Diego Maradona (1960-1920) niet alleen geniaal voetballer

De Argentijnse voetballegende Diego Armando Maradona (muurschildering) is overleden op 25 november 2020. De volksjongen enthousiasmeerde miljoenen voetballiefhebbers. Hij verlegde niet alleen de grenzen van ’s werelds populairste sport. Hij verlegde nog een andere grens: hij sympathiseerde openlijk met het socialisme in een wereld van hebzuchtig roofkapitalisme waarvan het voetbalbestel deel uit maakt.

De Argentijnse voetbalheld werd geboren in Villa Fiorito, een bescheiden wijk van Lomas de Zamora in de provincie Buones Aires. In tegenstelling tot velen met zijn afkomst, vergat hij nooit zijn roots. Hij was geen parvenu geworden die de armen veracht. Hij sprak niet naar de mond van de voetbalbazen wiens hebzucht en corruptie hun handelsmerk is. D. Maradona: “Ik ben opgegroeid in een beroemde wijk in Buones Aires. Beroemd om zijn gebrek aan water, licht en telefoonverbindingen.” zegde hij ooit. D. Maradona was zestien toen een gruwelijke fascistische dictatuur in Argentinië o.l.v. generaal Jorge Videla (en de hulp van na de tweede wereldoorlog gevluchte Europese nazi’s) de macht greep (1976-1983). De generaal voerde wat genoemd wordt een “vuile oorlog” tegen al wat links was. Tijdens de dictatuur werd de tiener Maradona onwettig opgepakt en in de gevangenis gegooid voor een aantal weken. Jorge Videla werd veroordeeld, kreeg amnestie van de neoliberale president Carlos Menm en werd onder de centrumlinkse president in 2005 terug opgepakt en levenslang veroordeeld (hij overleed in 2013).

Maradona’s vrienden

Ondanks zijn bekendheid, populariteit en het fortuin dat hij had verdiend als voetbalster, bleef Maradona opkomen voor de armen. Hij was geen parvenu geworden zoals velen uit de lagere klassen die zich “opgewerkt” hadden tot een zekere welvaart en hun roots verraden. Dat is, naast zijn voetbalgenie, de reden waarom hij tot religieuze dimensies populair was bij de armere volksmassa’s van Argentinië, maar ook bij de Napolitanen in Napels waar hij voetbaltriomfen beleefde. Hij sprak zich openlijk uit tegen ongelijkheid en voor sociale rechtvaardigheid. Diego Maradona was een klassenbewust voetballer, toegewijd aan de idealen van het socialisme. Dat was geen vrijblijvende pose. Hij steunde Cuba in zijn strijd tegen het Amerikaanse wurgimperialisme. Hij droeg een tatoeage van de strijd makker van Fidel Castro, de Argentijnse arts Che Guevara. Hij was met het rode eiland verenigd door een diepe vriendschap met Fidel Castro (foto) die Diego tussen 2000 en 2005 verwelkomde voor een medische behandeling.  In Argentinië koos hij openlijk voor het linkse peronisme. Hij steunde de linkse, centrumlinkse presidentskandidaten in de verkiezingen zoals Nestor Kirchner, die na zijn overlijden werd opgevolgd door zijn echtgenote Christina Fernandez de Kirchner. Vandaag is de centrumlinkse president Alberto Fernandez, samen met Christina de Kirchner, vice presidente, (foto met Diego) aan de macht wellicht met de steun van de miljoenen Argentijnen die Maradona bewonderen (de president kondigde naar aanleiding van het overlijden van het voetbalwonder drie dagen van officiële rouw af). Maradona was dus niet alleen een balgoochelaar, maar was een politiek lichtbaken voor miljoenen Argentijnen. Mede door hem had de progressieve, peronistische beweging  meer veerkracht om op te staan tegen het bloedige, gruwelijke fascistisch regime van generaal J. Videla waarin hij als tiener opgroeide.

