De Amerikaanse imperialistische misdaden met het oog op de controle over landen en grondstoffen en volkeren gaat ver terug in de geschiedenis. Venezuela is vandaag het laatste land in de rij voor een vanuit Washington georganiseerde poging tot staatsgreep. De strijd voor soevereiniteit en democratie van de volkeren op deze planeet vindt vandaag zijn grootste vijand in het imperiale Washington. Trump-Pence en Pompeo zijn vandaag de drie Caraïbische piraten.
De Amerikaanse imperialistische misdaden met miljoenen slachtoffers reiken ver terug in de geschiedenis van de Verenigde Staten. Denk aan de bloedige Amerikaans- Mexicaanse oorlog in de 19e eeuw met heel wat gebiedsverlies voor Mexico. Denk aan Amerikaanse oorlogen tegen Spanje (Filipijnen, Caraïben, Spaans Indië). In deze eeuw de provocatie in de Golf van Tonkin-Vietnam die de VS op grootschalige wijze het alibi gaf om met 500.000 militairen oorlog te voeren in Vietnam. Denk aan de talloze staatsgrepen gesteund en geregisseerd vanuit Washington in Zuid-Amerika. De meest bekende is de staatsgreep van generaal Augusto Pinochet (vriend van Margaret Thatcher) in Chili die in 1973 er een militaire dictatuur installeerde. Hij verdreef gewelddadig de democratisch verkozen linkse president Salvador Allende met actieve steun van de CIA en staatssecretaris Henri Kissinger. We verwijzen ook naar de militaire interventies en “regime change” in Panama en Granada in de jaren tachtig van vorige eeuw. En de ”low intensity conflicten” in Centraal- Amerikaanse landen zoals El Salvador, Nicaragua, Guatemala, Honduras,…met het gebruik van doodseskaders en terreur.
Regime change
Sinds enkele decennia beleven we een nieuw hoofdstuk in het Amerikaanse imperialisme tegenover strategische, en grondstofrijke landen of regimes die een ander economisch ontwikkelingsmodel voorop stellen en een eigen, soevereine weg volgen. We verwijzen naar de NAVO-oorlogen in Joegoslavië in de negentiger jaren, de oorlogen in Afghanistan, Irak, Libië, de staatsgreep in Oekraïne met steun van neoliberalen Guy Verhofstadt en extreemrechtse milities, de oorlog in Syrië. Deze oorlogen brachten geen democratie maar chaos, geweld, sektarisme, armoede,… Het is in feite een tactiek van de “verschroeide aarde”. Ze verlopen ongeveer volgens hetzelfde schema: demonisering van de leiders, economische oorlog, alle mogelijke subversieve tactieken met een intense propaganda oorlog en leugens (massavernietigingswapen in Irak bijv.)en indien dat niet helpt een “humanitaire oorlog”.
Venezuela
Vooraleer bommen gedropt worden gaat er een intens bombardement van propaganda vooraf. In Venezuela is het propagandaoffensief één van de langste in de geschiedenis dat begon in 1998 toen de linkse Hugo Chavez
(foto samen met Fidel Castro) aan de macht kwam en begon met de “Bolivariaanse revolutie”. Miljarden dollars werden uitgegeven voor mediapropaganda, die de schuld van de economische sabotage en moeilijkheden op het vlak van mensenrechten boosaardig en eenzijdig in de schoenen van de president H. Chavez en Nicolas Maduro schuiven. De huidige oorlog van de VSA tegen president N. Maduro gaat niet om de persoon van de president. Gezien Washington zijn voorganger Hugo Chavez ook wilde liquideren middels een staatsgreep in 2002. Terwijl Hugo Chavez de meest succesrijke politicus van zijn land was in het aan de macht komen via een democratisch verkiezingsproces. Dat proces werd door de ex-president van de VS, Jimmy Carter als controleur van het verkiezingsproces, beschreven als het beste in de wereld. Toch noemden de presidenten George Bush jr., Barack Obama, Donald Trump de Venezolaanse leiders dictators. Onder president B. Obama werd aan het kleine Venezuela de status van bedreiging van de Amerikaanse veiligheid gegeven wat militaire interventie kan tot gevolg hebben. President H. Chavez werd door een staatsgreep van de Venezolaanse rechtse oligarchie in samenwerking met de Amerikaanse ambassade uit zijn macht ontzet en gevangen genomen in 2002. Dank zij de massale volkssteun en de loyauteit van het leger duurde de staatsgreep maar 48 uren en werd Hugo Chavez in zijn functie van president hersteld (merkwaardiger wijze kreeg hij na zijn korte gevangenschap kanker en overleed in 2013).
De tweede poging tot staatsgreep van enkel dagen geleden is dus het voorlopig einde van een lange geschiedenis. Een onbekende figuur, Dhr. Guaido, riep deze week zichzelf uit tot president en zweerde zichzelf in. De eed was nog nauwelijks uit gesproken of Washington erkende de tegen alle wettelijke regels aangestelde president, gevolgd door zijn vazallen in Zuid-Amerika en West-Europa. Deze poging tot staatsgreep was lang en grondig voorbereid. Deze poging tot staatsgreep gebeurde ook nadat de extreemrechtse Jair Bolsonaro president was geworden in Brazilië. Ook werd Columbia onder extreemrechtse leiding “geassocieerd” lid van de NAVO.
