Latijns-Amerikaanse landen die zich soeverein willen ontwikkelen worden geconfronteerd met een hybride oorlog, met staatsgrepen en economische terreur en met vele doden tot gevolg. Venezuela (kaartje) is vandaag één van de belangrijke slachtoffers. Washington en zijn bondgenoten hebben zich het recht aangematigd te oordelen, volgens hun imperiale agenda, welke landen verwoest worden.
Eeuwenlang geleden waren de koloniale oorlogen in Latijns-Amerika moordend en gruwelijk, overgoten met de saus van de beschaving gebracht door katholieke missionarissen. Het was de “Spaanse conquista” van veroveraars en moordenaars. In de tweede helft van vorige eeuw konden de staatsgrepen in Latijns-Amerika, met steun van Washington, nauwelijks bij gehouden worden (bijv. Chili, 1973). Jaren van moorden, folteringen, uitbuiting en onderdrukking heeft het politieke bewustzijn van de volkeren naar rechtvaardigheid en soevereiniteit niet kunnen stoppen. In Chili, Argentinië, Brazilië konden vele jaren rechtse militaire dictaturen in de tweede helft van vorige eeuw, nooit de groei van de progressieve volksbeweging vernietigen. Nu de Zuid-Amerikaanse volkeren in grote massa’s meer en meer kiezen voor soevereiniteit, en zelfs socialisme, krijgen staatsgrepen in de militaire stijl van vijftig jaar geleden steeds minder kansen. In Bolivia bijvoorbeeld werd in 2019 president Evo Morales in een zogenaamde “lithium” staatsgreep met steun van Washington afgezet. Hij moest vluchten voor zijn leven en werd vervangen door de extreemrechtse katholieke elite, verre afstammelingen van de Spaanse conquistadores. Het volk verzette zich, ondanks bloedige repressie. Het volk nam wraak, dwong verkiezingen af en verkoos Luis Arce, een partijgenoot van Evo Morales, tot nieuwe president.
Ook in Venezuela mislukten pogingen tot staatsgreep, economische sabotage of moordaanslagen op de president. En doofde de rol uit van de marionet van de VS en de EU die zichzelf op straat tot interim-president had uitgeroepen en opriep tot een staatsgreep tegen president Nicolas Maduro. Maar de gruwelijke economische sancties, met diefstal van staatseigendommen, geregisseerd vanuit Washington, Brussel en London blijven dood en verderf zaaien. Voormalig VN-functionaris en mensenrechtenadvocaat Alfred-Maurice de Zayas noemt de sancties van de VS tegenover Venezuela een vorm van staatsterrorisme.
De Verenigde Naties (VN) besloten een VN-rapporteur voor de mensenrechten naar Venezuela te sturen, mevr. Alena Douhan
(foto). In haar rapport roept ze op tot onmiddellijke beëindiging van de sancties van de VS en zijn bondgenoten. “Deze sancties hebben een verwoestende humanitaire tol gehad. De dringende stroom van bevoorrading van medische hulp werd financieel afgesneden tijdens deze covid-19 crisis. Het rapport van mevr. A. Douhan draagt de titel “De impact van de dwangmaatregelen toont aan dat de sancties tegen een reeks van Venezolaanse industrieën en instellingen hebben geleid tot “economische en humanitaire rampen voor de hele bevolking, met een vooral verwoestend effect voor de armen en diegenen in kwetsbare groepen”. Volgens het rapport kampt Venezuela met een gebrek aan noodzakelijke machines, reserveonderdelen, elektriciteit, water, brandstof, gas, voedsel en medicijnen. Ze schrijft een groot deel van de tekorten toe aan het strafregime van de VS en de EU. Ze voegt eraan toe dat momenteel ca 2,5 miljoen Venezolanen nu te maken hebben met ernstige “voedselonzekerheid”. De impact is des te harder nu het land ook kampt met de Covid-19 pandemie en tegelijk miljarden euro aan deviezen en activa gestolen zijn of geblokkeerd zijn door het Westen in banken die anders zouden kunnen worden gebruikt voor de strijd tegen covid-19. “De VS, het Verenigd Koninkrijk en Portugal weigeren activa vrij te geven, zelfs voor het kopen van vaccins, medische beschermingsmateriaal en geneesmiddelen.”
Tussen 1 en 12 februari ontmoette de VN-rapporteur president Nicolas Maduro (foto)
en een reeks topfunctionarissen, evenals burgers werkzaam in de gezondheidssector, onderwijs en maatschappelijk werk. Mevr. Douhan merkte op dat de Amerikaanse sancties niet van vandaag dateren. Ze zijn sinds 2005 (pres. G. Bush) opgevoerd, met nieuwe maatregelen opgelegd in 2014 (pres. B. Obama) en in 2017-2020 (pres. D. Trump) en daarna ook de Europese Unie.
