In het Westen is de hetze, de demonisering groot tegen Rusland. Al wie pleit voor een normaal partnerschap tussen Europa en Rusland wordt gemarginaliseerd. Een vice admiraal van de Duitse marine werd daarvoor zelfs tot ontslag gedwongen. Het streven naar een kernwapenvrij Europa én Rusland waarvoor honderdduizenden mensen op straat kwamen veertig jaar geleden is weg (foto). Wel horen we nu de oorlogstrommels. Wie wat frisse lucht in deze toxische mediaomgeving wil, kan in wat volgt de mening lezen van een invloedrijke Rus, Prof. Sergey Karaganov.
Professor Sergey Karaganov (foto HSE Russia) is de paus van de intelligentsia in Rusland. Prof. S. Karaganov is erevoorzitter van de Russische Raad voor Buitenlands- en Defensiebeleid. Academische supervisor voor Internationale Economie en Buitenlandse Zaken van de Hoge School voor Economie (HSE) in Moskou, hij adviseert het Kremlin. Begin deze maand februari 2022 schreef hij een commentaar voor het tijdschrift Russia in Global Affairs waarvan hij redactielid is (red. tussentitels-vet: toegevoegd).
“Russische troepen bij de grens met Oekraïne zullen het land niet intrekken. Dat is gewoon zinloos. Een land grijpen, dat verwoest is door zijn anti- nationale en corrupte heersende klasse, is één van de slechtste opties die Moskou heeft. Indien dat zou gebeuren, zou het leger van Kiev worden vernietigd en zal er nog wat over is van de toch al mislukte staat waarschijnlijk instorten. Deze troepen en andere militair-technische middelen, zoals de Russische generaals het mooi verwoorden, zijn er vooral om druk op de poppenspelers te vergroten in plaats van op de poppen. Rusland kan rekenen op zijn versterkte militaire capaciteit, waardoor het waarschijnlijk – (een westerse expertenterm) “escalatiedominantie” heeft in Europa en andere gebieden.
Rusland-NAVO-akkoord (1997)
We weten ook dat artikel vijf van de NAVO, waarin het blok zich verbindt zich in te zetten voor wederzijdse verdediging, absoluut hol is ondanks een lawine van toezeggingen. En de VS zouden in geen geval in Europa vechten tegen een kernmacht, met het risico op een verwoestende reactie thuis, op eigen bodem. Bovendien staat Rusland rug aan rug met China (foto)
wat de militaire-politieke capaciteiten van beide partners aanzienlijk vergroot.
De VS en de NAVO verwerpen nog steeds de gerechtvaardigde voorstellen van Rusland. Dat wil zeggen een einde maken aan de uitbreiding van de NAVO, die in Moskou als absoluut onverteerbaar wordt beschouwd en een grote oorlog kan opleveren, het verbod op de inzet van offensieve wapens in het oostelijk deel van Centraal-Europa en een terugkeer tot de status quo van 1997, toen de Rusland-NAVO afspraken werden ondertekend.
De Amerikaanse tegenvoorstellen over gesprekken over vertrouwenwekkende maatregelen en wapenbeheersing klinken prettig maar zijn zinloos. We hebben het allemaal al eens eerder gezien. Het vertrouwen kan pas worden hersteld als de fundamentele Russische belangen worden behartigd. Wij zijn als Russen ook medeplichtig aan de huidige pre-oorlogssituatie door indertijd zwak te zijn en onze westerse partners te vertrouwen.
We weten ook dat de NAVO, als ze al een defensief blok was, verworden is tot een agressief blok na bombardementen op wat er nog overbleef van Joegoslavië, de agressie van de meeste van de NAVO-leden tegen Irak, de agressie tegen Libië, waarbij honderdduizenden doden vielen en hele gebieden werden verwoest.
Het virus van de NAVO
De NAVO is geen directe bedreiging. We observeerden zijn gevechtscapaciteiten in Afghanistan. Maar we zien de NAVO als een gevaarlijk virus dat oorlogszucht verspreidt en erop gedijt. Het is ons duidelijk dat, hoe dichter het bij onze grenzen komt, hoe gevaarlijker het kan worden. Rusland heeft historisch gezien alle Europese coalities verpletterd die Rusland probeerden te verslaan- de laatste onder leiding van Napoleon en Hitler (foto)
. Maar we willen geen nieuwe oorlog. Ook niet als het op ons eigen territorium zou spelen. Het veiligheidssysteem in Europa, dat na de jaren negentig grotendeels door het Westen is opgebouwd, zonder dat er na het einde van de vorige Koude Oorlog een vredesverdrag werd ondertekend, is gevaarlijk onhoudbaar.
Er zijn een paar manieren om het enge Oekraïense probleem op te lossen. Zoals de terugkeer naar permanente neutraliteit of wettelijke garanties van verschillende belangrijke NAVO-landen om nooit voor verdere uitbreiding van het NAVO-blok te stemmen. Diplomaten, neem ik aan, hebben er nog een paar in petto. We willen Brussel niet vernederen en bouwen op de ruïnes van het heden. En natuurlijk zonder wapens te gebruiken. Waarschijnlijk in het bredere Euraziatisch kader. Rusland heeft een veilige en vriendelijke westelijke flank nodig in de competitie voor de toekomst. Europa zonder Rusland is snel zijn internationale invloed aan het verliezen. Dat werd door veel mensen voorspeld in de jaren negentig, toen Rusland aanbood om te integreren met, niet in, de systemen van het continent. Rusland is te groot en te trots om te worden opgeslorpt. Ons voorstel werd toen afgewezen. Maar er is altijd een kans dat het deze keer niet zal zijn”. (RT)
