De liberale anticorruptie blogger in Rusland Alexei Navalny is de chouchou van het Westen geworden. Achter zijn recente lotgevallen kunnen heel wat vraagtekens geplaatst worden: zijn vergiftiging, zijn transfer naar Berlijn, theatrale terugkeer en opsluiting. Voor het Westen en de media is het smullen (Julian Assange, gekerkerd in London, heeft minder geluk). Hoe reageert de Russische Communistische Partij als grootste democratische oppositiepartij op de terugkeer van de blogger?
In de Doema, het Russische parlement, reageerde Gennady Zjoeganov (foto
) woordvoerder en voorzitter van de Communistische fractie, op de terugkomst van Alexei Navalny van Berlijn naar Rusland. De Communistische Partij is de grootste democratische oppositiebeweging in Rusland. Ze wordt in het Westen doodgezwegen. Gennady Zjoeganov noemt Navalny de moderne uitgave van de Russisch orthodoxe priester Georgi Gapon. Deze pope van begin vorige eeuw predikte in de arbeiderswijken van Sint-Petersburg in 1904. Hij richtte de Vereniging van Fabrieksarbeiders op. Maar nadien bleek dat deze vereniging werd gesubsidieerd door de politie en de geheime dienst van de tsaar, de Ochrana. Hij organiseerde een betoging, een processie naar het kasteel van de tsaar met een petitie om een einde te maken aan de honger, armoede en corruptie van het regime. Maar die processie eindigde in een bloedbad, vanaf toen werd die dag, 22 januari 1905, Bloedige Zondag genoemd. Volgens G. Zjoeganov is Navalny geen onafhankelijke politicus, hij treedt op voor de belangen van het Amerikaans kapitaal. Zjoeganov verwees ook naar de steun voor Navalny van de “vijfde colonne” in Rusland.
De context
Individueel. Zjoeganov vergelijkt Navalny met een jonge en alcoholvrije uitgave van de drankverslaafde en westersgezinde Boris Jeltsin. Volgens Zjoeganov is Navalny in de vijf maanden dat hij zogenaamd herstelde van de vergiftiging in Berlijn, door de speciale Westerse diensten voorbereid om een scenario verglijkbaar met de staatsgreep in Oekraïne van 2014 uit te lokken. A. Navalny was als jongeman begin deze eeuw lid en partijverantwoordelijke voor de marginale neoliberale partij “Jabloko”. Hij is orthodox-christen en volgde na zijn rechtenstudies in Moskou, in 2010 cursus aan de Universiteit van Yale in de VS. Deze universiteit is de kweekvijver voor toekomstige politieke leiders van het VS-imperium zoals George Bush sr. en jr. De huidige Klimaatminister John Kerry, de havik en vice president onder Bush jr. Dick Cheney (Irak, Afghanistan), Bill- en Hillary Clinton.
Binnenlands. Op de site van de CP opperen sommige leiders dat er meer aan de hand is. De neoliberale partij Verenigd Rusland, die vandaag de meerderheid heeft in de Doema en de president V. Poetin en de premier levert, boekte verliezen in de recente regionale verkiezingen in september 2020. De Communistische Partij ging gevoelig vooruit in belangrijke regio’s en steden. In Novosibirsk (1,5 miljoen inwoners, derde grootste stad) en Jekaterinenburg in de Oeral (1,3 miljoen inwoners) werd de partij van V. Poetin verslagen en kwam een communistische burgemeester aan de macht. Om het succes van de CP te bestrijden, zou het niet denkbeeldig zijn dat vanuit de mondiale machtscentra in het Westen, samen met lokale oligarchen en politieke krachten, een Navalny en cs. zou kunnen gelanceerd worden voor een extreem liberale, westersgezinde protestbeweging ‘tegen corruptie’ en tegen ‘Poetin’. En zo de terecht maatschappelijke onvrede afleiden van het socialiserend alternatief van de CP. Ook de CP is al jarenlang actief in de strijdpunten waarvoor Navalny zegt op te komen: tegen de corruptie van de oligarchen, de schandalige verrijking, de achteruitgang van de volkswelvaart,…Wat tergend is, is dat het Amerikaans imperium, doorheen de geschiedenis, reële tegenstellingen in landen, met zijn macht weet om te buigen, naar “regime change” in eigen voordeel en de problemen laat rotten of nog erger maakt (zie Libië, Syrië, Irak, Venezuela). Het laatste wat het Westen wil, is dat verkiezingen de communisten terug aan de macht brengt (net zoals in 1996 de communistische presidentskandidaat Zjoeganov op het punt stond Boris Jeltsin te verslaan. Deze laatste won in de tweede ronde met tonnen dollars van de oligarchen en het Westen).
Internationaal. Navalny moet ook in de context geplaatst worden, van de wereldwijde hybride oorlog vanuit het mondiaal kapitaal, gedomineerd door Washington om de unipolaire macht te behouden en afhankelijke klantstaten te creëren. Ook in Rusland staat op het lijstje. Of het nu communistisch of neoliberaal is. (Cfr. Ook het boek “De Shockdoctrine” van Naomi Klein over Rusland begin de jaren negentig), Rusland is een gedroomde externe vijand, een zogenaamde bedreiging voor het Westen en vooral goed voor het militair-industrieel complex. Washington heeft van Rusland en China, landen buiten de politieke en militaire kaders van het neoliberale Westerse model, de hoofdvijand gemaakt. En in feite de oorlog verklaard omdat ze door hun bestaan en vooral hun economisch en militaire ontwikkeling de imperiale wereldmacht van de Pax Americana bedreigen. Het gaat hier niet om een klassieke oorlog. Maar een vernietigingsoorlog met een uitgebreid toetsenbord dat tegelijk bespeeld wordt: gaande van economische sancties, militaire intimidatie ver van het thuisland, druk, precisiemoorden (cfr. Iran), politieke provocaties tot elektronische informatieaanvallen (sociale media) en een propagandaoorlog in de klassieke media. Het laaghangend fruit, landen als Joegoslavië, Irak, Libië, Venezuela, hebben dit aan den lijve ‘mogen’ ervaren.
In Washington heeft men besloten dat V. Poetin weg moet omdat, alhoewel conservatief en niet communistisch gezind, hij nog te veel soevereiniteit nastreeft en geen vazal wil zijn. Vooral zijn openlijke campagne, samen met China, voor de de-dollarisatie van de wereldhandel doet pijn in Washington. Voor de CP is het duidelijk. Washington wil gematigde liberalen vervangen door marionetten zeker nu de liberalen met Verenigd Rusland blijkbaar aan invloed verliezen. Navalny of een andere zou een alternatief kunnen zijn en de CP afremmen. Volgens de CP zouden de gevolgen voor Rusland vreselijk zijn economisch, sociaal, en geopolitiek.
