Oskar Lafontaine (O.L.) is met zijn indrukwekkend c.v. (*) nog altijd één van de meest invloedrijke opiniemakers bij links in Duitsland. Volgens hem voert links een verkeerde koers in verband met Oekraïne. In de linkse krant Junge Welt gaf Oskar Lafontaine in een vraaggesprek zijn visie op de oorlog van Rusland in Oekraïne. Recent nam hij ontslag bij de partij Die Linke die hij mede heeft opgericht. In wat volgt een bewerking van het vraaggesprek.(foto WorldSocialistWebsite-WSWS)
Sommigen zeggen dat de herbewapening van Duitsland een keerpunt is en elke staat soeverein kan beslissen over zijn militair bondgenootschap.
Volgens Oskar Lafontaine
(foto) is dat niet juist althans wat betreft de geopolitieke situatie. We bevinden ons allang in een fase waarin Rusland en China militair worden omsingeld door de VS. Moskou zegt al twintig jaar dat Oekraïne niet mag worden toegelaten tot de NAVO. Dat betekent dat er geen Amerikaanse raketten worden ingezet aan de Oekraïens-Russische grens. Deze veiligheidsbelangen zijn door de NAVO en de VS consequent genegeerd. Dat is één van de belangrijkste redenen waarom de oorlog in Oekraïne uitbrak. Het argument dat een staat soeverein kan beslissen bij welk bondgenootschap hij zich aansluit is onjuist. Iedereen weet dat de VS de toetreding van Cuba tot een militair bondgenootschap met Rusland, of de plaatsing van Russische raketten aan de Amerikaanse grens met Canada of Mexico nooit zouden aanvaarden. Uiteindelijk gaat het hier om de toelating tot de NAVO. De cruciale vraag is: Kunnen NAVO-raketten worden opgesteld aan de grens van een kernmacht die geen waarschuwingstijd heeft om te reageren?
Hoe begrijp jij het conflict in Oekraïne?
Oskar Lafontaine (O.L.): “Er zijn in het conflict drie fasen te onderscheiden. De eerste was de oostelijke uitbreiding van de NAVO. Veel belangrijke stemmen in de VS hebben hier dringend voor gewaarschuwd. Zelfs toen werd voorspeld dat een dergelijke stap zou leiden tot een militair conflict met Rusland. De tweede fase begon met het besluit van Vladimir Poetin om Oekraïne binnen te vallen. Ik veroordeel deze oorlog. Net zoals ik alle andere oorlogen onvoorwaardelijk veroordeel die het internationaal recht schenden. De derde fase waarvan het Duitse publiek nog niet heeft gehoord, is de uitputtingsslag van Joe Biden. De 40 miljard $ die het Amerikaans Congres heeft toegewezen, voornamelijk voor wapenverkoop aan Oekraïne, is het bewijs dat de VS geen vrede willen. Ze willen hun rivaal Rusland verzwakken en zeggen dat openlijk”.
De rol van de Groenen en de sociaaldemocraten in de regering Scholz.
O.L.: “De toetreding van de Groenen tot de regering is beslissend. Sinds de oorlog in Joegoslavië en de rol van toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Joschka Fischer, is het duidelijk dat de Groenen de verlengde arm zijn van de VS in de Bondsdag. Ze steunen elke Amerikaanse beslissing als het om oorlogen gaat. De Groenen noemen zichzelf een mensenrechtenpartij, maar ze weet alleen van mensenrechtenschendingen door Rusland en China. De éénogige Groenen zien niet dat de Verenigde Staten verantwoordelijk zijn voor de meeste mensenrechtenschendingen als gevolg van hun oorlogen. Overigens speelt de pers een slechte rol. Ze is net zo blind voor de oorlogsmisdaden van de VS en laat zich inzetten voor oorlogszucht. De Groenen die ooit een sterke pacifistische vleugel hadden zijn sinds de Joegoslavische oorlog de grootste oorlogsstokers geworden.
SPD-medevoorzitter Lars Klingbell verklaarde het principe dat vrede en veiligheid in Europa alleen met en niet tegen Rusland kan worden bereikt, achterhaald is. Hoe ziet u de partij die u van 1995 tot 1999 voorzat?
O.L.: “Iedereen die denkt dat vrede in Europa alleen met Rusland kan bereikt worden het verkeerd voor heeft, moet zijn mentale toestand laten onderzoeken. Het beleid van ontspanning, detente met onder meer Willy Brandt (1913-1992)(foto)
, heeft geleid tot vrede in Europa, ook voor Oost-Europese staten. Aan de andere kant heeft het beleid van confrontatie dat begon na de val van de Muur en dat door de VS werd geleid, eerder de Joegoslavische oorlog voortgebracht en nu de oorlog in Oekraïne. In principe zou het niet moeilijk zijn om te begrijpen dat ontspanning, dat wil zeggen pogingen tot wederzijds begrip, leidt tot vrede en confrontatie leidt tot oorlog. We leven echter in tijden van grote geestelijke verwarring”.
