Het Westen is ervan overtuigd dat de economische sancties en de diplomatieke isolering van Rusland, samen met de militaire hulp aan Oekraïne, Rusland snel op de knieën zouden krijgen. Velen beginnen te twijfelen. Rusland lijdt weliswaar schade. Maar, Rusland is echter verre van geïsoleerd. Het land blijft vele vrienden hebben in de wereld waaronder China. Europa is een heilloos pad aan het bewandelen. Het gezond verstand zegt echter: liever een goede buur dan een verre vriend.
De westerse economische oorlog heeft de Russische economie beschadigd, maar niet doen instorten. Het crapuul taaltje van sommige EU-leiders zoals Josep Borrell en van de Poolse eerste minister Mateusz Morawiecki – door de Franse president Emmanuel Macron in een interview met Le Parisien vorig jaar – terecht een extreemrechtse antisemiet genoemd- laat niet veel aan de verbeelding over. Ze hebben het over de economische sancties tegen Rusland als ‘arsenicum’ dat het land moet vergiftigen. Of het vernietigen van de Russische staat, zijn cultuur en taal (Morawiecki). EU-Commissievoorzitter Ursula Von der Leyen krijgt natte dromen als Rusland zou zien wegzakken in het moeras.
De sancties hebben echter een boemerangeffect. Tegelijk zijn sancties een kaas vol gaten. Recent bleek dat nog maar eens voor België. De oorlog in Oekraïne heeft amper invloed op de handel tussen België en Rusland. Zelfs met gestegen gasprijzen. Het Agentschap voor Buitenlandse Handel publiceerde cijfers voor 2022. Het afgelopen jaar hebben Belgische bedrijven voor 3,6 miljard euro geëxporteerd naar Rusland. Qua import kwam er voor meer dan 12,8 miljard euro binnen uit Rusland. In Zeebrugge was er een sterke stijging van invoer van lng-gas (onder meer als doorvoer naar Azië-China, maar ook voor de Europese markt). (De Morgen, 10/03)
De-dollarisering
De hoofdinzet van het huidige conflict is de dreiging dat de dollar zijn wereldwijde impact zal verliezen. Steeds meer landen zien dat de dollar niet meer als wereldwijde handelsmunt wordt gebruikt, maar als knuppels van Washington om ongehoorzame landen te slaan. Banktegoeden en goudreserves worden door Washington, Londen en Brussel aangeslagen van landen die voor hun soevereiniteit en eigen nationale ontwikkeling kiezen. Cuba heeft daarin de langste ervaring. De economische oorlog van het Westen is een stille, maar niet minder dodelijke oorlog. De sancties tegen Rusland, heeft bij vele leiders in de wereld een alarmbel doen afgaan. Wanneer zullen wij aan de beurt zijn, vragen ze zich af?
Rusland en China beschouwen de euro en de dollar als besmette munten. Ze vragen aan hun vele handelspartners te vermijden in die munten handel te drijven. De razernij van Washington tegenover Moskou en Beijing wortelt, naast de grote invloed van de communisten in deze landen, ook in het toepassen van de de-dollarisering van de handel. Ze hakken direct in op de wortels van het wereldwijd machtsmonopolie van de Amerikanen. Vele landen in Afrika, Azië en Centraal- en Zuid-Amerika zien in het de-dollariseren van handelstransacties een mogelijkheid tot een vernieuwde dekolonisatiegolf, een hefboom voor hun onafhankelijkheidsstreven. De Russische export die in euro of dollar wordt betaald, is gedaald van 87% begin 2022 tot 48% eind dat jaar. Het aandeel van de Chinese yuan steeg in die periode van 0,5% naar 16 procent.
Honden blaffen aan de voordeur
Is Rusland diplomatiek en politiek geïsoleerd door de oorlog? De russofoben willen natuurlijk niets liever dan het land te vernietigen. Na WOII en de Koude Oorlog is er nu een nieuw Oostfront geopend tegen Rusland. Polen speelt daarin haantje de voorste. De oude Lech Walesa, ooit Poolse president, spreekt openlijk over het opdelen van Rusland in 50 kleine republiekjes. De NAVO wilde Oekraïne uitbouwen tot een speerpunt tegen Rusland. Met NAVO- raketten aan de grens met Rusland in Oekraïne, met een bereik van Moskou in vijf minuten. Het ontlokte de uitspraak van paus Franciscus, de Argentijn Jorge Bergoglio
, (foto) dat de “honden blaffen aan de voordeur van Rusland”.
De oorlog in Oekraïne werd dertig jaar geleden al voorspeld door de hoogste Amerikaanse diplomaten, indien de NAVO tot aan de grenzen van Rusland oprukt.
Waarom de NAVO-expansie richting Oosten? Het waarom staat uitvoerig beschreven in één van de boeken van gewezen veiligheidsadviseur van het Witte Huis, de Amerikaan Zbigniew Brzezinski (1928-2017). In 1997 schreef hij het boek “The Grand Chessboard”. Hoofdstelling is, dat de uitdaging van de Angelsaksische wereld hen plaatst tegenover Eurazië. Hij beweert dat al het mogelijke moet gedaan worden om te beletten dat de wereldwijde Amerikaanse superioriteit wordt uitgedaagd door Euraziatische landen, met name door China, India en Rusland.
