Op 10 december werd de Nobelprijs voor de Vrede 2017 toegekend aan Beatrice Fihn (foto links) en Setsuko Thurlow (foto rechts), boegbeelden van de de internationale organisatie “The International Campaign to abolish nuclear weapons” (ICAN). Het gaat wereldwijd om duizenden vrijwilligers, functionarissen, politici, burgemeesters, ministers die de actie voor een kernwapenvrije planeet steunen. Ook Vlaanderen is actief erbij betrokken via de organisatie Vrede vzw (*) die wij feliciteren voor deze prijs en 102 Vlaamse gemeenten die zich kernwapenvrij verklaard hebben. Zij verdienen een eerbetoon. Schandelijk is, dat de Belgische regering weigert de prijswinnaars te feliciteren.
In het recentste tijdschriftnummer 444 van Vrede vzw werd de toespraak van de directeur van het ICAN, Mevr. Beatrice Fihn (foto rechts) en van Setsuko Thurlow, overlevende van de Amerikaanse atoombomaanval op Hiroshima in 1945 vertaald en afgedrukt. In wat volgt een uittreksel.
Mevr. B. Fihn wijst erop dat er wereldwijd in silo’s, op duikboten en hoog in de lucht er zo’n 15.000 objecten paraat staan om de mensheid en de beschaving totaal te vernietigen. Gevat telde zij in haar toespraak dat het ”verhaal van de nucleaire wapens zeker een einde zal kennen. De vraag is WELK einde het zal worden: het einde van de nucleaire wapens of het einde van de menselijke beschaving? Eén van deze dingen zal zeker gebeuren”. Zij bouwde haar toespraak op rond drie kernfenomenen: de angst, de vrijheid en de toekomst. Zij stelt vast dat vandaag na de angst er nog iets veel gevaarlijker heeft plaatsgevonden: de ontkenning. Nochtans blijven de duizenden en duizenden kernkoppen bestaan. Het risico op het gebruik van nucleaire wapens is nog groter dan op het einde van de Koude Oorlog. Het grote verschil met toen is dat er vandaag veel meer nucleair bewapende staten bestaan, terroristen en cyberoorlogsvoering. Dat alles maakt ons minder veilig. We hebben tot nu toe een kernoorlog kunnen vermijden. Niet door behoedzaam leiderschap, wel door geluk. Vroeg of laat, als we nalaten om te ageren, zal ons geluk eindigen. Als slechts een klein deel van de huidige nucleaire wapens zou gebruikt worden, dan zou het roet en de rook van de vuurstormen tot hoog in de atmosfeer reiken. De oppervlakte van de aarde zou voor meer dan een decennium afkoelen, verduisteren en uitdrogen. Voedingsgewassen zouden verwoest worden en miljarden mensen zouden riskeren te verhongeren. Toch blijven we leven in ontkenning van deze existentiële dreiging. Wat de vrijheid betreft moeten we deze terug opeisen om niet te leven als gevangenen van een dreigende vernietiging. De mens – geen vrouw!- heeft nucleaire wapens ontwikkeld, maar in plaats daarvan worden wij door hen beheerst. Er werden ons valse beloftes gedaan. Door de gevolgen van het gebruik van deze wapens zo ondenkbaar te maken, zou elk conflict onwenselijk worden. Er werd ons gezegd dat we ons zouden bevrijden van oorlog. Maar verre van het voorkomen van oorlog, brachten deze wapens ons gedurende de Koude Oorlog net meerdere keren op de rand ervan. En in deze eeuw blijven deze wapenen ons in de richting drijven van oorlog en conflict. In Irak, Iran, in Kasjmir, in Noord-Korea. Het bestaan van deze wapens spoort anderen aan om de nucleaire wedloop te vervoegen.
Beatrice FIHN, tijdens haar toespraak bij de aanvaarding van de Nobelprijs Vrede 2017, Oslo, Noorwegen.
Kernwapens zijn genocidaal en suïcidaal
Kernwapens beschermen ons niet, ze veroorzaken conflicten. Zoals collega Nobelprijswinnaar Martin Luther King ze op dit podium omschreef in 1964: “Deze wapens zijn zowel genocidaal als suïcidaal”. Ze zijn het pistool van een gek dat permanent op onze slaap gericht staat. Het derde punt is de toekomst. Ik heb de eer om dit podium vandaag te delen met Setsuko Thurlow. Zij en de hibakusha (Japanse benaming van de slachtoffers die de atoombomaanvallen op de steden Hiroshima en Nagasaki in 1945 overleefden), stonden aan het begin van het verhaal en het is onze collectieve overtuiging om ervoor te zorgen dat ze ook getuige zullen zijn van het einde ervan. Er zijn honderden organisaties, ca 468, die samen, net als ICAN, vooruitgang boeken op weg naar de toekomst. Er zijn miljoenen mensen in de wereld die schouder aan schouder gestaan hebben met campagne voerders om honderden miljoenen anderen te tonen dat een andere toekomst mogelijk is. Zij die zeggen dat deze toekomst niet mogelijk is, moeten uit de weg gaan voor al wie die toekomst aan het verwezenlijken is. Als hoogtepunt van deze grassroots– inspanning, dankzij de actie van gewone mensen heeft het hypothetische een stap in de richting van de werkelijkheid gezet dit jaar, toen 122 naties een VN- Verdrag onderhandelden en vastlegden dat deze massavernietigingswapens verbiedt. Het Verdrag betreffende het Verbod van Nucleaire Wapens biedt een weg vooruit op een moment van grote mondiale crisis. Het biedt ons een keuze. Een keuze tussen twee einden: een einde aan nucleaire wapens of een einde aan ons, mensen.