Het Venezolaanse leger: “Loyaal ja, verraad nooit”
De poging tot staatsgreep mislukte gezien het Venezolaanse leger achter de legitieme president N. Maduro blijft staan. Op 24 januari jl. betuigde de voltallige generale staf onder de leiding van minister van Defensie Generaal Vladimir Padrino Lopez zijn loyauteit aan president N. Maduro. De Generaal verklaarde: “Ik waarschuw het Venezolaanse volk voor een staatsgreep tegen de instituties, de democratie, tegen onze Grondwet en tegen onze legitieme president Nicolas Maduro (foto)
. We hebben een schandelijke gebeurtenis meegemaakt. Een man die zijn hand opsteekt en zichzelf tot president uitroept van de Bolivariaanse republiek Venezuela. Dat is een zeer ernstige zaak die de rechtsstaat aanvalt en de vrede van alle Venezolanen bedreigt. Wat we gezien hebben is pervers. De gewapende strijdkrachten van Venezuela, trouw aan de tradities van de Bevrijder Simon Bolivar, zullen nooit een president aanvaarden die opgedrongen werd door obscure belangen, en buiten de wet zich aangesteld heeft. De Venezolaanse strijdkrachten zullen zich nooit onderwerpen aan een vreemde mogendheid of aan een regering die niet democratisch verkozen is door het Venezolaanse volk”. “ loyaal ja, verraad nooit”riepen na de persconferentie de verzamelde generaals o.l.v. V.P. Lopez in een allusie op de overleden ex-president Hugo Chavez (1999-2013).
Bemiddelen
Belangrijke landen in de wereld wezen de poging tot staatsgreep af en spraken hun steun uit aan president Nicolas Maduro. Rusland reageerde scherp bij monde van president Vladimir Poetin en Buitenlandminister Sergeï Lavrov die de VS verantwoordelijk achten omdat die alle internationale rechtsregels aan hun laars lappen. Ze waarschuwen de VS geen militaire aanval te ondernemen tegen Venezuela, een land dat zij een strategische bondgenoot noemen. Ook China verwerpt de poging tot staatsgreep van de Verenigde Staten om dezelfde redenen als Rusland. Alsook NAVO-lid Turkije, Iran, Cuba, Uruguay, Mexico, en Bolivia.
Mexico, Rusland, het Vaticaan en Paraguay stelden een dialoog voor tussen (niet gewelddadige) oppositie en de regering in Venezuela.
In de loop van vorig jaar waren er reeds oproepen voor bemiddeling tussen de regering en oppositie van Venezuela. Op 14 maart 2018 ondertekenden bijv. 154 vooraanstaande Amerikanen en Canadezen uit de culturele-, wetenschappelijke-, academische- en politieke wereld waaronder de wereldberoemde intellectueel Noam Chomsky en voorzitster van de Amerikaanse Groene Partij Jill Stein, een Open Brief aan hun regeringen ivm met de inmenging in Venezuela. Daarin werd ondermeer betoogd:” Wij dringen er bij de regering van de VSA en Canada aan onmiddellijk hun illegale acties tegen Venezuela te stoppen en de bemiddelingspogingen tussen de regering N. Maduro en de niet-gewelddadige segmenten van de politieke oppositie te ondersteunen…Wij ondersteunen relaties tussen landen die gesteund zijn op de soevereiniteit van de volkeren van Amerika…Ondanks hoogstaande retoriek over democratie en mensenrechten is dat niet de drijfveer voor de oorlogszuchtige en interventionistische politieke richting Caracas. Het is bekend dat Venezuela in tegenstelling tot landen als Mexico, Honduras, Egypte, Saoedi Arabië, het doelwit is van “regime change” juist omwille van het feit dat Venezuela onder leiding van wijlen president Hugo Chavez en president Nicolas Maduro weerstand biedt tegen de Amerikaanse overheersing en het neoliberale ontwikkelingsmodel voor Zuid-Amerika afwijzen”.
Europa
In Europa was de Franse president Emmanuel Macron er als de kippen bij om de poging tot staatsgreep te steunen. Ook de EU steunt de poging. Linkse soevereinistische partijen in Europa veroordelen de poging tot staatsgreep. Ondermeer de SP-Nederland, Die Linke met Sahra Wagenknecht (foto)
in Duitsland. In Frankrijk, veroordelen de partij Insoumise en de PCF de poging. Jean- Luc Mélenchon, fractieleider van ‘Insoumise’ reageerde scherp op de houding van president Emmanuel Macron. In een tweet schrijft J.L. Mélenchon: Dhr. E. Macron noemt de verkiezing van N. Maduro illegitiem. Maar de extreemrechtse poging tot staatsgreep gesteund door Trump en Bolsonaro van Brazilië is het “herstel van de democratie”. Dat is ongelooflijk!” Fabien Roussel voorzitter van de Franse KP
(foto) stelt het als volgt: “Ik ben verwonderd dat president E. Macron de verkiezing van N. Maduro als illegitiem beschouwt en de poging tot staatsgreep steunt, terwijl de legitimiteit zelf van Dhr. Macron kan betwist worden met 24% van de Fransen die hem verkozen. Na 18 maanden aan het bewind wordt zijn beleid door 75% van de Fransen afgekeurd, en wordt hij geconfronteerd met een sociale revolte”.
25/01/2019