Of Washington dat zal kunnen is twijfelachtig. Vele analisten stellen dat in het hyper financiële kapitalisme van het Westen de plutocratie de politiek controleert en industrieën verdwenen zijn (herinner U de de covid-mondkapjes). Wall Street kan op termijn geen tegengewicht bieden tegenover een door de Chinese staat geleid investeringsmodel. Met naast staatseigendom getolereerde gemengde- en kapitalistische zones in de Chinese economie. Het gaat om: kapitalisme als alles dominerende religie of daarentegen kapitalisme als methode onder controle van de staat met sociale-, milieu- en culturele doelstellingen, maakt een wezenlijk verschil uit.
Een economisch partnerschap tussen Duitsland en Eurazië via Rusland moet daarom met alle middelen gekelderd worden. Wat nu ook gebeurde. De terroristische aanslag op de gaspijpleiding Nord Stream is daarvan hèt symbool. De oorlog van de NAVO tegen Rusland in Oekraïne is een onderdeel van dat grote Chessboard. Wie dus verwonderd is over de oorlog in Oekraïne heeft geslapen en is niet bij de les geweest (overigens al begonnen in Oost-Oekraïne, na 2014 tijdens de crypto-fascistische staatsgreep in Kiev en het verzet van de Russisch sprekende bevolking in de Donbass).
De grote wereld
Het Westen denkt nog altijd dat het, na eeuwen kolonialisme en imperialisme de navel van de wereld is. Hoe reageert de grote wereld in Azië, Afrika en Zuid-Amerika op de Russen? In elk geval veroordelen de meeste landen de inval van Rusland. Maar om daaraan sancties te koppelen gaat de meeste landen te ver. We vergeten niet dat in de grote wereld buiten het Westen Rusland intense economische, militaire en culturele contacten heeft. Ze werden tientallen jarenlang opgebouwd in de tijd van de Sovjet-Unie.
De werelden in Azië, Afrika, Zuid-Amerika herinneren zich de bloedige koloniale en imperialistische erfenis van het Westen. Ze weten ook dat de Sovjet-Unie indertijd zich grote inspanningen getroostte om de antikoloniale bewegingen bij te staan in zijn oorlogen tegen de westerse machten.
De Sovjet-Unie na WOII hielp de communistische leiders van China, toen het land van ossen en fietsen, zich te ontwikkelen ondanks conflicten en spanningen. China is nu een supermogendheid met Rusland als strategische partner. Het is een wereldbepalende bundeling van kracht en invloed met het grootste land in oppervlakte en het volkrijkste land.
De elites in Azië, Zuid-Amerika, Afrika vallen Rusland niet af ondanks grote druk van het Westen. Amerikanen reizen naar bijv. Brazilië en Colombia met de vraag-eis om Leopard tanks en munitie te leveren aan Oekraïne. Zij ontvangen nul op het rekest van de linkse presidenten L. I. Lula da Silva (Brazilië) (foto Nieuwe Werker)
en Gustavo Petro (Colombia). Deze laatsten pleiten voor onderhandelingen zoals in maart 2022 in Istanbul een bijna-akkoord werd bereikt tussen Oekraïne en Rusland, door bemiddeling van Turkije, maar getorpedeerd werd door de NAVO.
De NAVO, Washington en Brussel slagen er niet in Rusland diplomatiek te isoleren. Linkse leiders in Latijns-Amerika, Afrika en Azië en Rusland kijken achter de schermen misprijzend neer op sommigen in Europa die zichzelf progressieven noemen.
De Europese sociaaldemocraten staan in de frontlinie in de oorlog tegen Rusland op het hoogste niveau van de NAVO en EU. De Duitse ‘Groenen’ worden door sommigen ‘de Bruinen’ genoemd. Vooral de minister van Buitenlandse Zaken de groene Annalena Baerbock bakt het bruin. Ze eist dat Rusland zijn politiek 360° draait (ze werd op algemeen hoongelach onthaald gezien in die draai men op hetzelfde punt uitkomt).
De internationale steun voor Rusland.
Eén van, zo niet de beste topdiplomaat van het moment in de wereld is de Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergej Lavrov. De minister heeft recent al drie rondreizen in Afrika erop zitten.
De NAVO voert via Oekraïne, sinds de staatsgreep van 2014, een proxyoorlog tegen de oostelijke Russischtalige gebieden in Donbass en nu tegen Rusland. Lavrov bezocht onder meer landen als Egypte, Kameroen, Mali, Zuid-Afrika, Soedan. Zuid-Afrika organiseerde samen met Rusland en China marine oefeningen. Hij kon daarover op veel begrip rekenen.