De VN-rapporteur roept Washington, Brussel en London op om de “gerichte sancties te herzien en op te heffen, in overeenstemming met de principes van het internationaal recht, de rechtsstaat, de mensenrechten en het vluchtelingenwerk”. Ze roept ook Washington op secundaire sancties of straffen die worden opgelegd aan derden die met Caracas willen handel drijven. Dergelijke sancties resulteren in “overmatige naleving van het sanctieregime door landen en bedrijven die bang zijn voor represailles van de VS”.
In het VN-rapport adviseert mevr. Douhan de financiële instellingen in het Westen onmiddellijk de activa van de Venezolaanse Centrale Bank vrij te geven, zodat deze “medicijnen, vaccins, voedsel, apparatuur en andere essentiële goederen kan kopen om de humanitaire behoeften van de bevolking van Venezuela en het herstel van de openbare diensten te voldoen.”
We voegen hieraan toe dat door de rechtse rijke oligarchie in samenwerking met de Amerikaanse ambassade een staatsgreep werd gepleegd op 11 april 2002 tegen de vorige president Hugo Chàvez 
(1954-2013) (foto). Hij werd ontvoerd naar een eiland voor de kust, maar na een paar dagen bevrijd onder druk van het loyale leger en het Venezolaanse volk. Van dan af werd de soevereine, Bolivariaanse revolutie van Venezuela beschouwd als vijand van het imperialistische Westen en werd een hybride oorlog begonnen tegen het land.
Breuk tussen de Europa en Venezuela
Op 20 december 2020 werd in Venezuela een nieuw parlement verkozen. De centrumlinkse partij van president Nicolas Maduro behaalde een ruime meerderheid (samen met de verkozenen van de Communistische Partij en links-radicalen die een eigen lijst indienden). De verkiezingen werden geboycot door de extreemrechtse en zelfverklaarde interim-president Juan Guaido, die dus niet meer in het parlement zetelt en die knock-out is (hij wordt nog altijd erkend door Washington, maar niet meer door Brussel). De EU verwerpt de geldigheid van de verkiezingen en het nieuwe Venezolaanse parlement en voerde bijkomende sancties in, nu tegen hoge ambtenaren van justitie en de verkiezingscommissie.
Na de aankondiging van de Europese sancties keurde een meerderheid van het Venezolaanse parlement een bevel goed, om de EU gezant in Caracas van het grondgebied te verdrijven. Het gaat om Isabel Brilhante Pedrosa. Zij werd ontboden op het ministerie en werd door minister van Buitenlandse zaken Jorge Arreaza voor de camera’s verweten namens de EU de soevereiniteit en het leven van de Venezolanen in gevaar te brengen door de blokkering van activa van de Venezolaanse staat in Europa, dat is puur banditisme (inbegrepen de blokkering van de goudvoorraad van de Venezolaanse Centrale Bank van London toen het Verenigd Koninkrijk nog lid was van de EU).
Als vergelding op de uitwijzing van de EU-ambassadeur verklaarde de EU de vertegenwoordiger van Venezuela in Brussel, mevr. Claudia Salerno Caldera
(foto), persona non grata. Op 26 februari jl. verklaarde mevr. C.S. Caldera in een perstekst dat ze de relaties tussen de EU en Venezuela had benaderd met “soberheid en respect”. Ze benadrukte dat “de soevereiniteit en onafhankelijkheid van haar land niet kan onderhandeld worden. Venezuela heeft daarvoor te veel zelfrespect”.
De Europese sociaaldemocraten en groenen en zelfs sommige linksen bieden een triestig schouwspel in de nieuwe koude oorlog tussen het imperiale Washington en landen zoals Venezuela. We zullen nooit vergeten dat een deel van Westers links denigrerend deed over Hugo Chàvez en nauwelijks solidariteit betoonde toen hij werd ontvoerd in een rechtse staatsgeep in 2002. Onmiddellijk nadat de marionet van Washington, Juan Guaido, in 2019 in Caracas zichzelf op straat had uitgeroepen tot interim-president van Venezuela, werd hij erkend door Washington en Brussel ook door een deel van Westers “links”. In naam van de mensenrechten en de democratie organiseert het imperialisme honger, geweld, ziekte en dood. Bommen, economische sabotage en (hybride) oorlog- in naam van de democratie en mensenrechten, het “humanitair imperialisme”, deren vele linksen in Europa niet. Een individueel goed geweten gaat voor alles. Een journalist zei ooit: “The western left is more part of the west than the left”.