Ook wat betreft Venezuela was hij scherp voor de dodelijke inmenging van het Amerikaans imperialisme dat elk land dat afwijkt van de neoliberale lijn van Washington, dodelijke sancties oplegt. Coach Diego Maradona droeg enkele maanden voor zijn overlijden de laatste overwinning van de Mexicaanse club Dorados op aan het Venezolaanse volk en de zittende president Nicolas Maduro! Diego Maradona: “De sheriffs van deze wereld, wie zijn deze Yankees? Alleen omdat ze de grootste bommen ter wereld hebben denken ze dat ze geavanceerder zijn dan wij. Nee, dat zijn ze niet”.

De hoofdvogel werd afgeschoten in de verklaring van het Elysée het paleis van de Franse president Macron. Hij bracht in een persverklaring hulde aan de voetbalster Maradona, maar meende te moeten zeggen dat de vriendschap met Fidel Castro, Hugo Chavez,(foto) Nicolas Maduro een bittere nasmaak laat. We weten waar dhr. Macron voor staat: hij is de kleine aristocraat, de dienaar van de belangen van de grote geldmachten die liefst in de duisternis blijven. Op die smakeloze opmerking van president E. Macron reageerde de minister van buitenlandse zaken van Venezuela Jorge Arreaza op twitter. “Terwijl Macron en zijn adviseurs hun mooiste proza bovenhalen naar de grote voetballer Diego Maradona,  eindigen ze hun verklaring met het schoppen en schandaliseren van Diego Maradona door zijn idealen en strijd voor sociale rechtvaardigheid te besmeuren”.

Ook met de socialistische Bolivariaanse president Evo Morales was hij goed bevriend. In China had hij ook vele vrienden. In 2012 reisde hij acht dagen in het land om bij te dragen tot de ontwikkeling van jonge Chinese voetballers. Hij drukte herhaaldelijk zijn wens uit om bondscoach te worden van het nationale Chinese voetbalelftal.

Donkere kanten

Opmerkelijk in de media is, dat voortdurend geëmmerd wordt over de ‘donkere’ kanten in het privé leven van Maradona. De grote verdedigers van de privacy, “de vrijheid”, de roofridders van de pers zijn de eersten om mensen hun privacy tegen hen te gebruiken als ze niet politiek correct denken! Het is een klassiek patroon. De vijanden van het socialisme proberen daarmee twee vliegen in één klap te slaan: de persoonlijke integriteit ondermijnen van een persoonlijkheid die fundamenteel andere politieke ideeën heeft dan de neoliberale en elke discussie verhinderen. Maradona maakte deel uit van een voetbalwereld die niet de zijne was: een wereld van hebzucht, van geeuwhonger naar geld en macht, omkoping, corruptie en het opportunistische journaille dat daar weinig of geen vragen bij heeft. Het is in die omgeving dat een eenvoudige, bijna ongeletterde volksjongen, zonder degelijke begeleiding, die daar bovenop nog socialistische ideeën had, een gemakkelijk slachtoffer werd van de commerciële- en voetbalbonzen, semi- of volledige criminelen. In die anti-volkse, uitputtende  omgeving is het geen toeval dat de voetbal- en volksheld amper zestig jaar oud werd.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  • Over mij

    • Miel Dullaert
      °1948 Enkele stipmomenten… Kind en tiener Ik ben geboren in Merksem. Ik behoor tot wat men noemt, de babyboomgeneratie of de eerste
      Meer lezen...
  • Citaat

    Als je grenzen aangeeft,
    kunnen mensen zich daarbinnen vrij bewegen
    (Lous Van Gaal, voetbaltrainer)

  • Edward ELGAR, NIMROD

  • Tag cloud

  • Deel onze pagina op:

    © Copyright 2024 ‐ Miel Dullaert ‐ Alle rechten voorbehouden

    Disclaimer | Privacybeleid

    Webdesign by Eye