De Groene federale minister van Economische Zaken Robert Habeck, kondigde aan dat wij “allemaal” in de toekomst welvaart zullen verliezen. Energie of voedsel dat duurder wordt, is de prijs die we moeten betalen om de oorlog te stoppen.
O.L.: “Habeck of zijn collega van Buitenlandse Zaken, de Groene Annalena Bearbock, kunnen dat zeggen omdat ze de partij van de hoog verdieners zijn geworden. Als ze de levensomstandigheden van miljoenen mensen met een laag inkomen zouden kennen zouden ze niet zo dom praten. Uiteindelijk zijn het de lager of laagbetaalde mensen die de rekening zullen betalen van de “groene” prijsstijgingen. De inkoop van goedkope energie uit Rusland was een groot kostenvoordeel voor de Duitse economie. Mijn indruk is dat stilaan een groter deel van de bevolking zich bewust wordt dat met de wapenleveringen aan Oekraïne het oorlogsgevaar toeneemt en dat de prijzen zullen blijven stijgen. Ik hoop dat de gevolgen van dit beleid worden erkend en dat er protesten e tegenbewegingen komen.”
Voorstaanders van escalatie beweren dat de oorlog zou worden verlengd als er niet meer wapens zouden worden geleverd. Ze willen dat Rusland op het slagveld moet worden verslagen.
O.L.: “Helaas denken deze mensen alleen in termen van overwinning of nederlaag. Mensenlevens redden speelt blijkbaar geen rol. Wie wil beletten dat nog meer mensen omkomen, moet tegelijk tegen elke verlenging van de oorlog zijn en dus ook tegen elke wapenlevering. Het argument dat de upgrade van Oekraïne zou beschermen is ongeloofwaardig. Niemand van de voorstanders van escalatie nu dacht eraan de door de Verenigde Staten binnen gevallen landen te steunen door Duitse wapens te leveren. Dit laat zien hoe oneerlijk we op dit moment zijn.”
Het is gekend dat de Washington van oudsher een wig proberen te drijven tussen Europa en Rusland. Zijn de Verenigde Staten de winnaar van de huidige situatie?
O.L.: ” Op korte termijn wel. Met de expansie van de NAVO naar het Oosten en het ondoordachte besluit van Poetin om de oorlog te beginnen, hebben de VS hun doel bereikt om Rusland en Duitsland tegen elkaar op te zetten. Op langere termijn maken ze daardoor een ernstige strategische fout door Rusland naar China te duwen. Door dit te doen, zullen ze het land versterken dat openlijk de belangrijkste rivaal van de VS is. Aan de andere kant moeten we ons realiseren dat de Duitsers niet in staat zijn te handelen naar hun eigen nationale belangen. In plaats daarvan breng je jezelf grote schade toe in de rol van loyale vazal van de VS.”
In maart jl. verklaarde U zich terug te trekken uit Die Linke, de partij die u heeft helpen oprichten. Moet men dit besluit begrijpen omdat u uw vredespolitieke standpunten daarin niet meer vertegenwoordigd ziet?
O.L.: “Niet meer genoeg. Er waren herhaalde pogingen om de partij salonfähig, bestuurbaar te maken. Dat ging zover dat sommigen het programma van de partij wilden wijzigen om door de VN gemandateerde oorlogen te ondersteunen en te beslissen over wapenleveranties. Jarenlange pogingen liepen op niets uit. Toen Kanselier Olaf Scholz vervolgens in zijn Bundestag-toespraak “het keerpunt” aankondigde, was er druk van parlementsleden rond voormalige fractievoorzitter Gregor Gysi en de toenmalige partijleider Susannne Hennig-Wellsow om in te stemmen met het bewapeningsvoorstel van Scholz. Godzijdank zegevierden diegenen die opriepen tot verwerping van de herbewapeningsmotie van Scholz en cs. Uit de discussie achteraf in de partij blijkt dat er nog steeds wordt geprobeerd Die Linke op een gelijkaardige koers te brengen als de SPD en de Groenen. Als op het partijcongres eind juni echt de koers wordt uitgezet, dan is het feest afgelopen.”. (Op 29 mei sprak Oskar Lafontaine op een vredescongres te Berlijn onder de titel “Leven zonder NAVO- Ideeën voor vrede”).
(*) Oskar Lafontaine (1943) (foto) was 13 jaar premier van Saarland en voorzitter van de SPD van 1995-1999. In 1998 werd hij minister van Financiën in het eerste kabinet van Gerhard Schröder. Hij naam in maart 1999 ontslag vanwege kritiek op de ‘rood-groene’ regering. Hij is medeoprichter van Die Linke. Hij was medevoorzitter van 2007-2010. Van 2009 tot 2022 was hij fractievoorzitter in het deelstaatparlement van Saarland. In maart jl. kondigde hij zijn ontslag aan als lid van Die Linke.