Hibakusha Setsuko Thurlow getuigt over Hiroshima
één atoombom op Hiroshima = vernietiging van 10km², 68% gebouwen met de grond gelijk, 24% zwaar beschadigd.
“Ik was net 13 jaar oud toen de Verenigde Staten de eerste atoombom dropte op mijn stad Hiroshima. Ik kan me die ochtend nog levendig herinneren. Om 8.15u zag ik een verblindende blauwwitte flits vanuit het raam. Ik herinner me het gevoel dat ik door de lucht zweefde. Toen ik bij bewustzijn kwam in de stite en het donker bleek ik vast te zitten onder het ingestorte schoolgebouw. Ik begon de zwakke kreten van mijn klasgenoten ontwaren. Dan voelde ik plotseling de hand van een man die zei:” Niet opgeven. Blijven doorzetten! Ik ben aan het proberen je te bevrijden. Zie je het licht dat door die opening komt? Kruip er zo vlug mogelijk naartoe. Terwijl ik naar buiten kroop stonden de ruines in brand. De meeste van mijn klasgenoten waren overal verbrand. Overal om me heen zag ik een onvoorstelbare verwoesting. Processies van spookachtige, schuifelende personen gingen voorbij. Gruwelijk verwonde mensen, ze bloeden, waren verbrand, zwarte en gezwollen delen van hun lichaam ontbraken. Vlees en huid hing van hun botten. Sommigen met hun oogballen in hun handen. Sommigen met opengebarsten buiken en darmen die eruit hingen. De smerige stank van mensenvlees vulde de lucht. De meeste inwoners van mijngeliefde stad waren verbrand, verdampt, gecarbonieerd. In de weken, maanden en jaren erna zouden er nog vele duizenden sterven, mysterieus en willekeurig als gevolg van de vertraagde effecten van radioactieve straling. Tot op vandaag overlijden overlevers als gevolg van de straling.”
Schande: België weigert de Nobelprijswinnaar te feliciteren.
Prof.Tom Sauer, doceert internationale politiek aan de Universiteit van Antwerpen is ronduit geschandaliseerd over de houding van de centrumrechtse regering Michel-Jambon. Maar volgens hem, in een vraaggesprek in vernoemd tijdschrift van Vrede vzw, zegt hij dat dit slechts klein bier is. “Het is nog erger dat België het recente akkoord over een VN- kernwapenverbod niet wil tekenen en zelfs totaal afwezig was bij de onderhandelingen. Het gaat om een nooit geziene boycot van België van multilaterale onderhandelingen en druist overduidelijk in tegen de letter en de geest van het Non-proliferatieverdrag (=NPF= het internationaal akkoord van 1970 dat het bezit van kernwapens in de wereld wil inperken). Dat is heel straf wetende dat België het NPF als hoeksteen beschouwt van het internationaal veiligheidsbeleid. Het is gewoon politieke onwil en druist in tegen de publieke opinie. Het is dan ook onbegrijpelijk en opvallend dat journalisten nooit vragen stellen aan de Belgische regeringsleider over de kernwapens in Kleine Brogel of de weigering om het VN-kernwapenverbod te tekenen. Als er al berichtgeving is, dan komen vooral de tegenstanders aan het woord, in het bijzonder de VN-ambassadeur van de Verenigde Staten.
de vredesvlag, aan de gevel van 102 Vlaamse gemeentehuizen
Hallo VRT-man Jan Balliauw, onze vaste abonnee in Vlaanderen voor de NAVO en Oost- West verhalen op het VRT- scherm, het is tijd om U te laten horen. En onze Vlaamse inktkoelies in de zichzelf noemende kwaliteitskranten zouden best wat meer aandacht aan de strijd tegen kernwapens mogen geven en hun oren te luisteren leggen bij de 102 Vlaamse gemeenten en steden die een kernwapenverbod willen, te beginnen in Kleine Brogel, en vragen dat België het in de VN-overeengekomen akkoord tussen 122 landen ook mee zijn handtekening zou plaatsen. Noord-Korea moet vrij zijn van kernwapens, maar ook Vlaanderen!
De Amerikanen hebben enorme druk uitgeoefend op de NAVO-leden om het verdrag niet te ondertekenen. Binnen de NAVO behoort België tot één van de vier meest nucleaire niet-kernwapenstaten. Prof. T. Sauer: “Er zijn bij de NAVO wel landen die weigeren om kernwapens op te stellen op hun grondgebied”. Ons inziens speelt hierin een niet onbelangrijke rol, het traditioneel atlantisme. Het hoofdkwartier van de NAVO in Brussel genereert aanzienlijke inkomsten. België is met de liberalen en christendemocraten, nu aangevuld met de conservatieve vlaams- nationalisten blijkbaar een gelukkige vazal van de NAVO.
(*) Vrede vzw, studie- en informatiecentrum voor internationale politiek, Gent, e-mail vrede@vrede.be, www.vrede.be.
