Een deel van West-Europees links heeft zich min of meer verbonden aan het narratief van de NAVO-agenda in verband met de oorlog tussen Oekraïne, de NAVO en Rusland. Koplopers zijn de Duitse groenen en sociaaldemocraten. Bij hen heerst oorlogskoorts. Zelfs bij radicaal links is er grote verdeeldheid. Niet zo bij een aantal moedige vrouwen van
De Neoliberalen en hun mediaspreekpoppen bezetten vandaag de tv- en radiostudio’s. Progressieve, linkse visies over welvaart en welzijn, over oorlog en vrede, ecologie komen nauwelijks aan bod. Er is een vergrootglas nodig om bijv. vakbonden, milieuorganisaties, vredesbewegingen, armoedegroepen volwaardig het woord te horen voeren in de studio’s. Er ligt een quasi cordon sanitaire rond. Het
In de Lage Landen is de Socialistische Partij Nederland de enige partij die in haar naam de eretitel “socialisme” draagt. In opgefokte neoliberale tijden is dat geen evidentie. Zelfs sommige mensen die zich progressief en/of links noemen zouden die naam liever in de archieven zien verdwijnen. Vandaag heeft de SP het moeilijk. Maar waar heeft
Liberalen en globalisten, van links tot rechts in het Westen, in Rusland en extreemrechts in Oost-Europa voeren het hoge woord over het conflict. De media en pers zijn er de megafoon van. Er is geen sprake meer van journalistiek maar van propaganda. Mensen geraken verdoofd. In de oorlog is het eerste wat sneuvelt: de waarheid.