De Britse minister van Binnenlandse zaken Priti Patel heeft de uitlevering van Julian Assange (foto) aan de VS goedgekeurd. Alle journalisten en redacties die vandaag nog steeds niet degelijk op de hoogte zijn van het belang van zijn zaak en deze uitlevering niet veroordelen dragen mee bij aan de aanslag op de persvrijheid. (*)
Als Julian Assange wordt uitgeleverd aan de VS wacht hem geen schijn van een eerlijk proces. Hij zal opgesloten worden in een vreselijke levenslange opsluiting in de goelags van het Amerikaans gevangenissysteem, in een land dat in verhouding met de bevolking (330 miljoen) als in absolute cijfers het hoogste aantal gevangenen ter wereld heeft. Van een beroepsprocedure voor het Britse gerecht valt voor Assange niets meer te verwachten dan maximaal enkele maanden uitstel. De strategie van het Britse establishment is duidelijk: Assange moet naar de VS gedeporteerd worden waar hij nooit meer wordt vrijgelaten. De Britse rechters en politici die over zijn lot beslissen weten perfect dat hun handelen een flagrante inbreuk is op het eigen rechtssysteem. Het echte doel ligt op een hoger niveau. Vergeten we niet dat het Britse gerecht op dit vlak niet aan zijn proefstuk is. Noord-Ierse burgers werden tientallen jaren gevangengezet voor moordaanslagen waarvan de politie reeds bij hun aanhouding wist dat ze onschuldig waren. Door de jarenlange inzet van strijders voor de mensenrechten werd die rechtsgang veroordeeld. In 1994 werd de film In the name of the Father 
(foto) gemaakt over de onterechte veroordeling van de Guilford Four. Hetzelfde gebeurde met vakbondsleider Arthur Scargill die gestraft moest worden voor zijn leidende rol van de staking van de arbeiders in de steelkoolmijnen in de jaren 1980. Tot op het niveau van premier Margaret Thatcher wist men vanaf dag één dat er geen letter waar was van de financiering door Sovjet-vakbonden en door de Libische leider Khadaffi. De bedoeling was Scargill en zijn vakbond te verlammen via jarenlange rechtsprocedures. Toen hij na jaren procederen werd vrijgesproken was de schade al geleden. De mijnwerkersvakbond was gebroken en de mijnwerkers restte alleen nog werkloosheid en armoede.
Ook nu is de rechtsgang zelf de doelstelling tegen Assange. Door hem jarenlang te verlammen met elke mogelijk truc van het rechtssysteem is het doel grotendeels al bereikt: Assange is een gebroken man, en Wikileaks is zijn slagkracht kwijt. Er is echter een groot verschil met wat de mijnwerkers en de Noord-Ierse burgers overkomen. Zij bleven gevangen in eigen land en vonden uiteindelijk gerechtigheid. De VS- en dat weten de Britse politieke leiders perfect- zullen Assange nooit meer vrijlaten. Zelfs niet als het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, na jarenlang procederen, zijn vonnis over de gehele lijn verwerpt. Het Britse establishment weet dat ze door de eigen media nooit zullen worden afgestraft.
Medeplichtige media
Dit alles kan uiteindelijk gebeuren omdat Groot-Brittannië geen onafhankelijke pers heeft. Het zijn niet de vulgaire tabloidkranten die de hetze tegen Julian Assange hebben geleid. Het waren de ‘deftige’ openbare zender BBC en de topkrant The Guardian. Dat buitenlandse journalisten deze beide media nog steeds als richtinggevend aanvaarden zegt alles over de toestand waarin de mainstreammedia zijn vergleden. Onafhankelijke, kritische onderzoeksjournalistiek is alleen nog mogelijk als het over de officiële vijanden gaat: Rusland en/of China. Dat er in deze landen heel wat verkeerd loopt met de vrijheden is een open deur. Erg moedig is de verontwaardiging daarover echter niet, wanneer men tegelijk doet of de eigen neus bloedt over dezelfde misdaden door de eigen regeringen, en in onze naam.
Ook Belgische media medeplichtig
Geen enkele van de mainstreammedia in België heeft de voorbije jaren de moeite genomen een eigen onderzoek te voeren en op basis daarvan een standpunt in te nemen over Julian Assange en Wikileaks. Het is nochtans vrij duidelijk waarover het gaat. Julian Assange heeft oorlogsmisdaden van de VS ontmaskerd. Daarom, en daarom alleen moet hij boeten met zijn uitlevering aan de VS. Door hier niet massaal tegen te protesteren bezegelen zijn collega’s mainstream journalisten het lot van een onafhankelijke onderzoeksjournalist. Het onderzoeken en berichten over oorlogsmisdaden en over zoveel meer van de VS wordt taboe. Met de uitlevering van J. Assange aan de VS wordt een levensgevaarlijk precedent geschapen. Eender welke journalist, niet VS-burger, waar ook ter wereld, die negatief nieuws brengt over de VS en zijn Westerse bondgenoten, kan en zal uitgeleverd worden aan de VS. Voor feiten begaan buiten het grondgebied van de VS, op basis van wetten die alleen geldig zijn op het grondgebied van de VS. Met hun collaborerende passiviteit over Assange bekomen de mainstream journalisten en hun redacties bovendien dat het publiek nauwelijks is geïnformeerd over zijn zaak en er hoogstand wat clichés over kent.
Sociale media
De grote media klagen graag het foute nieuws aan dat verspreid wordt door massa media. Dat op de sociale media heel wat bagger circuleert weet het kleinste kind. Het zijn echter ook de sociale media die de zaak van Assange in de aandacht hebben gehouden. Naast de bagger, staat er ook heel wat juiste informatie op het internet. De grote media klagen graag aan dat de sociale media onterecht zoveel bijval krijgen. In werkelijkheid is er iets heel anders gebeurd. In toenemende mate zijn de grote media sinds 1980 grotendeels hun geloofwaardigheid verloren. Lang voor het internet. Niet toevallig in de periode dat het neoliberalisme zijn aanvallen op de sociale welvaartsstaat inzette en dat kritische media werden geprivatiseerd of ‘gemainstreamd’. Wat de grote media het hardst stoort is dat ze hun monopolie op de sluizen van de informatiedoorstroming hebben verloren. Nieuwredacties krijgen bijna live kritiek op hun versie van de feiten. Dat steekt.
Er zijn niettemin reeds duizenden journalisten, die dikwijls tegen hun werkgever in, hun solidariteit met Julian Assange
(foto) betonen. Het is nog niet te laat (cfr. hhhtps:\\speak-up-for-assange.org). Het is echter niet langer vijf voor twaalf. Net als Doomsday Clock over de dreiging van een allesvernietigende kernoorlog, staat de klok voor het einde van de kritische journalistiek op seconden voor middernacht. Journalisten aller landen, verenig u en eis dat uw redactie de mogelijke uitlevering van Assange aan de VS aanklagen. Niet in een achterpaginastuk of bericht, maar op de frontpagina, in de hoofdpunten van het nieuws. En dit niet één dag, maar alle dagen, tot Julian Assange vrij is. Verkiest U dit niet te doen, wees dan consequent en noem uzelf niet langer journalisten.
(*) Bron: bewerking Open Brief “Zwijgende journalisten, medeplichtig aan uitlevering Julian Assange aan de VS”, Lode Van Oost, De WereldMorgen.be, 17 juni 2022.