Die steun moet het bekende Britse, conservatief bedrijf Economist Intelligence Unit (EIU) toegeven na onderzoek. (De EIU is onderdeel van de invloedrijke The Economist Group, de EIU levert adviezen en prognoses).
Volgens Agatha Desmarais, CEO EIU: “China en Rusland proberen neutrale, niet gebonden landen het hof te maken door twijfel te zaaien over de impact van de westerse sancties tegen Rusland en wrok uit te buiten tegen de voormalige koloniale machten. Deze landen zullen deze inspanningen intensiveren. Ze vormen een groeiende uitdaging voor westerse democratieën en diplomatie die zich de volledige omvang van deze uitdaging nog niet hebben gerealiseerd”. Demografisch is een overduidelijke meerderheid van de wereldbevolking zich niet heeft aangesloten bij de westerse russofobie, zijnde 64,1 procent van de wereldbevolking met vnl. India en China.
Wie op de wereldkaart kijkt ziet dat Europa een hoogontwikkeld schiereiland is van de bijna onmetelijke landmassa van Eurazië dat met Rusland, China, Korea, Vietnam, Indonesië, India in volle ontwikkeling is. Het monopolie van het Westen om de gang van zaken in de wereld te bepalen wordt voor het eerst mondiaal uitgedaagd. Er groeit een multipolaire wereld met meerdere machtscentra.
Wanneer komt Europa tot bezinning?
Of Europa in de multipolaire wereld een rol van betekenis zal spelen moet de toekomst uitwijzen. Vandaag ziet het er slecht uit. En dat ligt aan Europa zelf door afstand te doen van zijn autonomie, door zich te nestelen in een vazalstatus van Washington. Berlijn is de dikste stier die zich naar de slachtbank laat leiden door de Amerikanen. De vernietiging van de Nord Stream gaspijplijn (foto)
was het voorlopig orgelpunt.
In de geschiedenis zijn er telkens pogingen geweest vanuit imperialistisch Europa om manu militari Rusland te vernietigen. En zich meester te maken over zijn landbouwgronden en grondstoffen. We denken aan Napoleon, de westerse interventie in Rusland in 1917, de operatie Barbarossa van de nazi’s.
Vreedzame coëxistentie
Maar, Europa heeft ook een humanitair potentieel. Het slechtste en het beste kun je in Europa vinden. Er zijn vreedzame Europese pogingen geweest om evenwichtige economische, culturele relaties op te bouwen met de grote buur Rusland.
In de vorige Koude Oorlog waren er toenaderingspogingen van West Europese staatslieden en hun publieke opinies met de Sovjet-Unie. ‘Vreedzame coexistentie”’ en ‘ontspanning’ waren de sleutelwoorden. Europees links èn rechts speelde daarin zijn rol.
In de 20e eeuw waren dat de Duitse sociaaldemocraat Willy Brandt (Ostpolitik), de Franse generaal Charles De Gaulle (“voor een Europa der vaderlanden van Lissabon tot de Oeral”)
(foto), de Luikenaar, ooit premier en minister van Buitenlandse Zaken, de christendemocraat Pierre Harmel (Harmel doctrine). En de toen nog de invloedrijke Communistische Partijen in West-Europa. Nadien was er Michael Gorbatsjov, eerste en laatste president van de Sovjet-Unie (“Gemeenschappelijk Europees Huis”).
Begin deze eeuw waren dat de Franse president Jacques Chirac en de Duitse kanselier Gerhard Schröder weigerden mee te doen aan de oorlog tegen Irak in 2003. De Duitse bondskanselier Angela Merkel probeerde tijdens haar ambtstermijn (2005-2021) tot op het laatst de Nord Stream gaspijpleiding tussen Rusland en Duitsland te redden.
Deze Europese leiders wilden bijdragen om van Rusland een goede buur maken. Met een Europa dat zich autonoom opstelt en zijn inbreng doet i.v.m. bijv. technologie, sociale zekerheid, mensenrechten, vrede (foto), cultuur. De Gaulle was daarin het meest consequent. Hij weigerde het aanbod om “beschermd” te worden met Amerikaanse kernwapens op zijn grondgebied en richtte zijn eigen Force de Frappe op. Vandaag kopen de Europese landen Amerikaanse F-35’s voor kernwapenaanvallen, terwijl er volwaardige Europese alternatieven bestaan die gericht zijn op verdedigende taken. 
Hoe oorlogszuchtig en confronterend de verhoudingen met je grote buur, hoe minder ruimte voor vrije meningsuiting, voor democratie en mensenrechten in eigen huis. Confrontatie dient niet de belangen van de Europeanen en de Russen. Een zoektocht naar vrede, onderhandelingen om de crisis in Oekraïne op te lossen wordt echter vandaag verdacht gemaakt.
De Europese dwergen aan de top van NAVO en EU zijn de knipmessen die dichtplooien als Washington iets vraagt, eist of dreigt. De dwergen die vandaag het beleid van de EU en de NAVO bepalen worden in de voortuin van het huis gezet. Terwijl alles beslist wordt achter de voortuin, in het witte huis.
