de Duitse, samengaat met het uitgestrekte en grondstofrijke Rusland. Lafontaine wijst erop dat de Russische leiders , ook in de Sovjettijd, een vredesordening hebben nagestreefd waarin Rusland wenste betrokken te worden. Die vredesordening is door de VSA en de EU altijd bestreden geweest tot op vandaag. Een relatief recent voorbeeld is dat van de jaren negentig in vorige eeuw, onmiddellijk na de val van de Sovjet-Unie. De top nomenclatura in de vroegere Sovjet-Unie (SU), had de SU ideologisch en staatkundig begraven, in de hoop dat ze zich hiermee een toegangsticket verschaften om aan de rijke tafelen van het neoliberale Westen te kunnen plaatsnemen. En dat de koude oorlog dan wel zou ten einde komen als de “communistische “ SU was verdwenen. Dat alles was een illusie. Eén van de top intellectuelen toen en nu nog is Sergej Karaganov. In Knack (15 augustus jl.) getuigt hij. “Ik was in de jaren negentig verbouwereerd over de handelswijze van het Westen. Het Westen bleek niet bereid te zijn Rusland de hand te reiken. Aanvankelijk vond ik dat sinister, maar al gauw snapte ik dat het pure dwaasheid was. Het is de grootste fout geweest in de geschiedenis van de mensheid. We ontdekten de duistere kanten van het westerse model. Het onvermogen om beslissingen te nemen, de onhebbelijke gewoonte van de westerse elites om hun waarden aan de rest van de wereld op te dringen”.
We verwijzen ook naar de economische strafsancties tegen Rusland naar aanleiding van de door het Westen gesteunde staatsgreep in Oekraïne (2014). De EU volgde als trouwe vazal de economische sancties die vanuit Washington werden opgelegd aan Rusland. Positief is, steeds meer Europese politici en bedrijfsmilieus in West-Europa pleiten voor de uitdoving en/of afschaffing van deze sancties, die vooral Rusland en Europa treffen en niet de VSA. De Amerikaanse sancties tegen Iran na de eenzijdige opzegging van de “Iran-deal” door president Donald Trump en cs., en de afgeleide sancties voor wie samenwerkt met Iran, vnl. Europese bedrijven, hebben een deel van de Europese Unie wakker geschud. Vooral Duitsland wordt geviseerd door de VSA. Als reactie op de koude oorlog van de VS tegenover Europa en ook Rusland, heeft bijv. de Duitse minister van Buitenlandse Zaken Heiko Maas, recent verklaard dat Europa een financieel systeem moet organiseren dat onafhankelijk is van de dollaroperaties van Washington door een Europees Monetair Fonds en een wereldwijd betalingssysteem op te richten ter vervanging van het Amerikaanse Swift.
(*) Permafrost, een filosofisch essay over de westerse geopolitiek van 1914 tot heden, Tom Zwitser, 509 blz., Uitgeverij De Blauwe Tijger-Nederland, 2017.
(**) De wraak van Poetin, Hubert Smeets, 360 blz., Uitgeverijprometheus.nl, 2015.
(***) De shockdoctrine, de opkomst van het rampenkapitalisme, Naomi Klein, 651 blz., Uitgeverij De Geus Nederland, 2007.
