Op zaterdag 5 februari organiseerde een coalitie van Vlaamse en Franstalige vredesorganisaties in Brussel een protestactie tegen een mogelijk conflict in Oekraïne en de uitbreidingspolitiek van de NAVO in het Oosten van Europa (kaart NOS). De Belgische Vivaldi regering heeft als duit in het zakje voor het “vredesbeleid” cynisch de begroting van defensie met 14 miljard verhoogd. Het militair-industrieel complex en zijn lobbyisten zullen tevreden zijn.
Sommigen ter linkerzijde in Europa en België laten zich van hun zwakste kant zien in het conflict rond Oekraïne: kritiekloos meestappen in het imperialisme van de NAVO en de budgetten voor bewapening verhogen. En sancties opleggen aan landen die een soevereine koers willen varen Een koers die voor de neoliberale en militaristische hogepriesters in Washington onaanvaardbaar is. In de Middeleeuwen werden vrije vestingsteden omsingeld en afgesloten van de buitenwereld. Waren de voorraden in de stad op, dan braken hongersnood, ziekten, en opstand uit. Dan gingen de poorten open en viel de stad zonder gevecht. Diezelfde tactiek volgt het Westen, met de VS op kop anno 21e eeuw om landen die niet in de pas lopen te straffen met sancties en nadien vaak bombarderen naar het stenen tijdperk als weerstand geboden wordt tegen sancties. Blijkbaar hebben Westerse sancties, “humanitaire” interventies en oorlogen in Cuba, Venezuela, Somalië, Irak, Afghanistan, Libië, Syrië, Jemen de sociaaldemocraten en groenen niks geleerd. Ze passen in de NAVO-afdeling “nuttige idioten”.
Sociaaldemocraten en groenen loyaal aan NAVO
In de Oekraïne crisis speelt het oorlogsverleden in Oost-Europa nog een sterke rol. Na het officiële einde van de Tweede Wereldoorlog en het begin van de Koude Oorlog, werd er door wat overbleef aan nazisten in de Baltische landen en Oekraïne nog een guerrillaoorlog (‘De Bosbroeders’) gevoerd tegen het Sovjet- leger, met steun van de CIA en de NAV0. Die anti-Russische krachten werden ca 1955 verslagen. Die racistische, russofobe krachten zien vandaag een kans om revanche te nemen. Ze marcheren terug in de straten met hun milities, ze waren de stormtroepen van de staatsgreep in Oekraïne in 2014, ze zijn opgeklommen tot de hoogste functies van de staat in de Baltische landen en Oekraïne en ook in de Westerse structuren van de NAVO, EU…Zij vragen om revanche, om oorlog tegen Rusland. In het Westen lokt hun rol geen enkele reactie uit, ook niet van centrumlinkse partijen.
De sociaaldemocratie in Europa levert het nodige personeel aan het EU- en NAVO-front. Met vandaag de oude bureaucraat van het EU die nu buitenlands beleid beheert, de Spaansgezinde Catalaan Josep Borrell. De hoofdvogel is de huidige NAVO-secretaris-generaal, de Noor Jens Stoltenberg. Voordien was hij eerste minister van Noorwegen. Als je hem hoort en ziet is hij als een piepende grijze muis in kostuum, wel op hoge poten, die de teksten uitbraakt die door de afdeling propaganda van de NAVO zijn geprepareerd. Er is echter niks nieuws onder de zon. De Europese sociaaldemocratie is niet aan zijn proefstuk. Het verleden spreekt voor zich. Er was de BSP-er Paul-Henri Spaak (1957-1961) secretaris-generaal van de NAVO. De sociaaldemocraten schakelden zich volop in, in de bloedige NAVO-oorlog in ex-Joegoslavië in de jaren negentig van vorige eeuw met de Spanjaard Javier Solana (1995-1999). Of met de Belgische pianospeler Willy Claes (1994-1995) (die het veld vroegtijdig moest ruimen voor de Agusta-affaire). In feite maakt de sociaaldemocratie nog steeds deel uit van het imperialistisch concert van Washington. Ze speelt actief mee voor het uitlokken van NAVO-oorlogen. De Europese sociaaldemocratie steunt Washington in het sanctiebeleid, onder meer tegen Venezuela met onder meer met de confiscatie van de goudvoorraad van het land in London, economische sancties, sabotage van elektriciteitscentrales, invoerboycot.
