Op 20 mei 2018 werden in Venezuela presidentsverkiezingen georganiseerd. De uittredende socialistische president Nicolas Maduro won de verkiezingen en behaalde 67,7% van de uitgebrachte stemmen. Zijn grootste opponent, Henri Falcon, behaalde 21,2% van de stemmen. Er waren zeer veel niet-stemmers, 52%, grotendeels door een boycot van een deel van de oppositie. Internationaal wordt de uitslag aanvaard, behalve door Washington en zijn Zuid-Amerikaanse en Europese bondgenoten.
De herverkozen president Nicolas Maduro (foto links) sprak in zijn overwinningstoespraak over een historisch behaald stemmenaantal. Hij behaalde 47% meer stemmen dan de tweede. N. Maduro verklaarde dat gezien de grote tegenstellingen in de samenleving, er een grote noodzaak is aan dialoog. Aan de Verenigde Staten, die hij het “Imperium” noemt, en aan extreemrechts van Zuid-Amerika, zegde hij dat, wanneer zij wensen te dialogeren in een sfeer van vrede en respect, hij bereid is tot een constructief gesprek. De nieuw verkozen president richtte zich rechtstreeks tot het “Imperium”: “U moet inzien dat Venezuela een waarborg is voor de sociale- en politieke stabiliteit”. U begaat een ‘doodzonde’ indien U Venezuela tracht te destabiliseren”. De oppositiekandidaat die het tweede meest aantal stemmen behaalde, Henri Falcon, zegde al voor de bekendmaking van de resultaten dat hij deze verkiezingsoperatie niet erkent, “voor ons waren er geen verkiezingen”. In het verkiezingsprogramma van H. Falcon valt op dat hij de Amerikaanse dollar wil invoeren in Venezuela.
Probleem: een putchistische en antidemocratische oppositie
Het Westen oefent zware druk uit op de socialistische president Nicolas Maduro. En dit sinds augustus 2017, waar betogingen gewelddadig werden in een sfeer van economische crisis. De VS nam die gelegenheid te baat om meer sancties te treffen tegen Venezuela en president D. Trump suggereerde zelfs een militaire invasie. De Franse president Emmanuel Macron noemt het Zuid-Amerikaanse land onder president N. Maduro een “dictatuur”. Jean Luc Mélenchon, de leider van de linkse oppositie “Insoumise” in Frankrijk vindt de kritiek van E. Macron hypocriet gezien hij wel goede vriendjes is met de machthebber van Saoedi- Arabië, een land met een theocratische dictatuur waar nooit verkiezingen zoals in Venezuela gebeuren. Saoedi-Arabië vormt blijkbaar geen probleem voor het Westen, wel een probleem is een seculier bewind in Venezuela dat naar sociale gelijkheid, soevereiniteit en sociale rechtvaardigheid streeft en ervoor gestraft wordt.
De oud hoofdredacteur van Le Monde Diplomatique in Frankrijk, Maurice Lemoine, wijst de vijandige retoriek van het Westen af . Hij beschouwt de uitslag van de jongste presidentsverkiezingen als klassiek. Hij wijst er ook op dat zoals eerder gezegd, het groot aantal onthoudingen is uitgelokt door de oppositie. Hij voegt eraan toe dat de Westerse media spreken over dè oppositie. Wat volgens hem niet juist is. Het is dat deel van de oppositie dat tot het donkerblauwe rechts en uiterst rechts behoort dat oproept tot boycot. Dhr. M. Lemoine relativeert toch de omvang van de vijandigheid tegenover de socialistische president N. Maduro. Het Westen is slechts een klein deel van de wereldgemeenschap. De VN- lidstaten zijn met zo’n 200 staten waaronder Rusland, China, de landen van Afrika en Azië waarvan de meeste, behalve de hechte bondgenoten van Washington en de EU, de verkiezing van N. Maduro begroet hebben en hem hebben gefeliciteerd.
