Het lentenummer van Apache viel deze morgen in de brievenbus. In het brede aanbod vallen ons vier bijdragen op: Een analyse van wat het N-VA gemeentebestuur van Edegem doet, de rol van de Centrale Bank en bij uitbreiding de Europese Centrale Bank (ECB), een analyse van de linkse verkiezingsoverwinningen in Latijns-Amerika en een historische, geactualiseerde bijdrage over de Luddieten in de 19e eeuw.
Beginnen we met de bijdrage van Tom Cochez onder de titel “Diepdonkergeel proefdraaien in Edegem”. Met een score van 51,4 greep de N-VA op 14 oktober 2018 de macht in Edegem, een gemeente van 22.000 inwoners. In ijltempo zette het college van burgemeester Koen Metsu een ultraliberaal experiment inde steigers. Privatiseren en besparen zijn de ordewoorden. Dat gebeurt niet zonder slag of stoot. Burgemeester Koen Metsu is een Theo Francken-boy. De andere beleidsbepalende figuren zijn Philippe Muyters, ooit minister in de Vlaamse regering en gewezen grote baas van het Vlaams patronaatsverbond het Voka. Albert Follens wordt gezien als de architect van het harde neoliberaal beleid.
Het gaat snel in de gemeente. Waar er in de vorige coalitie (N-VA-, VLD en Groen) nog 204 mensen in openbare dienst, dan is dit op een paar jaar tijd gehalveerd naar 107. Alles wordt uitbesteed aan de private sector. Private spelers willen eerst winst maken en dan diensten verlenen. Ze doen in het beste geval wat contractueel vastgelegd is. In dit beleid staat de ideologie voorop. Geprivatiseerde taken worden slecht uitgevoerd, het gemeentepersoneel dat kon blijven, zit met de gebakken peren en is overbevraagd. Als er al wordt geïnvesteerd dan is het voor de aanleg van een grote parking voor de prestigieuze hockeyclub van Edegem. De bijdrage van Tom Cochez is concreet en ontluisterend waar de N-VA voor staat.
Apache stelt zich de vraag: wie is de machtigste man van België? Alexander De Croo is premier, maar enkel zolang het parlement dat wil. Hij moet alles met zeven politieke partijen aftoetsen. Pierre Wunsch lijkt een betere kanshebber. De gouverneur van de Nationale Bank maakt fundamentele keuzes over het politiek en economisch beleid. Hij moet daar bovendien nauwelijks verantwoording voor afleggen. De auteur Jen van ’t Klooster beschrijft hoe de Nationale Bank en de Europese Centrale Bank (ECB) steeds meer politieke keuzes maken. Van ’t Klooster: “De macht van de Europese Centrale Bank is groot en onttrekt zich aan de gebruikelijke democratische controle”.
In het lentenummer wordt door Alma De Walsche een interessant overzicht gegeven van de linkse verkiezingsoverwinningen in Latijns-Amerika. Ze schetst hoe nieuwe sociale bewegingen in Latijns-Amerika strijd voeren tegen conservatieve machtsgroepen en tegen een verwoestend ecologisch mondiaal beleid. In dat alles stelt ze de strijd om gemeenschapscontrole op de grondstoffen die dit werelddeel rijk is centraal. (Opvallend in de bijdrage: er wordt niet gesproken over de rol van Cuba en de huidige regering van president Nicolas Maduro in Venezuela).
Er is een historische bijdrage over het illustere protest van de Luddieten in Groot-Brittannië in de 19e eeuw. Soms wordt het protest van de Luddieten herleid tot een protest tegen de machines en de technologieën an sich. Maar volgens Jan Walraven was het protest van de Luddieten ook economisch en sociaal van inslag, gericht tegen de concentratie van kapitaal en dus ook de macht van enkele fabriekseigenaren. Volgens de auteur kunnen “In tijden van Big Tech, dat extreem kapitaal en macht opeenstapelt, kunnen de Luddieten nog steeds inspireren”.
Het lentenummer van Apache is inhoudelijk interessant, het is ook een kunstwerkje van lay out. Vernoemde en andere bijdragen geven je een intellectueel en politiek lentegevoel in 2022.