We onthouden twee lichtpuntjes bij de sociaaldemocratie, uit een ver verleden. De Vlaamse sociaaldemocraten o.l.v. Karel van Miert en Louis Tobback zetten zich sterk in tegen de plaatsing van Amerikaanse Pershing-raketten in Europa en België in de jaren tachtig van vorige eeuw. We herinneren ons de ontspanningspolitiek tussen Oost- en West-Europa in de jaren zestig waarin de Duitse sociaaldemocraat en latere kanselier Willy Brandt
(foto) een eerste rol speelde, weliswaar binnen het NAVO kader. De Duitse, sociaaldemocratische kanselier Gerhard Schröder weigerde in 2003 mee in het gelid te staan voor de Angelsaksische olie oorlog in het verre Irak. Tot vandaag is Duitsland een bezet land, een protectoraat van de Amerikanen met 30.000 militairen in het land en een belangrijke basis in Ramstein. De Duitse groenen, de grootste groene partij in Europa, die nu deelneemt aan de regering in Duitsland, is een oorlogspartij geworden. Annalena Baerbock is een Atlantiste. Toen ze pasbenoemd was als minister van buitenlandse zaken enkele weken geleden, was haar eerste buitenlands bezoek aan Washington en niet aan Parijs of Rome. Ze verklaart openlijk dat ze een economische prijs, d.w.z. de Duitsers wil doen betalen, voor het behalen van de doelen van Washington in Oost-Europa. Vooral het stopzetten van de gaspijpleiding van Rusland naar Duitsland Nord Stream2. Ook dit is niet nieuw. Joschka Fischer één van de stamvaders van de Duitse groene partij, steunde volop de NAVO-oorlog in ex-Joegoslavië eind de jaren negentig.
Protest
Gelukkig zijn er nog stemmen ter linkerzijde en rechterzijde die de NAVO confrontatiekoers afwijzen. Zo stelde de Franse linkse leider van ‘Insoumise’, Jean Luc Mélenchon, presidentskandidaat, in verband met de crisis: “Frankrijk moet een niet gebonden standpunt innemen en de NAVO verlaten. Wij willen noch dat de Russen Oekraïne binnenvallen, noch dat de Amerikanen Oekraïne annexeren in de NAVO. Rusland voelt zich bedreigd door de installatie van raketten in NAVO-land Polen. Het is niet in het belang van Frankrijk Rusland te veranderen in een vijand. Het is onze partner.” Sahra Wagenknecht
(foto) van Die Linke in Duitsland stelde het in haar video van vorige week zo. Ze verwijst naar de historische achtergrond van wat vandaag gebeurt. Ze herinnert zich een toespraak van Vladimir Poetin in de Bondsdag van 2001. Beide partijen waren positief voor de toekomst. Poetin maakte duidelijk dat wat hem betreft de Koude Oorlog voorbij is. De toespraak ging over diplomatie, economische en culturele uitwisseling en ontwapening. S. Wagenknecht: “Twintig jaar later bevinden we ons in een brandgevaarlijke situatie. De gevolgen van een oorlog in het midden van Europa, waarbij de kernmacht Rusland direct betrokken zou zijn en de NAVO in ieder geval indirect, zijn nauwelijks voorstelbaar. Ze raken en bedreigen ons allemaal.” Wagenknecht beschuldigt de westerse pers van het “schilderen van het beeld van een onverantwoordelijke, megalomane Russische president, nu duizenden soldaten aan de Oekraïense grens zijn verzameld op het eigen grondgebied. Maar over de NAVO-troepenopbouw rond Rusland wordt niet gesproken.” Ze herinnert eraan dat in ruil voor de Duitse hereniging er van Amerikaanse- en Europese zijde beloofd was dat de NAVO niet naar Oost-Europa zou worden uitgebreid. Over de sancties zegt Wagenknecht: De VS schreeuwen om sancties. Europa schiet zich in de voet als de gaspijpleiding Nord Stream2 wordt begraven. En de Amerikanen vullen dan de leemte op met hun milieuvervuilend, duurder schaliegas”. Volgens Wagenknecht lijkt de VS hierin ook te slagen. Want plots is het hoofd van de Duitse groenen Robert Habeck, vice kanselier in de nieuwe regering van kanselier Olaf Scholz, voorstander van de uitbreiding van de import van vloeibaar gas. Zo kan de VS zijn duur en milieubelastend vloeibaar gas aan ons verkopen als de Nord Stream 2 gaskraan definitief wordt dichtgedraaid. Er was ook de opmerkelijke uitspraak van vice- admiraal van de Duitse marine Kay-Achim Schönbach