Prof. Salim Lamrani, gespecialiseerd in Iberische en Latijns- Amerikaanse landen, doceert aan de “Université Paris IV-Sorbonne. Hij zegt over de verkiezing van Nicolas Maduro het volgende voor RT-France. “De presidentiële verkiezing is een bewijs dat Venezuela een normaal functionerende democratie is. Zelfs als Westerse media moeite doen om dit land voor te stellen als autoritair of een dictatuur. Hieruit volgt een karikaturale voorstelling van de Bolivariaanse revolutie in Venezuela. Sinds de voorganger van N. Maduro,
Links president Nicolas Maduro, hij schenkt een foto van zijn voorganger, de toen pas overleden president Hugo Chavez (2013), aan de presidente Dilma Rousseff (nu ex-) van Brazilië.
Hugo Chavez (foto rechts) aan de macht was, werden er zowat 20 verkiezingen georganiseerd. Het probleem van Venezuela is niet het ‘probleem’ Nicolas Maduro. Het probleem is dat dit land zwaar gebukt gaat onder een putchistische, antidemocratische oppositie die systematisch weigert de uitslag van het algemeen stemrecht te aanvaarden als het hen niet goed uitkomt. Het Venezolaanse volk verdient een waardige oppositie. Een constructieve en respectvolle oppositie van de wil van het volk”. Ook bij de Prof. S. Lamrani wordt enkel door Washington en zijn bondgenoten, waaronder de EU, de legitimiteit van President Nicolas Maduro verworpen. Men kan zich verzetten tegen de politiek van de regering, maar men kan niet de legitimiteit betwisten van de verkiezing van president N. Maduro.
Internationale sancties: niet legitiem en inefficiënt
“De internationale sancties tegen Venezuela zijn niet legitiem en ook niet efficiënt”, volgens Prof. S. Lamrani. Sinds meer dan 50 jaar legt Washington sancties op aan Cuba. Ze raken de meest kwetsbare groepen en beletten dat het land zich ontwikkelt. Het is hetzelfde voor Venezuela.
Hierop aansluitend, één voorbeeld uit de vele andere. Vijf dagen voor de verkiezingen op 15 mei 2018 sloot de Amerikaanse voedselmultinational Kellogg’s de deuren van zijn productiebedrijf in Maracay (dichtbij de hoofdstad Caracas) wegens de ‘economische crisis in het land’.De Amerikaanse voedingsgigant kondigde aan dat hij zal terugkeren eens de ‘voorwaarden in het land het mogelijk maken’. President N. Maduro beschuldigde het bedrijf ervan te vertrekken om de mensen schrik aan te jagen. Hij besliste om de verlaten fabriek en de productie onder ‘arbeidscontrole’ te plaatsen. Dit ene voorbeeld is illustratief voor het feit dat de lokale economie nog te zwak is om voor een groot aandeel in de eigen voedselproductie te voorzien en er te weinig diversiteit is in de productie en distributie van voedsel door privé bedrijven. Een soeverein socialistisch bewind zal hieraan iets moeten doen, wil het in de toekomst kunnen volhouden. Nog steeds heeft de lokale economische elite te veel greep op de economie die ze nu gebruikt voor sabotage, de kunstmatige creatie van schaarste, met in hun zog natuurlijk de buitenlandse vnl. Amerikaanse en Europese multinationals.
Het is betreurenswaardig dat de Europese Unie (EU) in plaats van een onafhankelijke en constructieve positie in te nemen tegenover Venezuela, de lijn van Washington volgt. De Europese Unie is een economische macht, maar een politieke dwerg. En is onbekwaam zich te verzetten tegen de invloed van de VSA op zijn besluitvorming.
Het feit dat de Amerikanen de verkiezing van president N. Maduro een schande vonden en zijn bewind als een socialistische dictatuur bestempelden, heeft tot de uitzetting geleid van de hoogste Amerikaanse diplomaat Todd Robinson en zijn assistent Brian Naranjo. Ze werden op 23 mei jl. bevolen het land binnen de 48 uren te verlaten. Het ministerie van Buitenlandse Zaken van Venezuela beklaagt zich over de “systematische agressieve en vijandelijke campagne van de regering Trump”.