(foto) die om respect vraagt voor president V. Poetin en de belangen van Rusland. Hij stelt dat we Rusland nodig hebben. Voor die uitspraak werd hij onmiddellijk ontslagen omdat het niet strookt met het beleid van de regering in Berlijn (die onder voogdij staat van de Amerikanen). Er is de oproep (5 december 2021) van 30 gepensioneerde Duitse generaals, officieren en diplomaten die wijzen op het toenemend oorlogsgevaar als de spanningen niet verminderen en wijzen op de legitieme veiligheidsbelangen van Rusland. Ze pleiten voor dialoog met wederzijds respect, vertrouwenwekkende initiatieven. Ze wijzen op de uiterst gevaarlijke escalatie die tot een ramp voor geheel Europa kan leiden.
En in België?
De Belgische centrumlinkse partijen- groenen en sociaaldemocraten- die bijna genetisch voorbestemd zijn om voor de vrede op te komen- geven niet thuis. Erger, ze keuren de budgettaire eisen voor de bewapeningspolitiek goed. De Belgische Vivaldi regering, met groenen en socialisten, besliste recent de oorlogsbegroting met 14 miljard te verhogen op vraag van de NAVO en de lobbyisten van het militair-industrieel complex. De rechtse partijen in de oppositie keurden dit natuurlijk goed. Wel zijn erbij extreemrechts in West-Europa geluiden te horen om op zijn minst kritisch te zijn voor de NAVO. Vlaams Belang voorzitter Tom Van Grieken wil niet dat Belgische legereenheden bij een eventuele escalatie in Oekraïne worden betrokken (Marine Le Pen, Frans presidentskandidaat wil uit de NAVO). In België verzet de linkse oppositiepartij PVDA-PTB zich tegen een oorlog in Oekraïne, tegen de (uitbreiding van de) NAVO, en tegen het verhogen van het Belgisch oorlogsbudget. De vakbonden, de milieubeweging, de brede sociale beweging laten niks van zich horen. En de pers en media in Vlaanderen brengen overwegend het verhaal geregisseerd én gecontroleerd door de NAVO.
25 Vlaamse en Franstalige organisaties
(tekening Vrede vzw) reageren op de uitbreidings- en confrontatiepolitiek van de NAVO in Oost-Europa en voerden een protestactie in Brussel op 5 februari jl. onder de slogan “Geen oorlog in Oekraïne, geen geld voor NAVO-oorlogen”. Die organisaties vrezen een confrontatiepolitiek die kan uitmonden in een oorlog tussen kernwapenmachten. De coalitie vraagt aan onze politici en media om niet langer in de militaire logica mee te stappen en het gezond verstand te laten zegevieren. De organisaties vragen dat gekozen wordt voor de weg van dialoog en vrede. Er zijn volgens hen diplomatieke oplossingen voor de crisis. De organisaties zijn ook kwaad omdat de spanningen in het Oosten worden gebruikt om het Belgisch oorlogsbudget met nog eens 14 miljard extra te verhogen de komende acht jaren. Dat is onaanvaardbaar in tijden van hoge sociale noden. De organisaties vragen: 1) onmiddellijke onderhandelingen voor de-escalatie; stop van dreigementen, troepenopbouw, wapenleveringen; 2) staakt het vuren in het oosten van Oekraïne en uitvoering van de bestaande akkoorden (Minsk); 3) stop provocatieve uitbreiding van de NAVO; 4) geen miljardenverhoging van het Belgisch oorlogsbudget. Investeer in gezondheid, onderwijs, sociale woningbouw, klimaatmaatregelen.
